Freyr - 01.01.1990, Qupperneq 25

Meðal fjölmargra kvenna sem sóttu reiðnámskeið voru Auður Jónsdóttir og
mœðgurnar Sigrún Júlíusdóttir og Karen Gunnarsdóttir frá Dalvík.
bak. Við reyndum því að vera ekki
mikið inni í reiðgerðinu með þau.
Stundum voru þau utan við sig og
voru þá í kúrekaleik.
Eg held að það sé mikilvægt að
börn og unglingar hafi yndi af því
að kynnast hestinum og umgangast
hann. Þá koma þau frekar aftur á
námskeið og eru fúsari að tileinka
sér tilsögn.
Við lögðum mesta áherslu á
taumhald og ásetu. Enn fremur að
þekkja heiti á einstökum líkams-
hlutum hestsins og á hnakk og
beisli. Þeim fullorðnu kenndum
við frekar að þekkja gangtegundir
og ýmis önnur atriði.
En eins og ég sagði áðan lögðum
við mikla áherslu á að menn gerðu
sér grein fyrir að hesturinn væri
lifandi vera með tilfinningar
og að honum ætti að líða vel hjá
þeim. Það væri ekki nóg bara að
fara í reiðtúr, sleppa svo hestinum
og hugsa ekkert frekar um hann
fyrr en hann væri tekinn aftur til
brúkunar.
Er hægt að hafa fasta atvinnu af
svona reiðnámskeiðum að
einhverju leyti?
Eg held einhvern hluta úr árinu, en
ekki sem fulla vinnu. Við fáum
lánuð hross hjá bændum hér í sveit-
inni og neðan af Dalvík til að nota
á námskeiðunum.
Eg veit nokkur dæmi þess að
námskeið séu haldin annars staðar
að sumrinu og þá eru þau skipu-
lögð í tengslum við sumarbúðir. Þá
verður að vera meiri aðstaða fyrir
hendi. En einhversstaðar verður
að byrja og spurning er hvort okk-
ar fyrirkomulag gæti ekki verið
góð byrjun.
Verða haldin hér námskeið í
hestamennsku næsta sumar?
Já við stefnum að því. Að lokum
viljum við koma á framfæri þakk-
læti til þeirra sem lánuðu okkur
hross og aðstoðuðu okkur að öðru
leyti, sagði Þorsteinn Stefánsson.
J.J.D.
Þrettán þáttakendur reiðskólans ásamt þjálfurum.
1, JANÚAR 1990
Freyr 17