Ný vikutíðindi - 30.07.1965, Blaðsíða 7

Ní VIKUTIÐINDI
7
SMÁSAGA:
EG ELSKA KONUNÁ ÞINA
Berner stórkaupmaður var önnum kafinn við skrif-
borðið. Þá var barið á dyr. Honum gramdist ónæðið
og sagði önuglega: „Kom inn.“
Dyrnar voru opnaðar hægt og hikandi. Inn kom
ungur maður, á að gizkt tuttugu og tveggja ára.
Berner hafði aftur sökkt sér niður í skjöl sín. Hann
leit ekki upp fyrr en pilturinn ræksti sig.
„Hvað get ég gert fyrir yður?“ spurði hann þá-
Ungi maðurinn greip um bindið og lagfærði það
lítið eitt. Hann var vandræðalegur. „Eg — það — er
— ég — hm — um konuna yðar, sem — ég vildi
gjarnan tala um hana — hana Elsu við yður.“ Hann
þagnaði um stund, hleypti í sig kjarki og sagði
all-æstur: „1 stuttu máli sagt: ég elska konuna yðar.“
„Hm, jæja. Þér elskið konuna mína,“ sagði Berner
og horfði fast í augu mannsins. „Raunar getur eng-
inn afstýrt því. Hvað heitið þér?“
„Adam Roberts,“ flýtti ungi maðurinn sér að segja.
„Jæja, Roberts, þetta er sjálfsagt engum að kenna,“
sagði Berner. „En þér hafið sjálfsagt ekki komið hing-
að til þess eins að segja mér frá þessu.“
,Nei, mig langar til þess að biðja yður um að gefa
Elsu frelsi sitt. Eg elska hana og ég álít að hún elski
mig.“
„Hm — nefur hún sagt yður það?“
Roberts svaraði: „Nei, ekki beinlínis — en — ég
held að ég hafi séð það í augunum á henni. Eg vil
hafa hreinar línur í þessu máli og þess vegna kom ég
til yðar fyrst.“
Það rumdi eitthvað í Berner. Svo sagði hann:
>,Hvers vegna urðuð þér skotinn í konunni minni?
Hvað var það, sem heillaði yður?“
„Hvað — e —jú, ég held það hafi verið hárið á
henni.“
„Jæja, hárið á henni. Já, það er fallegt. Ekki sízt
þegar hún er nýkomin af hárgreiðslustofu. Nú, en
þér hafið orðið hrifinn af fleiru en hárinu á henni?“
„Já, bæði augunum, og svo líka munninum. Svo
er hún líka mjög vel vaxin.“
Berner sagði: „Þér vitið ekki piltur minn hvað
ttuddið kostar mikið — eða þá allar snyrtivörumar.
En ég elska konuna mína og sé ekki eftir þeim pen-
mgum sem hún eyðir. Maður verður að gera konunni
sinni til geðs.“
,,Júh — e — auðvitað," sagði Roberts. En röddin
v.ar ekki sannfærandi.
„Viljið þér kvænast Elsu, ef ég gef henni frelsi?“
spurði Berner.
„Já, það vil ég“ svaraði ungi maðurinn.
„Jæja, þá er ekki um neitt fyrir mig að velja ann-
að en gefa henni eftir skilnaðinn, ef hún óskar þess.
' En ekki verður þetta sársaukalaust fyrir mig. Við
höfum verið gift í seytján ár.“
„Seytján ár? Hafið þér og Elsa verið gift í seytján
^r? Eg skil það ekki.“
„Það var heimskulegt af mér að segja þetta. Elsa
sttgir oft að hún sé ekki nema tuttugu og sjö ára. En
Sannleikurinn er sá að hún er orðin þrjátíu og sjö.
Hn finnst yður hún líta út fyrir að vera aðeins tutt-
hgu og sjö ára?“
„Ja — nei — það finnst mér ekki. — Er það satt
sð Elsa sé orðin þrjátíu og sjö ára? Hvenær giftust
'Þér henni?“
„Við giftum okkur, þegar ég var tuttugu og tveggja
Elsa tvítug. Þér sjáið að ég segi rétt til um aldur
onnar. En aldur kvenna skiptir litlu nú á dögum.
_ — ha. Konur hafa fegurðarmeðulin. Ef þær hafa
^0ga peninga geta þær haldið sér ungum. Það er
plega hægt að sjá hvort kona er tvítug, þrítug eða
Oafnvel fimmtug á þessum tímum. Við karlmennirnir
rörnum fyrr en konumar já — ég mun sakna Elsu
jnikið, þótt hún sé að vísu ekki eins blómleg núna og
un var þegar við giftumst. En ég hlakka til að fá
uæturró.“
"Næturró? Hvað eigið þér við með því?“
Uöi maðurinn óþolinmóður.
spurði
LÁRÉTT.
I. seiga, 5. brekka 10. hrina,
II. jarðfalKð 13. slá 14. kubb
16. mær, 17. forsetning, 19.
mannýg, 21. forfaðir, 22. að-
greining, 23. tæli, 26. hærra,
27. var, 28. drap, 30. fugla,
31. heildamiðurstaða, 32.
fislcúrgangur, 33. eins, 34.
félag, 35. kalíum, 36. reipa,
38. lánað, 40. mnferðar-
merki, 41. fóðri, 43. ríki-
dæmi, 45. hag, 47. brátt, 48.
fugla, 49. vík, 50. taug, 51.
tala, 52. tónn, 53. skyld-
menni, 54. greinir, 55 sjálfs-
eignarjörð, 57. hjartagrasa-
ættkvísl, 60. forsetning, 61.
Iyktir, 63. atviksorð (mst.),
65. annríki, 66. ásúmd.
LÓÐRÉTT:
1. Mynt, 2. vindur, 3. b -
andi, 4. grein, o,- vctni, 6.
beita, 7. rándyi, 8. dauði, 9.
tala, 10. sleipa, 12- verkfæ,:,
13. teikna, 15. hiiða, 16.
dómfelldar, 18. menn, 20.
sortar, 21. feður, 23. orðfá,
24. fomafn, 25. oft, 26. tölu-
stafur, 28. Utilsvirta, 29.
keppurinn, 35. umbúðir, 36-
vangi, 37. s^étt, 38. berja,
39. stela, 40. hraði, 42. vísa
veg, 44. samstæðir, 46.
hreysi, 49. brennisteinn, 51.
starfsöm, 52. halda, 55.
skelfing, 50. fugl, 58. bækl-
ingur, 59. stefna, 62. frum-
efni, 64. ártal, 66. átt.
LAUSN
á síðustu krossgátu
LÁRÉTT: 1. hrópa, 5. ó-
feit, 10. gráða, 11. linna, 13-
ár, 14. fars, 16. bákn, 17. te,
19. tía, 21. ævi, 22. amra,
23. mylur, 26. iðin, 27. kaf,
28. augljós, 30. aka, 31. Ið-
unn, 32. askur, 33. Ra, 34.
Tý, 35. S, 36. skaða, 38-
sulla, 40. S, 41. kók, 43.
ruslinu, 45. rík, 47. áfir, 48-
ralla, 49. ýmsa, 50. ann, 51.
V, 52. Ó, 53. átt, 54. Ra, 55.
sein, 57. alda, 60. at, 61.
rakið, 63. aukið, 65. fenna,
66. uggar.
LÓÐRÉTT: 1. kr„ 2. ráf,
3. óðar, 4. par, 5. ó, 6. flá,
7. eiki, 8. inn, 9. tn, 10.
gríma 12. atvik, 13. átaka,
15. skygn, 16. bauja, 18. ein-
ar, 20. arfi, 21. æðar, 23-
munaður, 24. LL, 25. róst-
una, 26. I, 28. aurar, 29.
skýlu, 35. skáar, 36. skin,
37. asann, 38. silla, 39.
arma, 40. skatt, 42. ofnar,
44. LL, 46. ístað, 49. ý, 51.
vein, 52. ódug, 55. ske, 56.
iðn, 58. lag, 59. aka, 62. af,
64. ir, 66. u,
„Jæja? Hefur hún ekki sagt yður frá því? Það er
raunar leyndarmál. En ég verð að segja yður það, því
að þér komist að því, þegar þið eruð gift. Hún hrýtur
. ægilega. Það getur farið 1 taugarnar á þeim, sem á við
það að búa. Svo mikið veit ég.“
„Hrýtur Elsa? En það er — “.
Berner tók fram í fyrir Roberts: „Við göngum þá
frá þessu máli. Allt skal verða klappað og klárt. Eg
skal gefa yður Elsu eftir. — Hvað gengur að yður?
Hvaða asi er á yður?“
Ungi maðurinn sagði: „Eg er að verða of seinn á
áríðandi fund.“
Að svo mæltu hraðaði hann sér út.
Berner sat hlæjandi litla stund. Svo hringdi hann
heim til konu sinnar. „Þú daðrar of mikið elskan.
Eg hef ekki við að vísa aðdáendum þínum á dyr,
eða sama sem. Blessuð hættu þessum leik.“
„Já, elskan mín,“ svaraði konan. „Eg skal gera
hvað ég get. En ég hef svo gaman af þessu. Hvaða
aðferð hafðirðu núna?“
„Eg sagði þetta venjulega. Sú saga verkar venju-
lega fljótt og vel. Piltamir tefja ekki lengi eftir að
ég hef sagt að þú sért tíu árum eldri en þú ert og
að þú hrjótir ofsalega.“
Elsa hló: ..Skammastu þín ekki fyrir að segja
konuna þína tíu árum eldri en hún er og ljúga því
að ég hrjóti. Hvað skyldi Tom annars hugsa? Svo
þú læknaðir hann. Það stendur ekki á þér að koma
aðdáendum mínum veg allra veraldar.“
>Já, það er nauðsynlegt,“ sagði Bemer. „En þú
verður að hafa mig afsakaðan. Eg á mjög annríkt
í dag. Vertu sæl, hjartað mitt. Bless ástin.“
Hann sleit sambandið og kveikti sér í vindli og
sagði um leið við sjálfan sig, hugsandi í bragði:
„Hún kallaði manninn Tom. Hann kvaðst heita
Adam Roberts. Sennilega þekki ég ekki nándar
næmi alla þá, sem hún hefur gert skotna í sér. Það
er skrítin skemmtun.“
(Þýtt og endursagt).