Freyr - 01.08.1975, Side 5

FREYR
BÚNAÐARBLAÐ
71. árgangur
Nr. 15—16 1975
Útgefendur:
BÚNAÐARFÉLAG ÍSLANDS
STÉTTARSAMBAND BÆNDA
Útgáfustjórn:
E I N AR ÓLAFSSON
HALLDÓR PÁLSSON
ÓLI VALUR HANSSON
Ritstjóri:
JÓNAS JÓNSSON
Heimilisfang:
BÆNDAHÖLLIN, REYKJAVÍK
PÓSTHÓLF 7080, REYKJAVÍK
Askriftarverð kr. 700 árgangurinn
Ritstjórn, innheimta, afgreiðsla og
auglýsingar:
Bœndahöllinni, Reykjavik — Sími 19200
Rikisprentsmiðjan Gutenberg
Reykjavík — Sími 38740
E F N I :
I þessu blaði
Búfé og fóður
Úr spjalli Arna G.
Kornþyngd og grómagn
Verndun votlendis
essu blaði
eru greinar eftir Klemenz Kr Kristjánsson fyrrverandi
tilraunastjóra á Sámsstöðum, Gísla Kristjánsson fyrrver-
andi ritstjóra og Helga Hallgrímsson náttúrufræðing, auk
þess þáttur eftir Árna G. Pétursson ráðunaut.
Klemenz sendi sína grein til blaðsins á áttræðisaf-
mælisdegi sínum 14. maí sl. Greinin flytur niðurstöður
af fimm ára rannsóknum, sem Klemenz hefur gert á ný-
býli sínu Kornvöllum við Hvolsvöll.
Á Kornvöllum hefur Klemenz búið og gert sínar eigin
tilraunir síðan 1968 að hann hætti tilraunastjórn á Sáms-
stöðum.
Fáir vinna slíka ólaunaða „eftir vinnu“ að loknum svo
löngum degi, sem Klemenz átti. Hann hóf störf við gras-
og kornræktartilraunir í Gróðrarstöðinn í Reykjavík 1923.
Árið 1927 fluttist starfsemin að Sámsstöðum í Fijótshlíð
þar sem hann reisti tilraunastöðina, og veitti henni síðan
forstöðu í 41 ár. Alls hefur Klemenz stundað kornræktar-
tilraunir í fulla hálfa öld — geri aðrir betur.
Auk kornræktartilraunanna gerði hann margvíslegar
aðrar jarðræktartilraunir, og verða spor hans seint máð
í sögu íslenskrar jarðræktar.
Gísli Kristjánsson veitir forstöðu forðagæslu Búnaðar-
félags íslands. Grein hans um „búfé og fóður“ árin 1972
—74, er athyglisverð. Auk þess, sem gefið er yfirlit yfir
tvo megin þætti búskaparins, fóðuröflunina og búfjár-
haldið — er rækilega á það minnt, hve mikilvægt það er
fyrir afkomu búanna að afla sem mest og best heima-
fengins fóðurs, og hve mikilvægt það er fyrir öryggi af-
komunnar að litið sé eftir því að forðinn sé örugglega
nægur, og þar með á það hve mikilvægt starf forða-
gæslumannanna er. Gísli minnir einnig sérstaklega á
hve mikiu það getur valdið hvernig verkun fóðursins
tekst.
Það verða sjálfsagt seint fundnar þær fóðurverkunar
aðferðir, sem gera menn alls óháða veðurfarinu, eg eru
jafnframt nægilega ódýrar. En margt hefur verið reynt
og margt er hægt að gera til að auka öryggið og koma
í veg fyrir þá gífurlegu eyðileggingu á verðmætum, sem
á sér stað þegar óþurrkar herja og menn hafa um það
tvennt að velja, að láta grasið spretta úr sér eða heyin
hrekjast. Hér skulu ekki kennd nein ráð en aðeins spurt
hvort ekki væri ástæða til að viðhafa skipulegri vinnu-
F R E Y R
301