Símablaðið - 01.01.1949, Blaðsíða 47

SlMABLAÐlÐ
15
ar margir, hafa veriÖ skilningssljóir á þessa
hluti.“
„Já, ég veit aÖ þú getur frá mörgu sagt
úr starfi félaisins. En segðu mér, hvernig
eru starfshættir og vinnuaðbúnaður hjá
póstmönnum í Reykjavík, hefur þar ekki
orðið allmikil breyting á, á þessum 30 árum ?“
„Hér áður fyrr var vinnudagur póstmanna
langur, að jafnaði um 12 klukkustundir á
sólarhring og var vinnutilhögun þannig, að
svefntími var stundum skammur, á stund-
um 4 klukkustundir eða þar um. Á stórhá-
tíðisdögum var alloft unnið allan daginn
og ekki var frjálsræði póstmanna meira en
það, að komið mun það hafa fyrir, að póst-
maður hafi verið sóttur i leikhús í miðjum
sjónleik, til þess að afgreiða póst er til
landsins hafði komið. Fyrir alla þessa vinnu
voru launin lengi vel frá 800 til 1000 krónur.
„Þetta hefur nú færzt allt í betra horf ?“
„Já. Fyrir baráttu félagsins hefur vinnu-
dagurinn verið styttur stórlega og vakta-
vinnu komið á við pósthúsið i Rvík. Þegar
að vaktavinnan var tekin upp 1946, eftir
mjög ákveðnar kröfur af hálfu félagsins,
varð að fjölga póstmönnum að verulegu
leyti. En við þá fjölgun versnuðu vinnuskil-
yrðin stórum í hinu mjög svo úrelta póst-
húsi höíuðstaðarins, og voru þau þó slæm
fyrir. Ráðamenn pósthússins hafa þó ekki
ennþá séð sér fært að bæta um í þessum
efnum. Eru þessi mál því nú í mjög miklu
ófremdarástandi, póstrekstrinum til stór-
skaða og starfsmönnum án efa til heilsu-
tjóns. Nægir í því sambandi að minna á
bögglapóststofuna, sem fræg er orðin um
bæinn, vegna þess að annað slagið gengur
sjór upp um gólf hennar. Það er því ekki að-
eins, að ekki fæst byggt nýtt eða ný póst-
hús í bænum, sem þó er fyrir löngu orðið
aðkallandi, heldur fá þessi óhæfu og þröngu
húsakynni ekki eðlilegt viðhald.“
„1 þessum efnum erum við símamenn bet-
ur settir en þið.“
„Já, vissulega. Og ég held að þetta ástand
póstsins í húsnæðismálunum verði ennþá at-
hyglisverðara fyrir það, að póstur og sími
mætast eins og gamli og nýi tíminn, í þess-
um efnum, undir sama „stjórnarhatti."
„Þú segir vel um það. En hvað segir þú
um launin, sem opinberum starfsmönnuir
er nú boðið upp á?“
„Launamálum opinberra starfsmanna hef-
ur löngum verið lítill sómi sýndur, af ráða-
mönnum landsins, og á það rót sína að rekja
til þess, sem ég sagði áðan um verkfalls-
réttinn, að hann var af þeim tekinn. En
barátta fyrir réttlæti i þessum efnum er
nú hafin undir forustu Bandalags starfs-
manna ríkis og bæja — en henni er ekki
lokið. Hún kann að verða erfið og það
kann að reyna á alla liðsmenn, ekki sízt þá
sem lægst eru launaðir, en fyrir þá verður
sigurinn stærstur.
Að baki þessara samtaka standa starfs-
mannafélögin með sínar þúsundir félags-
manna, er margir hverjir hafa fyrir fjöl-
skyldum að sjá. í nafni þessa fólks verður
baráttunni haldið áfram, þar til opinberir
starfsmenn standa jafnfætis öðrum stéttum.
Póstmannafélagið mun kappkosta í þeirri
baráttu að liggja ekki á liði sínu.“
Símablaðið óskar póstmannastéttinni til
hamingju með þann áfanga, sem félags-
samtök þeirra hafa náð, — og þakkar henni
gott samstarf.
Stéttarsamtök
símamanna.
Hversvegna eru 3 eða fleiri starfsmanna-
félög innan sömu stofnunar?
Síðan ég fór að kynnast félagslífi innan
Landssímastofnunarinnar hefur mig furðað
á því, að til skuli vera fleiri en eitt og jafn-
vel fleiri en tvö starfsmannafélög innan
sömu stofnunar.
Eg lít svo á að heillavænlegast fyrir
starfsfólk stofnunarinnar og stofnunina
sjálfa væri að aðeins eitt starfsmannafélag
væri, og að þetta eina félag væri auðvitað
F. í. S.
Kynning starfsfólksins við yfirmenn
stofnunarinnar á félagsskemmtikvöldum
ætti að geta haft góð áhrif síðar á vinnu-
stað. Kynningarkvöldin yrðu með svipmeiri
blæ en nú eru þau, og menn mundu una sér
þar öllu betur en nú er. Það er og líklegt að
fólkið yfirleitt bæri meiri virðingu og hlý-
hug til yfirmanna stofnunarinnar, ef þessi
skipan væri á höfð, og engin skynsamleg