Ný vikutíðindi - 31.10.1969, Síða 8

8
NÝ VIKUTÍÐINDI
Ábyrgðarlaus f jársóun
Verömœtar rifjair
Itítnnw tj rtÞ t mí tt ttiöttr
Hjá bönkum og lánastofn
unum, sérstaldegci þó Seðla
bankanum og Ríkisábyrgða-
sjóð, hlaðast nú upp eignir
fjárþrota fyrirtækja, eins og
síhlarverksmiðjurnar . og
aðrar eignir sjávarútvegin-
um viðkomandi. Nokkru af
þessum eignum tekst að ráð
slafa, en öðrum ekki.
Eí'tir að gróska hljóp i
sildarútveginn fyrir nokkr-
um árum, þá leystu trygg-
ingafélögin, sem annast
skipatryggingar, vissan
vanda, í sambandi við að-
stoð við fiskiflotann, með
því að kaupa gott og hent-
ugt björgunarskip, sem fylg-
ir veiðiskipunum eftir á
miðunum og aðstoðar þau
ef með þarf.
Þegar þessi lausn var
fengin, þá hljóp einkaaðili
til með stuðningi hanka og
ríkis og lét hyggja og úthúa
annað skip til liliðstæðra
nota, sem að sjálfsögðu
varð verkefnalaust, eftir aö
komið var sérstakt þar til
búið björgunarskip, auk
þess sem upp á varðskipin
var upi> á að lilaupa. Þetta
er litið dæmi um ráðstöfun
umráðafjár banka og lána-
stofnana.
Umrætt skip hefur um
langt timabil legið ónotað
og umhirðulítið i nágrenni
Reykjavíkur, og mun nú
Vaxandi óhugur er í fólki
í Vestmannaeyjum vegna
brottflulnings atvinnutækja
þaðan til annara slaða.
Á yfirstandandi ári mun
vera húið að selja og flytja
hurt frá Eyjum meira en
tiunda hluta fiskiflotans í
Vestmannaeyjum og líklegt
að áframhald verði á slíku,
ef ekki verður gripið í taum
ana og þeim atvinnulega
háska, sem Eyjunum er
einn af ríkisbönkunum bafa
orðið að taka við skipinu
með áhvílandi skuldum,
sem nema á annan tug millj
óna, en skip þella er mjög
torseljanlegt vegna þess,
live notkunargildi þess er
einhæft. Þannig fór með sjó
ferð þá.
En sagan er ekki öll. Skip-
ið var húið að liggja um-
hirðulaust í um það hil hálft
ár, þegar viðkomandi lána-
stefnt í með þessu móti, af-
stýrt.
Atvinnuaukningarsjóður
'hefur lagt fram fé til þess
að flytja fiskibáta burt frá
Vestmannaeyjum, en slíkar
ráðstafanir eru það, sem
kalla mætti tilflutningur á
atvinnuleysi, vegna þess
einfaldlega, að þvi er Vest-
mannaeyjar snertir, að Eyja
bátunum hefur fækkað frá
því þeir voru flestir um
stofnun tók við því. Talið er
að búið sé að eyðileggja og
skemma húnað skipsins og
jafnvel að ljósavél sé horf-
in. Þessi er umhirða lána-
stofnana þjóðarinnar um
eignir þær, sem lánað er
út á.
Norður á Akureyri, i
næsta nágrenni við Slipp-
stöðina, liggur lítt notuð
vél úr skipi, sem dæmt var
í þurrafúa, en nánast eyði-
lagt af strákaskap og á-
byrgðarleysi. Þessi vél var á
sinum tíma hægt að selja
ásamt tækjum úr skipi því,
sem vélin hafði verið í, fjrr
meira en lielming, eða lík-
lega fast að því um tvo
þriðju. Sjá allir livert slíkt
stefnir.
Vestmannaeyjar, verstöðv
arnar á Reykjanesi austan-
verðu og í Hornafirði eru
tvímælalaust árvissustu ver
stöðvar landsins með afla-
brögð, og það er heppilegra
að gera fiskibátana út frá
þessum stöðum sem heima-
höfnum, heldur en að stað-
setja þá með heimilisfang
úti á landi en halda þeim
úli til veiða frá höfnum á
Suðurlandssvæðinu.
ir fimm milljónir upp í hóf-
legt byggingarverð nýs
skips.
Viðkomandi lánastofnun
fékkst aldrei til að svara
tilboðum um þessa verð-
mætabjörgun, né lieldur síð
ari verðtilboðum i umrædda
vél. Nú liggur þessi dýra og
fyrrum góða vél brotin og
eyðilöggð vegna manna,
sem eiga að ráðstafa fjár-
magni þjóðfélagsins, mann-
anna, sem virðast mest í
kapphlaupi um það, hverj-
ir geti hyggt stærztar, dýr-
astar og skrautlegastar
hallir.
F v j II m
Fyrirhugað mun af
hálfu bæjarvalda Vest-
mannaeyja að snúa sér til
forráðamannna Útvegs-
hankans og lánastofnana til
þess að fá þessa aðila til
þess að hætta að ýta undir
núverandi þróun, sem er
Vestmannaeyjum nijög
liáskaleg.
En orsakir þessa ftótta
frá framleiðsluþátttökunni
í Eyjum má rekja til þröng
sýnnar bankastjórnar á
undanförnum árum og svo
erfiðra bankaviðskipta að
(Framh. á bls. 2)
Flótti Iiskiflotans frá
Bátiim liefui* fækkað þai* nin
helming á nokkrnm áenm

PALLDÓMAR
Fjórir nafnkunnir rithöf
undar komu nýlega fram i
viðræðuþætti i sjónvarp-
inu. Þeir verða nafngreind
ir hér á eftir, áisamt því
sem áhorfanda og ádieyr-
anda nokkrum fannst ein-
kenna livern og einn, að
þættinum loknum:
Svava Jakobsdóttir: dug
lcg vélritunarstúlka mcð
bilaða ritvél.
Jón Óskar: sveitapiltur,
sem er að leila að strokn-
um hesti.
Agnar Þórðarson: heims
borgari i stórborg, sem
man ekki nafnið á hótel-
inu síiiu.
fíuðmundur Hagalín:
Þingeyingur i þoku.
>f
ÞOLRAUN
Merkur bóndi skrifaði
nýlega blaðagrein þar sem
hann lýsti því, að yfirstand
andi árferði væri nokkurs
konar prófraun, þ. e. þol-
raun á landbúnaðinn um
það, livað sá atvinnuvegur
þyldi. Gat liann þess, að el'
landbúnaðurinn stæðisl
þau áföll og þær miklu
byrðar, sem á landbúnað-
inn leggjast nú, þá þyldi
sú atvinnugrein mikið.
Hliðstætt þessu á við
þj óðarbúskapinn í heild og
standist þjóðarbúið og
])jóðarheildin það mikla á
lag, sem nú leggst á lands-
týðinn, sérstaklega í formi
mikillar yfirbyggingar
stjórnarkerfisins og ráða-
lítillar meðferðar fjár-
muna, þá sé þjóðarþolið
mikils megnugt; og verður
að vona að svo reynist.
SAMTÖK SIvATT-
SVIKARA?
Liklegt er talið, vegna
hinna sífjölgandi brota á
lögunum um bann við veið
um i landhelgi, að að þvi
líði fyrr en síðar, að aftur
verði leitað eftir hópsakar-
uppgjöf fyrir landhelgis-
brjótanna, svo sem fyrr
liefur tíðkast.
En með tilliti til þess, að
enginn eðlismunur er á þvi
lögfræðilega, að veita frek
ar hópauppgjafir fyrir
eina tekund lögbrola held-
ur en aðrar, þá munu skatt
svikarar hyggja á að
stofna með sér félag til að
fá fram kröfu um hlið-
stæða sakaruppgjöf, eins
og landhelgisbrjótarnir, og
byggja slík samtök upp í
formi landssamtaka með
deildaskipun fyrir þær
sveilir og Iiéröð, sem skalta
lögreglan hefur herjað
fastast!
>f
UMFERÐARTRAFALI
Ökumenn, sem eiga leið
um Aðalstræti Reykjavík-
ur, spyrja þungir á brún,
hversu lengi timburgirðing
sú, sem lokar næstum göt-
unni, eigi að fá að vera
þarna til umferðartrafala,
án þess nokkuð virðist gert
á hak við hana.
Ef það er rétt, að þarna
eigi að koma eftirliking af
Prentsmiðjupóstinum, þá
virðist ætla að taka eins
langan tíma — eða lengri
— að koma honum fyrir en
það tólc að byggja hús Sam
einuðu þjóðanna í allri um
ferð miðborgar New York.
Þessi póstur hlýtur að
vera feiknarlegt mann-
virki og kemur sjálfsagt til
að kosta miklu meira en
útihurðin á Alþingisliús-
inu, ef dæma á eftir smíða-
tíma.
>f
BRANDARI VIKUNNAR
Arabískur olíusjeik smal
aði saman í kvennabúri
sínu, sem samanstóð af 350
föngulegum píum, og lét
þær setjast á stóra pcrsn-
eska teppið, sem lá við fæt-
ur hans.
„Eg skil við ykkur
núna,“ sagði hann, „og eng
in ykkar getur sagt eða
gert neitt lil að breyta á-
kvörðun minni. Eg er
nefnilega orðinn ástfang-
in af öðru kvennabúri!“
X-
OG SVO ER ÞAÐ ÞESSI
I síðustu heimsstyrjöld-
inni særðist enskur liðsfor-
ingi og kom heim í leyfi.
Móðir lians bauð í því til-
efni nokkrum heldri kon-
um staðarins til tedrykkju,
og ungi maðurinn varð að
fræða þær á slysi því, er
hann hafði orðið fyrir á
vígvellinum.
„Hvar særðust þér, vinur
minn?“ spurði ein hefðar-
daman.
„1 Frakklandi.“
„Nei, ég á við hvar særð-
ust þér?“
„Það var í orrustunni
við Arras, skammt frá Par-
ís.“
„Nei, þér misskiljið mig
alveg. Ég meina hvar á
kroppnum særðust þér?“
Liðsforinginn roðnaði,
en svo herti hann upp hug-
ann og sagði: „Ef þér hefð
uð særst þar sem ég særð-
ist, ja, þá liefðuð þér alls
ekki særst.“
>f
KARLMAÐUR ÓSKAST
Það er ekki í hverri viku
sem hægt er að veita les-
endum helling af _tvíræð-
um bröndurum, en samt
ætlum við að bæta einum
við, sem komst hingað á
siðustu stundu:
Nýkvænlur maður sagði
lækninum sínar farir ekki
sléttar. Meðan hann var
trúlofaður konunni, virt-
ust kynhvatir hennar óað-
finnanlegar, en eftir að i
hjónabandið kom yar hún
svo kyndauf að ekki mátti
við svo biíið standa.
Reynið þér þessar,(>
sagoi læknirinn og gaf hon
um lyfseðil. „Eina töflu á
kvöldi áður en þið farið í
rúmið.“
Maðurinn fór að ráðum
læknisins, en fyrsta taflan
bar engan árangur. Næsta
kvöld gaf hann konunni
tvær töflur, en það fór á
sömu leið. Þriðja kvöldið
hellti hann svo úr hálfu
glasi í hana — og í illsku
sinni skellti hann restinni i
sjálfan sig.
Nokkru eftir að þau
komu upp í rúm sneri unga
frúin sér að ánægða eigin-
manninum sinum, nuddaði
sér upp að honum og
muldraði.
„Ástin min. Mig vantar
karlmann!“
„Mig líka!“ æpti eigin-
maðurinn.
SPURULL
SPYRILS
Hvernig stendur á þvi,
að fjölmörg nýbyggð hús,
steinsteypt og járnbent,
springa svo að þau eru
hriplek, og að kosta þarf
fjárfúlgum til að gera þau
að belri mannabústöðum
en moldarkofum?