Freyr - 01.06.1966, Blaðsíða 24

286
FREYR
ri munu telja sig hafa tíma til að fram-
kvæma. Eftir þessa jöfnun er rakað vel og
vandlega yfir svæðið nokkrum sinnum, og
að því loknu ætti sáning að geta hafizt.
Við sáningu er hagkvæmt að skipta svæð-
inu niður í reiti af jafnri stærð og vigta
sáðmagnið á hvern reit. Tryggir þetta, að
unnt er að dreifa fræinu jafnar. Sé fræinu
á hvern reit skipt í tvo hluta og þeim síðari
sáð hornrétt á þann fyrri, ætti sáningin að
geta orðið jöfn hjá flestum. Eftir sáningu er
farið örlétt með hrífu yfir svæðið til þess að
fella fræið smávegis niður. Síðan er svæðið
léttilega valtað, eða klappað með skóflu.
Verði mjög þurrt á meðan á spírun stendur,
getur verið æskilegt að vökva, en það verð-
ur að gerast með mikilli gætni.
Af grasfræblöndum fyrir skrúðgarða er
nokkuð úrval og misjafnt. Verður hver
•••••••*•••••••••••••••••••••••••••
Hundaæði
eða æði (Rabies) nefnist kvilli alvarlegs eðlis, sem
hrjáir kjötætur og smitar fleiri dýr, og svo fólk.
Samkvæmt upplýsingu Alþjóðaheilbrigðismálastofn-
unarinnar (WHO) hefur alvarlegur faraldur þessa
kvilla gripið um sig meðal villidýra í Evrópu, Asíu
og Rómönsku Ameríku, og hefur slíkur faraldur
ekki verið jafn útbreiddur í 100 ár. í Evrópu er það
fyrst og fremst refurinn, sem er smitberi. Af 2660
villtum dýrum, sem náðust í Evrópu með æði, á ár-
inu 1963, voru ekki færri en 2071 refur.
Það eru einkum átta tegundir villidýra, sem eru
næmar fyrir sjúkdóminum: refurinn, sjakalinn, úlf-
urinn, sléttuúlfurinn, skunkurinn, mungodýrið,
vislan og leðurblakan. Eina leiðin til að hafa hemil
á faraldrinum er að fækka villidýrategundum, sem
eru næmar fyrir honum. Gagnstætt þeirri almennu
skoðun, að æði sé hitabeltissjúkdómur, upplýsir
WHO að það komi oft upp meðal hunda og refa á
heimskautasvæðunum. Árið 1963 var t. d. sagt frá
hundi á Austur-Grænlandi sem hafði verið bitinn
af óðu villidýri.
Árið 1963 fengu 726 húsdýr í Evrópu sjúkdóminn.
í Danmörku kom hann á sama éri upp æði hjá 8
refum, 3 köttum og 2 rádýrum nálægt þýzku landa-
mærunum. Þetta leiddi til þess, að 18.000 hundar
voru bólusettir, refum og greifingjum var útrýmt
með gasi, og heitið var verðlaunum fyrir villidýra-
dráp á umræddu svæði.
að velja það, sem hann telur bezt henta á
viðkomandi stað. Af sáðmagni þarf frá 2,5-4
kg á 100 m2, allt eftir því hvaða tegundir
eru hafðar í blöndunni.
Matjurtir:
Rétt er að benda þeim á, sem hafa fáeinar
plöntur af káli eða öðrum þeim matjurta-
plöntum, sem gróðursettar eru í garða, að
forðast má mikið af illgresi, ef gróðursett er
á svartan plastdúk, sem lagður er á beðið,
verptur mold á jöðrum og fyrir enda, og
ennfremur haldið niðri með nokkrum stein-
völum hér og þar. Skorinn er kross í dúkinn
og plantan gróðursett þar í gegn. Síðan
vökvuð vel. Rakinn helzt vel undir slíkum
dúk, og sömuleiðis verður öllu hlýrra á
plöntunni en án hans. Ó. V. H.
Verður votverkun korns verkunaraðferðin
í framtíðinni?
Um undanfarin ár hafa ýmsir farið inn á þá leið að
þurrka ekki korn það, sem nota skal til heimafóðurs
af heimauppskeru, heldur súrsa það, gera af því
votkorn. Þetta hefur tekizt sæmilega eða vel þegar
það hefur verið varðveitt í plasti eða á annan hátt,
er loftaðgangur er hindraður með öllu.
Nú eru hafnar tilraunir með súrsun korns í
maurasýru. Norska tímaritið PRODUSENTEN segir
frá því, að Norðmenn hafi prófað þetta og að ár-
angurinn sé það góður, að hann hvetji til frekari
tilrauna á þessu sviði. Komið (bygg) er uppskorið
með um 30% raka en ekki er vitað hvaða vatns-
magn er hæfilegt við votkorns hirðingu, og sjálfsagt
er það fleira, sem prófa þarf og rannsaka. Með því
að blanda 1.7 lítra af maurasýru í hver 100 kg korns
hefur fengizt hinn ágætasti árangur við nefnda verk-
unaraðferð.
Verði árangurinn í reynd eins og fyrstu tilraunir
benda til getur það haft mikla þýðingu hér á landi,
en svo sem kunnugt er hefur bygg einatt verið svo
seinþroskað, að ekki hefur tekizt að þurrka það og
eyðilegging af hlotizt í miklum mæli. Opnar þetta
ný viðhorf í okkar kornræktarmálum og er ástæða
til að fylgjast með og jafnvel að prófa líka á eðlileg-
um tilraunagrundvelli.