Ný vikutíðindi - 31.10.1969, Blaðsíða 5

NY VIKUTIÐINDI
5
tíefilaúíkutAjctöatptö
Hér eru nokkrir liðir úr dag-
skrá fyrri hluta þessarar viku,
sem ætla mætti að væru fastir
liðir og gætu bví orðið til við-
miðunar næstu viku.
A sunnudögum er byrjað að
sjónvarpa kl. 2, „The Answer",
„This is the Life“ og „NFL
Action“, kl. 3:30 er golfkeppni,
kl. 4:30 kvikmynd, kl. 6:00
„Armed Forces Special", kl.
6:30 „G. E. College BowI“, kl.
7:30 Fractured Flickers, kl.
8:00 Ed Sullivan, kl. 9:00
Green Acres, kl. 9:30 Water-
front, kl. 10:00 er The Big
Valley og kvikmynd kl. 11:15.
Mánudagur byrjar með
Mr. Mayor kl. 4:00, kvikmynd
kl. 5:00 (sú sama og kvöld-
ið áður), „Crossroads kl.
6:30, „Bewitched“ er kl. 7:30,
„Wild Wild West“ kl. 8:00,
The Golddiggers kl. 9:00,
Burkes Law kl. 10:00 og kvik-
mynd kl. 11:15:
Á þriðjudögum er Mr. Mayor
kl. 4:00, kvikmynd kl. 5:00,
Rawhide kl. 7:30, „The 21st
Century“ kl. 8:30, „Hee Haw“
kl. 10:00 o? hnefaleilcnr kl.
11:15.
A miðvikudögum er „Gentle
Ben“ kl. 3:57, Mike Douglas,
kl. 4:30, The Flying Fisherman
kl. 5:40, Julia kl, 6:30, „The
Generation Gap“ kl. 7:30,
The Felony Squad .kl. 8:00,
Kingfjölskyldan kl. 8:30, „The
High Chaparral” kl. 9:00,
Jimrny Rodgers kl. 10:00 og
Joey Bishop kl. 11:15.
Fréttir eru kl. 3:55, 7:00 og
11:00.
Svo er hér dagskráin seinni
hluta vikunnar samkvæmt upp-
Iýsingum frá Varnarliðinu.
THURSDAY, October 30
4.00 Captain Kangaroo.
5.00 Theater 8 —
BELL, BOOK &
CANDLE —
James Stewart and Kim
Novak.
6.25 AFTV Special
7.30 It’s The Great Pumpkin,
Charlie Brown.
8.00 The Mod Squad.
9.00 From Here To The Sev-
enties (AFRT Special)
11.15 The Tonight Show
FRIDAY, Oktober 31
4.00 Captain Kangaroo
5.00 All Star Theater
5.30 Dupon^ Cavalcade
6.00 Football Forecast
6.30 Impression
7.30 NBC Children’s Theater
8.30 The Detectives
9.00 The Japanese
10.00 Hawaii Five-O —
11.15 Northern Lights Play-
house —
BULLETS DON’T
ARGUE —
Repeat of Tuesday’s
Theater 8. (92 mín.)
SATURDAY, November 1
10.30 Captain Kangaroo
11:30 The Flintstones —
12.00 Cartoon Carnival —
„Clutch Cargo“ and
„Popeye“.
1.00 Sergeant Preston Of The
Yukon — DOG RACE
1.30 My Favorite Martian
2.00 Animal Secrets —
2.30 The Beverly Hillbillies —
3.00 Game Of The Week
5.30 Untamed World.
6.00 Of Ramp.
6.30 Billy Walker’s Country
Carnival
7.15 The Christophers
7.30 The Rogues —
8.30 Gunsmoke
9.30 We Build, We Fight.
10.00 Perry Mason —
11.15 Northern Lights Play-
house —
BELL, BOOK &
CANDLE —
James Stewart and Kim
Novak.
Repeat of Thursday’s
“Theater 8”
IWWWVUWWWMWWWAWWVWWWVLIWUWUWUVWVVVUWKWWVWWVWWUWAnAJWWVWWWWSmnAAJWWWVWnnWVVAnMAnjWM
að hún ætli að verða
fimmta frú Clements. Nú
var augljóst, að unga lton-
an hafði fyllzt ugg og ætlað
burt úr borginni til að forð-
ast allar spurningar varð-
andi málið.
Sími Mighalls hringdi
aftur. í þetta sinn var það
leynilögreglumaðurinn, sem
fylgt hafði á hæla Houstons
frá kirkjunni til rannsókn-
arstofunnar.
„Ég er enn úti fyrir rann
sóknarstofunni,“ sagði
hann. „Eg hef verið liér í
um klukkutima.“
Mighall fékk skyndilega
hugboð. „Bíðið þarna, ‘
sagði hann. „Ég kem strax“.
Fimmtán mínútum síðar
brauzt hann inn í rannsókn
arstofu James Houstons.
Það liafði enginn svarað þó
liann hringdi dyrabjöllunni
lengi. Ástæðan var nú sorg-
lega augljós.
Sjúkdómafræðingurinn lá
á gólfinu. Nálægt lionum lá
brotið glerhylki. Mighall
þefaði af þvi og fann lykt af
blásýru.
Á skrifborði læknisins var
miði: „Ég hef um skeið vit-
að, að mér liafa orðið á mis-
tök. Ég var sannfærður um,
að frú Clement liefði dáið
úr blóðtæringu, og eyðilagði
því innyflin eftir krufning-
una.“
Tilhugsunin um yfirvof-
andi réttarrannsókn hafði
hei*sýnilega sett Houston
úr jafnvægi og komið hon-
um til að fremja sjálfsmorð.
Enn var eftir einn þátt-
ur þessa liarmleiks.
Mighall hélt þungur i
skapi frá rannsóknarstof-
unni heim lil Rohert Clem-
ents. Dyrnar voru í liálfa
gátt og lögreglumaðurinn
flýtti sér upp stigann, og
bjóst hálfvegis við, að lækn
irinn væri farinn.
En Clement var heima.
Ilann var í slopp og lá á
sófa í óhrjálegri setustof-
unni. Á gólfinu við hlið
lians lá innspýtingardæla.
Clement var einnig dauður
fyrir eigin hendi.
Hann skildi líka eftir sig
miða. Hann var í samræmi
við liið furðulega eðli þessa
manns:
„Til þeirra, sem það kem-
ur við:
Ég get ekki lengur afbor-
ið þær djöfullegu aðdrótt-
anir, sem ég hef nýlega orð
ið fyrir.“
Þetta leit út eins og kvört-
un vammlauss manns, sem
horinn er röngum sökum.
En rannsókn á dauða Ai»my
Clement leiddi i ljós, að
maður liennar liafði verið
samvizkvilaus glæpamaður,
sem af ásettu ráði hafði gert
konu sína að eiturlyfj aneyt
anda með því að gefa henni
inn morfínskammta, senni-
lega í te eða mat. Líkskoð-
un leiddi í ljós, að síðasti
skammturinn hafði verið
nógur til að valda dauða.
Það var einnig morfín-
sprauta, sem hafði valdið
dauða læknisins, rétt áður
en lögreglan hafði hendur í
hári hans.
Þegar Clement var dauð-
ur og réttarlæknirinn hafði
sannprófað að hann hafði
myrt konu sína, hætti lög-
reglan við að láta grafa upp
fyrstu tvær konur hans.
Frú Noble neitaði að hún
hefði ætlað að giftast Bertie
Clement. En lögreglan er
þó engan veginn viss. Að
minnsta kosti er engin á-
stæða til að halda, að betur
hefði farið fyrir hinni
fimmtu frú Clement en
þessum fjórum ógæfusömu
fyrirrennurum hennar.

fjórða konan, Amy, átti
megnið af eignum sinum
eftir, er hún dó. Læknirinn
erfir þær nú allar.“
Loyd hristi liöfuðið. „Ég
hefði gaman að vila, livað
allar þessar konur liafa séð
við hann. Hann er eyðslu-
kló, kvennabósi — og liann
er að minnsta kosti tuttugu
árum eldri en síðasta kon-
an.“
„Þetta er einkennandi
fyrir sölnandi Casanova“,
6agði lögreglustjói'inn. „Karl
maðurinn vill verða fyrsli
elskhugi konu. Konan þráir
að verða síðasta ást manns-
ins.“
Það var atliyglisvert, að
i skýrslunum komu hvergi
fram neinar líkur gegn
Clement. Annað livort var
hann leiksoppur örlaganna,
eða of,Jyvarfærinn morðingi
til að skilja eftir sig sönn-
unargögn. Læknirinn liafði
flutt úr einum stað í annan.
Ekkert af lijónaböndum
hans var neitt grunsamlegt
i sjálfu sér. Og dauðsföllin
komu ekki fyrir á sama
staðnum hvað eftir annað,
og vöktu þvi ekki grun um
glæpi. Ef læknirinn var í
raun og veru morðingi,
hafði honum orðið á örlaga
rík skyssa að myrða tvær af
konum sínum í Southport.
Langt fram á nótt þann
29. spurðu lögreglumenn
kunningj a bæði læknisins
og konu hans.
Ungfrú Mary Keefe, ráðs-
kona i íbúðinni á hæðinni
fyrir neðan lækninn, sagði:
„Frú Clement átti vanda til
að fá köst, vesalingurinn.
Það var eins og hún væri í
leiðslu og vissi varla af sér
tímunum saman. Ég færði
henni þá stundum tesopa á
kvöldin. En stundum, eins
og kvöldið áður, sagði lækn
irinn mér að koma ekki,
því frúin myndi l’á kast dag-
inn eftir. Skrýtið, að hann
skyldi alltaf vita það. Ég
kalla það skrýtið.“
Þegar liún var spurð um
litaraft sjúklingsins, sagði
hún að það hefði tekið að
breytast um það bil tveim
árum eftir giftinguna. Það
var gult. Holdið virlisl detta
utan af beinunum i henni.
Hún var orðin liræðileg út-
lits rétt áður en hún dó.“
Ungfrú Ursula Clarender,
vinkona Amy, gat hætli einu
alriði við. „Fyrstu hjúskap-
arár þeirra var ég velkom-
in á heimilið. En svo tók
dr. Clement að amast við
gestum. Hann talaði aðeins
við mig i forstofunni, en
leyfði mér eklci að fara upp.
Ég liringdi oft til Amy, þang
að til læknirinn lét taka sím-
an burt“.
„Spurðuð þér um ástæð-
una fyrir því, að síminn
var tekinn?“
„Það gerði ég. Clement
sagðist liafa tekið símann
frá konu sinni af því hún
þyrfti hvíldar og ekki mætti
ónáða liana.
Myndin, sem kunningjar
frú Amy létu lögreglunni i
té, tók stöðugt á sig gleggri
einkenni eiturlyfjaneyt-
anda, sem sifellt varð háð-
ari eiturlyfjum. Frú Cle-
ment sýndi öll alkunn ein-
kenni: gulan hörundslit,
dvalatímabil og sinnuleysi,
vaxandi kæruleysi um heim
ilið og persónulegt útlit sitt
— og loks að síðustu sam-
drátt augnasteinanna.
Auðvitað gat þetta ekki
farið framlijá Clement. Og
þar sem liún var án allrar
umgengni við annað fólk
síðasta mánuðinn, hvar átti
hún þá að fá morfín, ef ekki
hjá lionum?
Hjá öðrum vitnum kom
það fram, að Clement var
ákafur fjárhættuspilari og
liafði tapað gífurlega undan
farið. Og hann liafði lieldur
ekki liætt að liugsa um kven
fólkið og eyddi miklum
tíma í návist ekkju einnar,
vel efnaðrar, frú Dapline
Nohle.
Iílukkan tíu næsta morg-
un komu nokkrir syrgjend-
ur saman i Kristskirkju i
Southport. Presturinn gekk
liægt upp að altarinu og á-
varpaði söfnuðinn.
„Herrar minir og frúr,“
tilkynnti hann liátíðlega.
„Ég lief verið beðinn að til-
kynna yklcur, að jarðarför
frú Amy Clement fari ekki
fram í dag.“
Það fór hvískur um fólk-
ið. Það var eins og tilkynn-
ing prestsins liefði staðfest
óljósan orðróm siðustu
þriggja daga. James Hous-
ton, sem sat á öðrum bekk,
rjálaði óstyrkum fingrum
við gleraugu sín, stóð síðan
á fætur. Frú Daphne fór á
eflir honum. Migliall lög-
reglustjóri virti þau fyrir
sér úr hliðarsæti. Hann fór
á eflir þeim og kinkaði um
leið kolli til tveggja leyni-
lögreglumanna. Þeir fóru á
eftir Houston og frú Noble.
Mighall ók því næst til lik-
hússins, þar sem sjúkdóma-
fræðingur var að fram-
kvæma skoðun á líki frú
Amy Clement.
W. IJ. Grace læknir lieils-
aði Migliall, er liann kom.
„Ég lief beðið eftir yður“,
sagði liann. „Hér hafa aðr-
ir verið á undan. Innyfli
konunnar hafa verið tekin
burt.“
Mighall glápti. „Hverníg
vildi það til?“
Dr. Grace yppti öxlum.
„Sennilega við fyrri krufn-
inguna.“
Lögreglumaðurinn smellti
fingrunum. Nú skildi hann
áhyggjur Houstons í sam-
bandi við aðra líkskoðun.
Houston liafði — ef til vill
aðeins samkvæmt venju —
eyðilagt innyflin eftir að
hann reit dánarvottorðið.
„Hindrar það yður i að á-
kveða dánarorsökina?“
sptirði Migliall.
Læknirinn hristi liöfuðið.
„Það verður erfiðara,“
sagði hann. „Af þvi, sem ég
þegar lief séð, grunar mig
morfín.“
Migliall tók shnann og
hringdi til rannsóknarstofu
Houstons. Ekkert svar. Ef
til vill var læknirinn ekki
kominn heim frá kirkjunm.
Lögreglustjórinn fór aftur
lil skrifstofu sinnar. Ekki
var liann fyrr kominn þang-
að en liringt var til hans
af manninum, sem fylgdisl
með frú Noble.
„Ég stöðvaði liana á járn-
brautarstöðinni," sagði
leynilögreglumaðurinn.
„Hún var að kaupa farseðil
til London.“
Lögreglustjórinn andvarp
aði.
„Tilkynnið henni, að hún
eigi að verða kyrr i borg-
inni,“ sagði hann. „Og gæt-
ið þess vel, að hún geri
það.“
Frú Nohle hafði ekki enn
verið spurð. Margt benti til,
— Vinsældir
Framh. af 1. síðu.
sambandi við röðun náanna
til framboða, merkasta at-
burðinn á landsfundi þess-
um, en mikið hefur breytzf
frá því sem áður liefur tíðlc
ast innan flokksins, ef það
verður ekki gamli flokks-
kjarninn, sem ræður úrsht-
um um val manna til fram
boða eins og áður hefur vei’-
ið.
Dr. Bjarni Benediktsson
brá sér til Ameríku strax að
landsfundinum loknum og
fæst litið uppgefið um er-
indi hans, en þvi er spáð að
fljótlega berist fréttir af nýj
um og endurnýjuðum samn
ingagerðum við erlendar
þjóðir og nýjar lántökur.