Freyr - 01.08.1979, Blaðsíða 22

Tamning á Stóðhestastöðinni. Þorgeir Vigfússon teymlr dngul frá Kirkjubæ. Eigandi Stóðhestastöðin.
sem fyrr mikið til baga fyrir tamningar. Einn
foli, Kolskeggur frá Stykkishólmi, fékk
garnaflækju á miðjum vetri og drapst.
Breytingar í hesthúsi.
Lokið var við að innrétta í vesturhluta hest-
hússins. Þá voru 39 básar lengdir úr 1.50 m í
1.70 m og halli á bássteini minnkaður veru-
lega. Var það gert til þess, að framhófar fol-
anna ofþornuðu síður. Auk þessa var steypt í
flóra og þeir grynnkaðir um u.þ.b. 15 sm.
Haldið var áfram að klæða bássteina með
dekkjasólum. Voru sólarnir negldir á ein-
falda timburklæðningu. Áður reyndum við
að skjóta sólunum beint á steininn með stál-
nöglum. Gafst það ekki vel, þar sem nagl-
arnir vildu hrökkva í sundur, þegar hestarnir
stigu á þá.
Sumarið 1978.
22. maí var farið að venja veturgamla f.ola við
beit og 30. maí var þeim sleppt. Aðra fola var
farið að venja við beit 29. maí, og 8. júní var
búið að sleppa öllum, nema sýningarfolum
og girðingaföntum.
Fyrstu folarnir fóru í girðingu 12. júní og
aðrir upp úr því. 7 folar, tveggja vetra og
eldri, fóru ekki í girðingar. I þeim hópi voru
Þröstur 908 frá Kirkjubæ og Rosi 913 frá
Nýjabæ, sem sýndir voru á landsmóti hesta-
manna í sumar.
7. júlí voru vanaðir 6 folar á vegum stöðv-
arinnar, þar af 3 í hennar eigu. Þann 3. nóv-
ember voru vanaðir aðrir 6 folar í eigu stöðv-
arinnar. Þessir 9 vönuðu folar í eigu stöðv-
arinnar voru seldir á opinberu uppboði, sem
haldið var að Litlahrauni 11. nóvember. Var
uppboðið bæði fjölmennt og fjörugt.
í sjávarhamförunum 14. desember 1977
urðu miklar skemmdir á girðingum stöðvar-
innar. Þar að auki dreifðist óhemju mikið
grjót og drasl yfir hluta túnanna, sem næst
standa sjóvarnargarðinum. Ekki vannst tími
til að girða upp og hreinsa túnin og þau því
ekki slegin.
Þrátt fyrir ódrýgindi á túnum, heppnaðist
heyskapur vel. 16. ágúst voru síðustu bagg-
arnir settir undir þak. Voru þá komnir um 800
hestar af ágætri töðu í hlöðu.
Heyvinnuvélum stöðvarinnar fjölgaði um
bindivél og heyvagn, og má nú segja, að við
séum ágætlega settir með vélakost. Vantar
nú helst húsyfirvélarnar, þarsem sjávarselt-
an er þeim óvægin, ef úti þurfa að standa.
494
FREYR