Elektron - 01.06.1921, Blaðsíða 8

22
ELEKTRON.
um hættir til að styðja þessum hluta
talfærisins á borðið (ef þeir þurfa að
skrifa eitlhvað meðan þeir eru að
síma) og eyðileggur það snúruþræð-
ina.
Þegar talað er í talfærið heyrist
það sem sagt er einnig i heyrnartóli
þess er talar. Ef menn blása í tal-
talfæristregtina, heyrist suða i heyrn-
artólinu.
Snúruna má reyna á ýmsan hátt.
Þessi aðferð er einföldust og kemur
oft að notum, en hún er ekki alveg
traust. Tak heyrnartólið af og hald
7. mynd.
því að eyranu. Blás í tregtina og
hreyf jafnframt snúruna til, þar sem
hún liggur inn í talfærið (aðallega
með því að ýta henni gælilega upp
á við). Heyrist suðan við og við
meðan þetta er gert, má telja víst að
snúruþráðurinn sé slitinn þarna.
Beri þessi prófun engan árangur,
skal reyna aðra aðferð, sé unt að
koma henni við. Tak notaðan þur-
vaka (helst ekki yfir 1 volt) og venju-
lega rafbjöllu (svonefnda dyrabjöllu)
og teng það saman eins og 7. mynd
sýnir. Sé heyrnartólið fest við áhald-
ið með tengikvísl (stikkontakt) skal
taka það úr sambandi. Skrúfa lal-
færið í sundur, (það er gert með því
að losa lokið að aftanverðu, — sjá
lengst til hægri neðst á 8. mynd).
Bezt er nú að taka tregtina af og
láta heyrnartólið liggja á grúfu á
borðinu. Styð nú öðrum þráðarend-
anum, frá próftækjunum, á skrúfu
þá sem á myndinni er merkt 0, og
snert með hinum endanum alla
tappa tengikvíslarinnar á víxl. Flyt
svo fyrri endann yfir á skrúfuna sem
merkt er F. og far eins að. Ef bjall-
an hringir í hvert sinn er ákveðinn
tappi er snertur, eru snúruþræðirnir
heilir, ef ekki eru þeir slitnir. Bezt
er að reyna fyrst hvort bjallan er
ábyggilega i lagi; má gera það með
því að láta báða þráðarendana snert-
ast og á þá bjallan að hringja. Eg
þarf varla að taka það fram, að ein-
angrun þráðarins verður að skafa af
endunum og hreinsa þá vel. Slíkur
útbúnaður og þessi ætti að vera til
á öllum meiri háltar stöðvum; hann
koslar lílið, en getur oft komið að
góðum notum, og jafnvel sparað bæði
tíma og fé.
Reynist snúruþráðurinn slitinn,
verður að lagfæra hann. Það er gert
með því að stytta hann upp fyrir
slitið, sem venjulega er í talfærisháls-
inum neðst. Þetta er svo auðvelt og
vandalítið, að ég held að ekki sé
þörf á að skýra það nákvæmlega. Á
fráganginum á gömlu endunum sést
hvernig ganga skal frá þeim nýju.
Til viðgerðarinnar þarf einangrunar-
band, kveikingartæki og silki. Sé þetta
ekki við hendina, má komast af án
kveikingar; í stað silkis má nota
tvinna og í stað einangrunarbands má
nota tvinna og Hm. Upp á P-skrúf-
una gengur lítill málmhólkur og er
það hann sem þarf að kveikja við
þráðarendann. Sé það ekki hægt,
nægir í bráð að minsta kosti, að
vefja þráðinn vel utan um hólkinn
og reyra svo þar ulan um hann með
tvinna; að lokum er gott að bera
lím yfir alt, til þess að halda tvinn-
anum í skefjum. Tvinnann, eða silk-
ið, skal vefja svo sem 7* cm. upp
eftir snúrunni, vel og vandlega, svo