Sameiningin - 01.01.1912, Page 2

322
laust var. Skiljanlegt þá einnig, að áðr en langt liði
kœmi að því í samkvæmi þessu, að þar yrði þurrð á
víni, liinum sjálfsagða drykk þess lands og þeirrar tíð-
ar, sem gestum var við slík tœkifœri veittr þeim til sak-
lauss fagnaðarauka.
„0g er vín þraut, segir móðir Jesú við hann: Þeir
hafa ekki vín.“ Almennt er þessi athugasemd Maríu
skilin svo sem sé hún með þeim orðum að skora á son
sinn Jesúm að beita nú yfirnáttúrlegum mætti til að
bœta úr vínskortinum, koma með því móti í veg fyrir
það, að þetta óþægilega atvik verði fólkinu aðkomna
hinu kunnugt og liúsráðendum til hneisu. 0g svar Jesú
uppá áskoran þá, einsog það er orðað í biblíuþvðingum,
er þá líka oftast tekið svo sem sé hann þar að ávíta hana
fyrir þá djörfu beiðni. — Svarið hljóðar svo í nýju
biblíuþýðingunni íslenzku: „Hvað skiftir þú þér a'f
mér?“, en í eldri þýðingunni (sem enn er í liöndum
flestra af fólki vorui: „Hvað kemr það þér og mér
við?“ — Engu að síðr hafi Jesús þó rétt á eftir gjört
einsog um var beðið. — En svona lagaðr skilningr, þótt
almennr sé, á þessum atriðum hinnar helgu sögu, er
vafalaust ekki réttr.
Allt fram-að þessum tíma hafði Jesús ekkert
kraftaverk framkvæmt. Og hún, sem honum var hand-
gengnari en allir aðrir — hún, sem þekkti hann öllum
öðrum betr og hafði vandlega veitt því eftirtekt, hvern-
ig hann alla æfina á undan hafði komið fram, — hún var
víst ekki líkleg til að gefa honum svona allt í einu bend-
ing um að vitna nú um sjálfan sig, guðlega köllun sína
og guðlegan mátt sinn, með vfirnáttúrlegu kraftaverki.
Orð Jesú, þau er tilfœrð voru í tveim þýðingum á
vorri tungu, hljóða svo í hinum gríska frumtexta guð-
spjallsins: „Hvað mér og þér, kona?“ Samkvæmt
hebreskri málvenju er orðalagið svona, og felast þar
allsendis engar ávítur í, heldr er þetta svo að skilja
einsog sagt hefði verið eittlivað á þessa leið: „Láttu
mig’ einan um það; berðu enga áhvggju fyrir því.‘ ‘ Og
svo segir Jesús enn fremr: „Minn tími er ekki enn
kominn.“