Trú - 01.06.1907, Síða 3

TRU
27
honum. Slíkur niaður er þræll í hinni allra örgustu ánauð.
— Ó, sæll ert þú, sem getur sagt: »Þú hefir leyst míná
fjötra; enginn Ijótur vani, engar ástríður, engar syndsam-
legar skemtanir þurfa nú að fá vald yfir mér framar!« Ungi
vinur minn, getir þú staðið upp og sagt, að þú sért frels-
aður frá yfirráðum þíns vonda eðlis, að þú sért ekki fram-
ar þræll syndarinnar, þá er blessun Drottins yt'ir þér og
þú getur verið þjónn lians um alla eilífð. Hvílík blessun
að vera leystur frá hræðslunni við mennina! Margir ung-
ir menn þora ekki að álíta sálir sínar sern persónulega eign,
einungis vegna þess, að þeir óttast yfirmenn sína. Marg-
ir eru sárhræddir við félagsbræður sína, sem sofa í næsta
rúmi við hlið þeirra. Reir þora ekki að gjöra það, sem
rétt er, þeir þora ekki nema eins og ineð sérstöku leyfi að
hafa sjálfstæða samvizku. Pegar þeir ætla að gjöra eitt-
hvað, spyrja þeir altaf sjálfa sig óttafullir, hvað þessi eða
hinn muni segja um það; en hvað getur það gjört hinum
sanna manni, hvaó heimurinn segir um liann? Er hann
ekki hafinn yfir slíkt? Hinn sanni maóur segir, að sjálf-
sögðu þannig: »IDú mátt hugsa hvað þú vilt, og segja
hvað þú vilt, en þegar eg þjóna Guði mínum, þá er eg
ekki þinn undirmaður, aðfinslur þínar aftra mér ekki, og
lof þitt hefur engin glepjandi áhrif á mig«. Enginn mað-
ur þarf að hlaupa á rriilli mannanna, eíns og með ótta
og efa og spyrja, hvað má eg hugsa, liverju á eg að trúa
og hvað á eg að gjöra. Nei, aldrei þurfum vér að gjöra
það, því þá væri oss dauðinn betri. Regar Guð hjálpar
manninum til þess, að þekkja sjálían sig og vita sig Guðs
þjón, þá frelsar hann liann frá þessu aumlega ásigkomu-
lagi, að hræðast mennina, sem eru þó ófullkomnir og dauð-
legir, engu síður etin hann sjálfur. (Þýtt.)
Af því það stendur í biblíunni
Fyrir nokkruni dögum mætti eg dálítilli stiílku og sagði við
hana: >Veistu að Jesús elskar þig?«