Ný vikutíðindi - 28.09.1962, Blaðsíða 7

7
Ní VIKUTlÐINDI
- Hvað ]pá? Hvað veizt Tþú um Recl?
Eiginleg’a ekki nokkum skapaðan Mut, nema
frvað ég talaði við ihann í dag.
Veit hann, íhver iþú ert?
Néi, svaraði Ihún. Eg hringdi til hans og sagðist
^ara vera kunningjakona þín, og ég kynni 'kannski að
?eta hjálpað þér. í>að, sem ég var að gera, var auð-
^tað að ganga úr iskugga um sannleiiksgildi frásagnar
þhnar — eða að minnsta ikosti þess hluta, sem hann
^kkti. Og hann sagði alveg eins og frá. Eg held, að
þú hafir verið að segja sannleikann. Eg er iíka farin
að halda, að það hafi einhver verið inni í íbúð Stedman,
þegar þú komst þangað. Og mér fannst einhvernveg-
^ Lanigan áiíta, að það gæti verið möguleiki á þessu
^a- Eg er ekki frá því, að hann sé með svolítið,
86111 hann vilji gjaman isegja þér frá. Það er varð-
^ði stelpu.
Hvaða stelpu? flýtti ég mér að spyrja.
_' Það er nú nefnilega það. Það veit hann ekki með
^ssu, nema hann heldur, að iStedman hafi verið í ein-
hverju slagtogi við hana.
■ Stedman var að slá isér upp með f jölmörgum.
Hann sagði mér ekki ýkja mikið. Mér fannst
Iktta bara vera hugmynd, sem hann hafði fengið, en
^ann vill endilega, að þú hafir samband við hann.
^ajin stakk upp á þvS, að þú hringdir til hans þarna
1 knæpuna. Hann gaf mér númerið. Þú hetdur þó ekki,
þarna geti verið um gildm að ræða ? Eg á við, að
ðgreglan kunni að hlera símtöl þangað?
hugsaði málið.
Nei, það held ég geti ekki verið. Red á allof
^kið á hættu til að hann fari að hætta sér út í að
^ra að hjálpa mér til að fela mig fyrir lögreglunni.
E11 hitt efast ég um, að hann fari að svikja mig. Hann
frekar nota knæpusímann, því að hann er í Mefa,
þar getur hann taiað án þess að það heyrist um
aHan salinn.
Hiringdu þá til hans, sagði hún.
VALDI númerið og beið eftir svari.
Halló. Það er Lanigan.
Red, ég var að frétta, að þú vildir tala við mig.
_ ■ Hver er þetta? Ó, Bill — Ihvar í fjandanum ert
eiginiega niður kominn. Eg hélt, að þú værir á
leiðinni hingað.....
Eg heyrði hann skella hurðinni aftur, og síðan
®lf hann áfram, hann talaði lágt og hratt:
■ Ahnáttugur minn, gamli Iri, hlustaðu nú á —
ekki isegja, mér, hvar þú ert niður kominn. Mig lang-
ar ekkert til að vita það. Vinkona þin hefur þá komið
skilaboðum til þín.
stelpu
^ýtu
Jamm, svaraði ég. Það var eitthvað varðandi
i.
Eg er að korna að því. Ef það varst ekki þú, þá
-v’tur það að hafa verið einlhver, sem var þama
tynr. Ekki satt? KannslM hefur það verið strofcu-
ifarigi> einhver, sem hann hafði komið inn með. Eða
aiuiske einhver, sem hefur vitað eitthvað um, og ver-
að pína einum of miMð. En mestir möguleikar eru
a því, úr því að þetta var í íbúðinni hans sjálfs, að
Petta hafi verið kvenmaður. Þú veizt hvaða álit hann
afði á kennamálunum. Fylgistu með?
. (Framhald)
'iini

ö Ó M S O R Ð
(Eramh. af bls. 2)
^ e^a ‘t Seyma. Guðna
ið 'Y111’ að þetta væri gert vor-
. 950. Ha.fi þetta verið gert
samráði við flugvallarstjóra
, SllJr Kofoed-Hansen, en Guð-
^_undur slökkviliðsstjóri liafi
an'1']'8 genSið inn á þetta. Tjar-
[j,, lati svo þerið á tönkunum
Ve ^—4 ár. Hafi hún síðan
Vplr notl,ð til malbikunar á
UÖ lr*Urn' Liaran hafi verið hit
sn' 1 Seýmunum með gufu-
1<a °S henni dælt úr tönk-
unum, eftir því sem hægt hafi
verið. Eftir þetta hafi ekki ver-
ið geymd tjara í vatnsgeymum
flugvallarins. Guðni segir, að á
vellinum séu eitthvað um 10
vatnsgeymar.
Vitnið Sigurður Gunnar Sig-
urðsson, Ásgarði 75, 45 ára að
aldri, stjórnaði slökkvistarfi
borgarslökkviliðsins í umrædd-
um eldsvoða. Hann segir, að er
liðið kom á vettvang, hafi hann
haft samband við Guðmund
slökkviliðsstjóra og Agnar Kof-
oed-Hansen flugmálastjóra, sem
verið hafi á staðnum, en hann
liafi þá vísað á vatnsgeymi, sem
verið liafi ekki alllangt frá
brunastað. Hafi svo verið reynt
að taka vatn af þessum geymi,
en ekki tekizt. Vatn af geymin-
um verði að taka með því að
fara með slöngu upp á geym-
inn og setja hana þannig niður
í vatnið, en barkarnir liafi ekki
verið nógu langir. Hafi síðan
verið tengd slanga við vatns-
leiðslukerfið á vellinum. Sig-
urður segir, að vatn hafi liins-
vegar verið í nefndum geymi,
enda hafi flugvallarslökkviliðið
tekið vatn úr þessum sama
geymi, eftir að þrotið var vatn
í brunni þeim, er það notaði
fyrst. Sigurður kveðst ekki vita
til þess, að neinar misfellur
hafi verið á starfi vallarslökkvi-
liðsins í þetta skipti.
Vitnið Hilmar Bergsteinsson,
Sporðagrunni 12, 27 ára að
aldri, kveðst hafa unnið öðru
hverju á flugvellinum frá vor-
inu 1950 þar til fyrir 2 árum.
Hann kveðst fyrir allmörgum ár
um hafa unnið að því að setja
tjöru á vatnsgeymi. Hann
kveðst ekki vita, hvort tjaran
hafi verið tekin úr geyminum
aftur, en minni&t þess þó, að
liann varð einhvern tíma var
við að hitunartæki voru sett
upp við tjörugeymi til þess að
bræða upp tjöruna.
Vitnið Styrkár Geir Sigurðs-
son, Rauðalæk 65, 29 ára sem
starfað hefur á flugvellinum,
kveðst ekkert vita um það,
hvort tjara hafi verið geymd á
vatnsgeymum vallarins. Hann
hafi þó einhvern tíma heyrt orð
róm í þá átt, én kann ekki að
henda reiður á honum.
nnur vitni hafa ekki verið
leidd, en fram hefur verið lagt
afrit af lögreglurannsókn, er
fram fór út af umræddum elds-
voða. Samkvæmt henni voru
upptök eldsvoðans þessi: I
verkstæðisskála á flugvellinum
til hliðar við slökkvistöðina var
verið að vinna við rafsuðu hjá
snjóplóg, sem var þar til við-
gerðar. Varð þá sprenging í öðr
um benzíngeymi plógsins, og
virðist hún munu hafa slafað
af því að neisti frá rafsuðunni
hafi kveikt í benzínuppgufun í
tanknum. Benzíntankar plógs-
ins munu hafa verið opnir, en
þó kann að hafa verið tuska yf-
ir opinu eða tvistur í því. Það
kemur og fram í rannsókninni,
að Guðmundur Guðmundsson
slökkviliðsstjóri hafi áður veitt
því athygli, að benzíngeymar
plógsins væru opnir.
Rannsókn þessi snýst ekki að
marki um það, hvernig slökkvi-
starfið hafi verið unnið, og
kemur ekki fram af henni, að
um nein mistök hafi verið að
ræða í því.
Er þá komið að því að taka
afstöðu til ákæruliðanna, og
verður vitnað tij þeirra með
sömu númerum og hér að fram-
an í ákærunni.
Nokkur af hinum átöldu um-
mælum lúta að því, að tjara
hafi verið geymd á vatnsgeym-
um vallarins:
I. 6: „Við nánari athugun
... “ o. s. frf.
I. 8: ,,Það er mikil ábyrgð á
herðum þess manns...............
’standa fyrir máli sínu.“
II. 2: ,, ... því furðulega til-
tæki ... “ o. s. frv.
III. 3: ...... ekki þorað að
svara ... “ o. s. frv.
III. 6: .....en hann verður
að teljast ... “ o. s. frv.
Um þessi ummæli er það að
segja, að eins og að framan get-
ur hefur sannazt, að það hefur
ekki við nein rök að styðjast,
að tjara hafi verið geymd á
geymi þeim, sem slökkviliðið
reyndi fyrst að ná vatni úr, né
heldur öðrum vatnsgeymuin vall
arins mörg undanfarin ár. Með
nefndum ummælum hefur á-
kærður því haft uppi ósannar
ærumeiðandi aðdróttanir við op
inberan starfsmann út af starfi
hans.
Hefur ákærður þannig unn-
ið til refsingar skv. 108. gr. alm.
hegningarlaga.
I. 4: ,, ... þessum furðulegu
vinnubrögðum . .. “
II. 5: „ ... Eða áttu slökkvi-
liðsmenn ... o. s. frv.
1 málsgrein þeirri, er þessi
ummæli standa í, er því haldið
fram, að Slökkviliðsstjóri vall-
arins hafi í upphafi eldsvoðans
dælt af geymi slökkvidiðsbílsins
en ekki beint vatnsgeislanum að
eldinum, heldur inn í skála
slökkviliðsins sjálfs. Af þvi
sést, að ummælin fela í sér
dylgjur um, að slökkviliðsmenn
hafi metið meira að vernda ein
verjar eigur sínar en að slökkva
eldinn. Að aðdróttunum þessum
hefur ákærður eigi reynt að
færa hin minnstu rök. Ummæl-
in beinast að slökkviliðsmönn-
um vallarins, og þá eigi sízt að
slökkviliðsstjóranum, sem stjórn
aði slökkvistarfinu. Ákærður
hefur því með nefndum æru-
meiðandi aðdróttunum brotið
gegn 108. gr. almennra liegn-
ingarlaga.
I. 1 •'..... margir hallmælt
slökkviliði ... “ o. s. frv.
I- 2: ,, ... þar er eitthvað
verið að hylja .. . “ o. s. frv.
!• 3: „ — í stað þess að
reyna að kæfa eldinn ... “ o.
s. frv.
I. 7: „Við sem fljúgum um
þennan völl ... “ o. s. frv.
I- 8: „ ... Sjálfur slökkvi-
liðsstjóri á mikia sök á því ó-
fremdarástandi og kæruleysi,
sem ríkir innan slökkviliðs vall
ar.ins.“
II. 1: „Slökkviliðsstjóri forð-
ast það ... “ o. s. frv.
n- 3: ...... verður hann að
teljast óhæfur til að gegna því
starfi ... “ o. s. frv.
R- 4: ,, ... hið mikla öng-
þveiti og kæruleysi ... “ 0. s.
frv.
II. 5: „Embætti slökkviliðs-
stjóra flugvallarins ... “
III. 1: Undirfyrirsögnin: „Al-
varieg embættisafglöp slökkvi-
liðsstjóra.“
III. 2: „Það vita allir ... u
o. s. frv.
III. 4: „Starfshættir slökkvi-
liðs flugvallarins ... „o. s. frv.
III. 5: „Slökkviliðsstjóri á
mikla sölc á hvernig fór.“
III. 7: „Hér er um alvarleg
embættisafglöp að ræða ... “
o. s. frv.
III. : 8 „Það er of mikið í
húfi ... “ o. s. frv.
Refsingu fyrir meiðyrði þau,
er nú hafa verið rakin, ber að
ákveða með hliðsjón af 77. gr.
alm. liegningarlaga. Gæta ber
þess, að ákærður hefur eigi fyrr
sætt neinum kærum né refsing-
um fyrir hrot gegn meiðyrða-
löggjöfinni. Þykir refsing á-
kærðs -hæfilega ákveðsa 3000 kr.
sekt til ríkissjóðs, og komi 12
daga varðhald í stað sektarinn-
ar, ef hún verður ekki greidd
innan 4 vikna frá birlingu dóms
þessa.
Samkvæmt 241. gr. alm. hegn-
ingarlaga analogice ber að
dæma öll hin átöldu ummæli
dauð og ómerk.
Þá ber að taka til greina
kröfu ákæruvaldsins um að á-
kærður verði dæmdur skyldur
til þess að birta forsendur og
niðurlag dóms þessa í fyrsta
tölublaði Nýrra Vikutíðinda,
sem út kemur eftir birtmgu
dóms þessa, sbr. ákvæði 22. gr.
1. 57/1956.
Guðmundur Guðmundsson kef
ur knafizt þess, að sér verði
tildæmdar miskabætur úr hendi
ákærðs að fjárhæð kr. 100.000.oo
eða önnur lægri fjánhæð að
mati dómsins auk venjulegra
vaxta. Kröfu þessa ber skv. 264.
gr. alm. hegningarlaga að taka
til greiina, þó þannig að hæt-
urnar þykja hæfilega ákveðnar
kr. 8000.oo. Einnig ber að
dæma ákærðan til að greiða
7 % ársvexti af fjárhæð þessari
frá þeim degi, er krafan var
sett fram, þ. e. 14. apríi 1962,
til greiðsludags.
Ummæii þessi fela öll i sér
stór.felldar aðdróttanir á hend-
ur Guðmundi Guðmundssyni
fyrir margvíslega vanrækslu og
ódugnað í starfi, einkum að því
er tekur til slökkvistarfsins við
margnefndan eldsvoða á Reykja
víkurflugvelli. ÁkærSur hefur
eigi reijnt oð renna neinum
stoðum undir þessar aSdróitan-
ir, og sem fyrr getur kemur
ekkert fram i rannsókn þeirri,
er fram fór út af eldsvoðanum,
sem hendi ti/ þess, aS aódrótl-
anirnar hafi viS rök aö stySj-
ast. Verjandi ákærðs hefur í
vörn sinni haldið því f.ram, að
Guðmundur slökkviliðsstjóri
hafi sýnt hirðuleysi í starfi,
með því að láta það afskipta-
Iaust, að benzíngeymar snjó-
plógsins væru látnir standa opn
ir, en ekki getur það réttlætt
framangreind ummæli. Verður
a8 telja allar framangreindar
aðdróttanir ákærðs á hendur
Guðmundi Guðmundssyni raka-
lausar með öllu, og hefur á-
kærður með því að hafa í
frammi slíkar ærumciðingar,
unnið tij refsingar samkvæmt
108. gr. alm. hegningarlaga.
Þá ber að dæma ákærðan til
þess að greiða skipuðum verj-
anda sínum, Erni Clausen liér-
aðsdómslögmanni, málsvarnar-
laun að fjárhæð kr. 2000.oo.
D Ó M S O R Ð :
Ákærður Baldur Hólmgeirs-
son greiði 3000 króna sekt til
ríkissjóðs, og komi 12 daga
varðhald í stað sektarinnar, ef
hún verður ekki greidd innan
4 vikna frá birtingu dóms
þessa.
Hin átöldu ummæli skulu
vera ómerk.
Ákærðum er skylt að birta
skv. 22. gr. 1. 57/1956 forsentí-
ur og niðurlag döms þessa i
næsta tölublaði er út kemur af
blaðinu Nýjum Vikutíðindum
eftir birtingu dóms þessa.
Ákærður greiði Guðmundi
Guðmundssyni kr. 8000.oo á-
samt 7% ársvöxtum frá 14.
apríl 1962 til greiðsludags.
Ákærður greiði allan kostnað
sakarinnar, þar á meðal kr.
2000.oo í málsvarnarlaun til
skipaðs verjanda slns, Arnar
Clausens héraðsdómslögmanns.
Dóminum skal fullnægja með
aðför að lögum.
Halldór Þorbjörnsson.
Rétt endurrit staðfestir.
Skrifstofu sakadóms Reykjavík-
ur, 21. september 1962.
e. u.
Anna Hjartard.