Freyr - 01.09.1952, Qupperneq 10

292
FREYR
Seljalandsfoss.
móti ferðafólkinu og safnaðist það í garð-
inn fyrir framan húsið, en þar er nýreist
brjóstlíkan Gunnlaugs heitins Kristmunds-
sonar. Þar flutti sandgræðslustjóri sköru-
lega ræðu um þau ótrúlegu en dásamlegu
afrek, sem Gunnlaugur leysti af hendi í
sandgræðslumálunum, og ennfremur tal-
aði hann um þær vonir, sem við sand-
græðsluna eru bundnar í framtíðinni. Var
dvölin í Gunnarsholti öll hin ánægjuleg-
asta. Þaðan var haldið að Selfossi. Þar var
mönnum gefinn kostur á að velja um hvora
leiðina skyldi farið, vestur yfir, um Þing-
völl, Hellisheiði eða Krýsuvík og kusu flest-
ir Þingvallaleiðina og var hún farin.
Við Þingvallavatn (í Vatnsvikinu) var
numið staðar og gengið út í hraunið. Þar
flutti séra Sigurjón Guðjónsson prófastur
í Saurbæ kveðjuræðu og þakkaði Mjólkur-
félagi Reykjavíkur fyrir að hafa staðið að
þessari ferð. Minnti hann einnig á, að það,
sem ekki sízt gæfi ferðalögum varanlegt
gildi, væri endurminningarnar, og eftir
þetta ferðalag hefðu menn í huganum
fjölda mynda af sérstæðum og fögrum stöð-
um, af tign og stórfengleik Lómagnúps, af
sérkennileik Systrastapa, af hinum undur-
fríða Skógafossi og af öðrum stöðum fögr-
um og sögufrægum, sem lengi mætti telja.
Talaði hann um þetta á svo einfaldan, en
þó hrífandi hátt, að það mun verða áheyr-
endum lengi minnisstætt. — Að lokinni
ræðu prófastsins voru sungin nokkur lög
og enaað með sálmalagi. Síðan kvöddust
allir, hræröir í huga, þökkuðu samfylgdina
í þessari ánægjulegu ferð og óskuðu hver
öðrum alls góðs.
IV.
Varlega má fullyrða, hvað mönnum er
minnisstæðast eftir svona ferðalög. En þó
hygg ég, að flestir vesturfaranna muni
lengst minnast útsýninnar af Þorskafjarð-
arheiði, að hafa komið að Ólafsdal — vegna
sögufrægðar en ekki ytri glæsibrags ■—,
viðkomunnar og viðsýnisins í Hjarðarholti
og kvöldstundarinnar á Hvanneyri, auk að-
búnaðarins og dvalarinnar í Bjarkarlundi.
Meginhluti þess fólks, sem tók þátt í
þessum hópferðum Mjólkurfélags Reykja-
víkur, mun aldrei hafa átt þess kost, á ann-
an hátt, að fara þessar leiðir og njóta þeirr-
ar ánægju, sem af þeim hlauzt. Þótt sum-
arferðalög fólks víðsvegar um landið hafi
aukizt mjög á síðustu árum, hefir sveita-
fólkið farið varhluta af þeirri ánægju og
þekkingarauka, sem ferðalög geta veitt.
Hlutur þess er slíkur, að ákvæði um „sum-
arfrí“ er ekki hægt að setja inn í þá ó-
skráðu kjarasamninga, sem binda það við
skepnurnar og skapavöldin. Skyndiferðir
þær, sem Búnaðarfélag íslands hefir geng-
ist fyrir og þessar hópferðir Mjólkurfélags-
ins eru því undantekningar, sem vert er
að meta að verðleikum.