Ný vikutíðindi - 31.10.1969, Blaðsíða 2

2
NÝ VIKUTÍÐINDI
KVENNADÁLKAR
Ertu fölsk eins og köttur ?
Nei, segir þú. Ekki aldeilis, þú ert einlæg.
Jæja, máske, en þorirðu að ganga undir próff ?
NY VIKUTlÐINDl
koma út á föstudögum
og kosta kr. 25.00
Ctgefandi og ritstjóri:
Geir Gunnarsson.
Ritstjórn og auglýsingar:
Skipholti 46 (gengið inn
i vesturendann).
Sími 26833
Setning: FéiaKSprentsmíðjan
Prentun: Prentsm. ÞióðvUjans
Breytt
viðhorf
Ungu mennirnir eru nú
að verða mjög fyrirferðar-
miklir í þjóðfélaginu og
krefjast þess að tekið sé
aukið tillit til þeirra ai
hálfu eldri kynslóðarinnar,
sem ráðið hefur lögum og
lofum af aldagömlum vana.
Það eru umbyltingartim-
ar, sem við lifum á. Stúd-
entaóeirðir úti í löndum eru
táknrænar fyrir breytt við-
horf, sem hin menntaða eft-
irstríðskynslóð hefur skap-
að. Hér hefur verið komið
til móts við kröfur stúdenta,
en þeir eru ekki ánægðir og
eru nú að undirbúa útgáfu
mánaðarblaðs, sem fylgja á
frekari kröfum þeirra eftir.
Það eru ekki stúdentar
einir af unga fólkinu, sem
óska eftir breytingum í sam
ræmi við breytta tíma, sem
það segir að gömlu stjórn-
málamennirnir beri lítið
skynbragð á.
Ungur Iláskólastúdent
fullyrðir í nýútkomnu Eim-
reiðarhefti, að nemendum í
skólum sé lielzt meinað að
hugsa sjálfstætt, heldur sé
aðalatriðið að ná prófi.
Hann bendir á að í lieild-
inni sé íslenzka akademían
og námsfyrirkomulagið
þannig, að þeim, sem ætla
að réttlæta það, takist ekki
að „þagga niður í hjáróma
tón“, sem þvi fylgir.
Eflaust ýta þessi að-
finnsluhróp ungra hugsjóna
manna við skrifstofumönn-
um, sem farnir eru að gaml
ast í hugsun, þótt þau séu
ekki alltaf alveg rökrétt.
Raddir hugsandi, ungra at-
orkumanna eru eins og
hressandi andblær á Iogn-
molludegi.
Það er heldur ekki hollt,
að sömu mennirnir sitji sí-
fellt í sömu valdastólunum,
sem kannske hafa komizt i
þá vegna persónulegra
kynna eða stjórmálaskoð-
ana, en hafa vafasama hæfi
leika.
Það þarf ungt blóð, nýj-
ar hugmyndir og hreyfingu
á hlutunum, ef við eigum að
geta fylgst með hinum
breyttu tímum á andlegum
og veraldlegum sviðum i
samtíð og framtíð.
Ertu katt-fölsk? Þú held-
ur það ekki, en máske ætt-
ir þú að skyggnast betur í
eigin barm.
Við skiljum öll, hvað átt
er við, þegar sagt er, að ein-
hver manneskja sé undir-
förul eins og köttur.
Það þýðir, að hún sé gef-
in fyrir slúður, reiðubúin að
láta út úr sér illkvittnisleg-
ar athugasemdir, þegar mað
ur snýr í liana bakinu. Hún
þrífst bezt á lúalegum
hneykslissögum — einkum,
ef þær snerta „vini“ hennar.
Ilún segir smjaðurslega
við vinstúlku sína:
„Dóra, en livað þessi hatt
ur fer þér vél!“
En um leið og Dóra fer,
snýr kötturinn sér að ann-
arri vinstúlku og tautar:
„Aumingja Ðóra. Fyrir
stúlku með annað eins and-
lit er erfitt að fá hátt, sem
fer lienni sómasamlega. Það
er ekki furða, þó maðurinn
hennar sé á eftir öðru kven
fólki!“
Það eru aðrar tegundir af
kisum, ekki eins áberandi í
framkomu, en engu að síð-
ur illgjarnar. Það eru þær
„stríðnu“, og hver sá sem
ekki tekur stríðni þeirra vel,
skortir alla kímnigáfu. Þær
liafa yndi af að gera gys að
mönnum sínum eða unnust-
um frammi fyrir öðrum,
þær njóta þess, að benda á
kæki þeirra eða ldaufaskap
til þess að aðrir geti hlegið
að því. Jafnvel þó þær sjái,
að manninum fellur það
illa, halda þær áfram.
Sammy Davis tekur nú
mjög virkan þátt í jafnréttis-
baráttu svertingja. Hann er þó
eindregið gegn hvers konar of-
beldisaðgerðum.
í New York var nýlega stol-
ið skartgripum frá Evu Gabor,
sem eru taldir 2,5 millj. kr.
virði.
Shirley Temple, sem eitt
sinn var dáðasta stjarna kvik-
myndanna í barnahlutverkum,
hefur reynt mjög að láta að
sér kveða í stjórnmálum, en
þær tilraunir hafa reynzt ár-
angurslausar. Sagt er að mörg
Hollywoodstjarnan gráti það
ekki.
William Holden hefur feng-
strangar fyrirskipanir frá
lækni sínum um að hætta að
drekka eins mikið og hann hef-
Og auðvitað hlæja aðrir
viðstaddir — hvað geta þeir
annað gert?
En vesalings fórnarlamb-
ið situr og líður bölvanlega!
Jafnvel verri en sú stríðna
er sú illkvitna, sem ekki ger
ir sér einu sinni ljóst, að
hún er það! Nei, hún álítur
sjálfa sig næi'gætnustu og
viðfelldnustu manneskju í
heimi. Hún er sér yfirleitt
alls eklci meðvitandi, hvað
hún er að gera.
Hún myndi til dæmis
segja: „Dóra, þessi hattur
fer þér bara reglulega vel.“
En það sem hún segir í
rauninni, er þetta: „Dóra,
þetta er fyrsti liatturinn,
sem þú hefur átt og ekki
hefur farið þér liörmulega!“
Ánægja Dóru vesalingsins
af nýja hattinum er öldung-
is eyðilögð við tilhugsun-
ina um alla liina liattana,
sem þessi ágæta vinstúlka
hefur gefið henni til kynna,
að fari henni alveg hörmu-
lega!
Af liverju liafa sumar
stúlkur ánægju af að særa
annað fólk og láta það verða
til athlægis?
Geðlæknarnir segja: „Þeg
ar óskum okkar er ekkí
fullnægt, verðum við eirð-
arlaus og olckur líður illa...
Við aðhöfumst ýmislegt,
sem er eyðileggjandi fyrir
okkur sjálf og aðra.“
Með öðrum orðum, þessar
manneskjur eru óhamingju-
samar, óöruggar manneskj-
ur. Og þegar fólk finnur eig-
in öryggisleysi, reynir það
ur gert. — Hann er stórauðug-
ur maður.
Eva Gabor notar öll tækifæri
til þess að gorta yfir því,
hversu ákaflegu samheldin
Gabor-fjölskyldan er. Samt er
það óumdeilanlegur sannleik-
ur að hún þolir ekki Zsa
Zsa systur sína í návist sinni. -
Hún hefur nýlega látið steypa
hjartalagaða sundlaug í garð-
inum sínum.
Lana Turner er orðin svo
taugabiluð að orð er á haft.
Sjálf er hún fyrst til að viður-
kenna, að hún sé ekki í hús-
um hafandi og mjög erfið í
skapi.
—•—
Arlene Dahl sagði nýlega
við blaðamann, sem spurði
hana um ástina: — Ástalaust
líf er eins og eilíf ganga um
gullna sandeyðimörk!
oft að uppliefja sjálft sig
með því að draga aðra nið-
ur i svaðið. Innst inni finna
þær illkvittnina, að þær eru
ekki eins laglegar eða
standa á annan hátt jafn-
fætis vinstúlkum sínum.
Svo þær leitast við að draga
aðrar niður á sitt eigið stig.
Flestar eru þær líka af-
brýðisamar (það eru allar
óöruggar manneskjur) og
þegar þær eru að útbreiða
slúðursögur, eru þær ekki
að skýra frá því, sem þær
halda að sé satt, lieldur því,
sem þær vona að verði satt.
Þær vilja lielzt að aðrir
verði jafn óánægðir og aum
ir og þær sjálfar. Ekkert
myndi veita þeim meiri á-
nægju, en ef eiginmaður
Dóru héldi í raun og veru
fram hjá lienni!
Sama vanmetakenndin,
sem gerir stúlku illkvittna
og afbrýðisama, getur líka
gert hana afar heimtufreka.
Flestar katt-falskar stúlkur
lepja upp hól og smjaður
jafn auðveldlega og þær
níða aðrar niður.
Venjulega krefjast þær
svo mikillar stimamýktar,
að kunningjar þeirra geta
ekki fullnægt hégómagirni
þeirra, svo þær eru sífellt
á hnotaskóg eftir nýjum
kunningjum. Þær verða
lieldur óvinsælar, eftir að
fólk fer að kynnast klón-
um á þeim!
Oft reyna slíkar stúlkur
að breiða yfir ófarir sínar,
ef fáir kæra sig um þær,
með þvi að láta sem mest
bera á sjálfstæði sínu. Þær
þykjast helzt vilja vera ein-
ar og gera lilutina hjálpar-
laust, þurfa næði og ein-
veru.
En þetta er einungis upp-
gerð. Þær vita, að þær eru
óánægðar og óvinsælar, en
geta bara ekki gert sér grein
fyrir, af hverju það stafar.
Hvers vegna fólk sem áður
var vingjarnlegt, virðist
hafa fjarlægst þær. Hvers
vegna enginn býður þeim
út eða í samkvæmi.
Þetta á við um allar stúlk
ur, sem eru kattfalskar, án
þess að vita það; þær, sem
segja eitthvað smjaðurslegt
annað veifið, en eru tilbún-
ar að láta út úr sér illkvitni,
um leið og snúið er í þær
bakinu. Smám saman verð-
ur slik stúlka einmana, án
þess hún viti til að liafa sært
nokkra manneskju.
Henni kemur til dæmis
ekki til hugar, að neitt sé
athugavert við það, sem
hún sagði við Mariu, þegar
hún hældi kjólnum hennar
og bætti við: „En ég get
aldrei fengið neitt sómasam
legt á mig í þessari búð. Lík
lega af því, að ég er vön að
kaupa mér fatnað í dýrari
verzlunum.“
Auðvitað skildi María
meininguna, þó hún segði
ekkert. En sú katt-falska
var sér alls ekki meðvitandi,
að hún hefði sagt neitt ill-
kvittnislegt. Og hún skilur
ekkert í því, hvers vegna
María býður henni elcki
heim framar!
Svona stúlku þarf að
hjálpa sjálfri sér,
því hún skaðar sjálfa sig
meir en nokkurn annan.
Hún reynir að vera viðfelld
in og þóknast öðrum. En
liún eyðileggur allt með því
að láta út úr sér eitthvað
særandi og ertandi.
Ef kunningjar hennar
væru eins tannhvassir og
hún, finndi hún máske,
hvers vegna hún er ein-
mana og yfirgefin. En því
miður segj a lcunningj ar
hennar henni ekkert. Fólki
finnst fyrirhafnarminna að
forðast slíkar manneskjur
og láta þar við sitja.
Það er leitt, því stúlka,
sem annars gæti notið lífs-
ins, situr leið í skapi og
skilur ekki af hverju fólk
hefur andúð á henni.
Hvað er að mér? spyr hún
sjálfa sig.
Máske getur þessi grein
frætt hana um svarið. Ef
til vill getur hún metið
sjálfa sig réttilega og breytt
um til batnaðar.
Við höfum sett saman of-
urlítið próf, til að sýna katt-
arklærnar — jafnvel á óaf-
vitandi köttum. Geturðu
staðist það, án þess að
klóra sjálfa þig?
Þrjú eða færri játandi
svör er gott. Fimm nokkurn
veginn í meðallagi. En ef
þau eru yfir átta ... mjá!
1. Hefurðu ánægju af að
gera „góðlátlegt gys“ að
kunningjum þínum?
2. Slúðrar þú um vin-
stúlkur þínar á bak?
3. Finnst þér að það, sem
aðrar eiga, hvort sem það
eru heldur liattar þeirra eða
eiginmenn, líti betur út en
þitt eigið ?
4. Veitist þér erfitt að
starfa með öðru fólki?
5. Finnst þér, að þú veit-
ir meiri athygli göllum
fólks en kostum?
6. Finnst þér þú oftasí
vera vanmetin?
7. Lítur þú stöðugt í
spegla, er þú gengur fram
hjá þeim, lagfærandi sjálfa
þig og ldæði þín?
8. Ætlastu eindregið til að
annað fólk virði þín einka-
mál, án þess að sýna þvi
sömu nærgætni?
9. Finnst þér, að þvi verr
sem þér geðjast að mann-
eskju, þvi viðfelldnari verð
ir þú gagnvart henni?
10. Móðgast þú, ef maður-
inn þinn eða kunningjar,
dást ekki að nýja kjólnum
þínum eða hárgreiðslunni?
.TVWWWtfVWUVWWVWWWUVWirjWV/WVVWrt/V/'ifWWWW
Kvennahjal