Símablaðið - 01.01.1949, Page 52

20
SlMABLAÐIÐ
DAGSKIPAN NR. 1
195G
t. d. í notkun fjölsxma með I og 3 rásum, en
tæknilega er ekkert því til fyrirstöðu, að rás-
irnar séu margfalt fleiri. Það eru fyrst og
fremst línurnar, sem ákveða hve margra
rása fjölsíma er hægt aÖ nota á hverjum
stað. Þá er komið að öðru þýðingarmiklu
atriði, gerð línunnar, sem fjölsiminn á að
vinna á. Svo má segja, að um það bil fjögur
þttsund riða band þurfi fyrir hvert samband
í hvora átt, minna í sumum. Ef nú á að hafa
3. í'ása fjölsíma á einhverri línu, þá þarf
2X2X4000 eða 24000 riða band. Nú þa-f
beina talið líka sín 4000 rið, og svo fer eitt-
hvað í súginn, en það má alla vegu segja. að
3 rása fjölsími þurfi 30000 riða band fyrir
3+1 samband. Þá verður línan, sem fjöl-
siminn á að starfa í og flytja alla tóna frá
o og upp í 30000 rið. Þetta er hægt í loft-
línunum. Nú hefur það verið regla, að nota
púpínspólur í langlínujarðsima, þær gera
það að verkum, að deyfingin í strengnum
minnkar fyrir lágar tíðnir, en vex mjög fyr-
ir háar. Hvar þessi skipti eru, fer eftir stærð
spólnannna, en svo er háttað, að þvi stærri
sem spólan er, því lægri eru þær tíðnir, sem
komast vel í gegn, og vaninn hefur verið, að
hafa spólurnar það stórar, að aðeins vana-
legt tal fari í gegn. Deyfingin í strengj-
unum er þá mikið minni fyrir talið; en fjöl-
síma er ekki hægt að nota í slíkum strengj-
um, Séu aftur á móti mjög litlar eða engar
spólur í strengnum, má hafa fjölsíma í hon-
um, en þá er deyfingin líka meiri. Það tog-
ast nokkuð á, hvenær ódýrara er að hafa
fjölsíma og fáar linur, eða margar línur með
spólum, og mögnurum, 'en magnararnir eru
einfaldari og ódýrari en fjölsímarnir. Þar
sem loftlínur eru fyrir, eru þær auðvitað til-