Freyr - 01.07.1976, Síða 24

Það þarf svo sannarlega með öllum til-
tækum ráðum að vanda betur til hirðingar
og meðferðar á ullinni. Það hefur valdið
okkur áhyggjum, hvað ráðunautar, a.m.k.
sumir, hafa verið algerlega áhugalausir um
það að rækta fé með tilliti til ullar. Bæði
með tilliti til magns og gæða.
— Hverjir eru mestu eðlisgallar ullar-
innar?
— Það eru illhærurnar, tvímælalaust. En
meðferðar- eða hirðingargallar eru flókarn-
ir og svo svört hár, sem koma í meðförum
inn í hvítu ullina.
Vetrarrúna ullin er örugglega langbest,
síðan sumarrúna ullin og haustullin lang-
verst, þar eru flókarnir til stór vandræða.
— Er Bandaríkjamarkaðurinn betri en
sá rússneski?
— Hann er fyrst og fremst annars eðlis.
Þó að verðið sé lægra á því, sem Rússar
kaupa, þá er magnið mikið og einfalt í
framleiðslu, mikið af því sama. En það
skapar tvímælalaust betri aðstöðu að hafa
báða þessa markaði.
— Er þá ekki óhætt jyrir hændur að
herða sig við ullarframleiðsluna? Þú ert
ekki hræddur um, að þetta sé stundarfyrir-
brigði?
— Jú, þeim er óhætt að keppast við það
og ég tel enga minnstu hættu á því, að það
verði ekki alltaf þörf fyrir ullarvörurnar.
Ég tel, að við eigum mjög mikla möguleika
í ullariðnaðinum.
Framtíðin er að mínum dómi björt, þó
að við ýmsa erfiðleika sé auðvitað að etja.
Við teljum, að ýmsa agnúa þurfi að sverfa
af. Það er á valdi þess opinbera. Því er t.d.
ekki að neita, að það opinbera veitir keppi-
nautum okkar erlendis alveg geysilega
mikinn stuðning. Ég var t.d. að fá hérna
blað frá Svíþjóð, þar sem það kemur fram,
að sænska ríkisstjórnin hefur nú ákveðið
að hækka styrk, sem hún veitir sænskum
ullarverksmiðjum, úr 44 milljónum s. kr. í
111 milljónir s. kr. og þeir ætla t.d. að borga
allt að helmingi af stofnkostnaði sænskra
ullarverksmiðja. Við þurfum hins vegar að
borga ríki og bæ um það bil 30% af okkar
stofnkostnaði í skatta og leyfisgjöld o.s.frv.
Frá Gefjunni á
Akureyri.
Kembing uliarinnar.
268
F R E Y R