Skátablaðið - 01.12.1999, Qupperneq 37

yfirleitt traustar læsingar á milli stiga-
gangs og íbúðar. Annað sem vakti at-
hygli okkar var að þrátt fyrir tal um
vöruskort virtist enginn skortur vera á
varalit og augnskugga, og nóg var til af
gulli í tannfyllingar.
Eftir þrjá daga í Moskvu fórum við til
Nizhny Novgorod (NN) og vorum þar
eina nótt. í NN gistum við hjá krökkum
úr skátasveitinni sem við deildum tjald-
stæði með, Kondór. Þetta er dróttskáta-
sveit með tólf hressum skátum á
aldrinum 15-19 ára. Þeirra bækistöðvar
eru í nýbyggðu skátaheimili við skóla í
hJizhny Novgorod.
I NN hittum við fyrst Ameríkanana.
hetta var hópur frá AFS sem leit við á
skátamótinu í nokkra daga. Þetta voru
fínir krakkar sem komu á óvart. Með
þeim fórum við í heimsókn í minja-
gripaverksmiðju í þorpi utan við NN.
har tók „Olga" á móti okkur og sýndi
°kkur um verksmiðjrma. Þar var sama
Sagan og annarsstaðar, húsið virtist í
uiðumíðslu að utan en það var eins og
aö koma inn í ævintýraland þegar við
komum inn í sýnishomaherberbergið,
mjög glæsilegur sýningarsalur, fullur af
skrautlega máluðum leikföngum og
minjagripum.
r
A mótssvæðinu
Mótið var sett við minnismerki um
fallna hermenn (logarrn eilífa) í miðborg
híN. Mótssvæðið var u.þ.b. 150 km frá
hJN, og var farið með lest. Við byrjuðum
a því að tjalda og koma upp tjaldbúð, og
í rússneskri hitamollu (>30°) var það
*rið verk. Trönumenning Rússana er
töluvert önnur en hér á Islandi. Þegar
vantaði timbur var labbað út í skóginn í
kringum mótssvæðið með stórviðarsög.
Síðan næsta hentuga tré einfaldlega
tekið og því breytt í heppilegar bygg-
'ngareiningar.
Ljósm. Kristbj. Gunnarss.
Daginn eftir var byrjað á Kanótúr um
vatnið, og síðan haldið áfram með
byggingarframkvæmdir. Verkið var
unnið með „ítölsku verklagi", þ.e. unn-
ið í tíu mínútur, pása í 50 mínútur. Seint
og um síðir komum við þó upp góðri
eldunaraðstöðu (hlóðir ofan á trönu-
borði), matarborði og reisulegu hliði.
Síðan tók við almennt tjaldbúðalíf á
rússneskan hátt. Við skildum að vísu
mest lítið af því sem fram fór, en
túlkurinn okkar, hún Katja var okkur til
halds og trausts. Katja var tengiliður
okkar við mótsstjóm og stóð hún sig
með stakri prýði.
Yfirleitt var dagskráin fremur róleg,
og við fréttum af næsta dagskrárlið með
fimm mínútna fyrirvara. Allt gott um
það að segja, sérstaklega þar sem rúss-
neskar fimm mínútur eru yfirleitt lengri
en vestræna útgáfan.
Túdkurinn okkar eldar sveppi á hlóðum
Allur matur á mótinu var eldaður á
hlóðum, og fóm Rússamir létt með það,
enda stutt að sækja eldivið. Maturinn
var yfirleitt bragðminni en maður á að
venjast, og fjölbreytnin ekki mikil, en
það var nóg af honum og hartn vandist
mjög vel. Helsta vandamálið var að við
íslendingamir fengum mest lítið að gera
í eldhúsinu. Eina undantekningin var
þegar Kristbjöm fékk að standa þriggja
daga eldhúsvakt, og olli næstum milli-
landadeilu þegar hann reyndi að sykra
kartöflumúsina. (Badjaka Kartovski)
Tveir morgnar vom teknir í „ung-
lingavinnu,, í skóginum í kring. Fyrri
daginn vorum við að hreinsa burt rótar-
stubba og fallna trjáboli, og gekk það
með ágætum. Seinni daginn fómm við
hins vegar inn í rjóður þar sem rúss-
neski herinn hefur safnað gömlum flug-
vélum af ýmsu tagi til nota í fjarskipta-
tilraunum. Þama vom m.a. stærðarinn-
ar þyrla, og ormstuþota af MIG gerð.
Verkefnið var að reyta „illgresi", og er
það túlkað sem allt annað en gras. Við
vorum þess vegna í þeirri óvenjulegu
aðstöðu að reyta og uppræta furutré,
víði og fleiri tegundir sem íslendingar
mundu seint flokka sem illgresi.
Dagamir liðu einn af öðmm og við
kynntumst fólkinu á mótinu mjög vel.
Við gerðum stormandi lukku á kvöld-
vökunum með því að kenna Rússunum
sígild íslensk kvöldvökulög eins og
Rúllandi, Nú er úti norðanvindur, Sing-
ing in the rain og síðast en ekki síst
„Boddon sjú". Kvöldvökunum var yfir-
leitt stjómað af hinni geysiöflugu Nat-
öshu. Ymsar uppákomur voru í gangi,
t.d. fór eitt kvöldið í að allar sveitimar
fengu að túlka sama lagið á mismun-
andi hátt. Við fengum bamaheimilisút-
gáfuna, aðrir sungu það eins og gaml-
ingjar, enn aðrir stömuðu, og ýmsar
aðrar útgáfur sáust. Athygli vakti að
Rússamir nota ekki íslenska textann við
„Vertu til" og „Skáti þú sem gistir".
Hæk að rússneskum hætti
Á miðju mótinu var farið í stórt
þriggja daga, 60 km hæk. Fyrir þetta
hæk þurfti að sjálfsögðu undirbúning,
og hvað er besti undirbúningurinn fyrir
hæk? Annað hæk að sjálfsögðu.
Undirbúningshækið var 6 tíma, 24 km
hæk sem við gengum í fylgd með gest-
gjöfum okkar í skátasveitinni Kondór.
Sökum mikilla rigninga fyrr um sumar-
ið minnti leiðin helst á Víetnam stríðs-
myndimar þar sem hetjumar vaða upp
að mitti og halda rifflunum fyrir ofan
sig. Við höfðum bakpoka í stað riffla,
annars vom aðstæðumar svipaðar.
I stóra hækinu gengum við í fylgd
Skúritas. Skúritas var okkar nafn á
„öryggisskátasveit" (security) sem voru
á mótinu. Eins og sjóskátar sérhæfa sig
í sjómennsku sérhæfðu þessir öryggis-
skátar sig í öryggisgæslu (t.d. bruna-
vörnum, skyndihjálp og sjálfsvörn).
Framhald á bls. 38
Skátablaðið — 37