Sameiningin - 01.01.1912, Síða 11

33i
þaS eru andríkir menn, sem meS fara? Eg liefi helzt
samhygS meS einum prestaskólakennaranum, séra Eiríki
Briem; en hann vill ekki vera meS í guSfrœSadeild há-
skólans, og þaS skil eg.----Eg vildi ekki vera meS í því
aS búa til presta uppá þessa nýju kenning.
„NýlesiS liefi eg greinina í Ágúst-hlaSi „Sam.“ :
‘Mesta þjóSlífsmeiniS’. Hún hittir sannarlega naglann
á lmusinn. ÞaS er einmitt stórmennskan, sem er meiniS,
og allir okkar helztu menn eru hálf-hrjálaSir af stór-
mennsku, og gæti þeir komiS því fram, myndi þeir gjöra
alla þjóSina hrjálaSa. Vonanda tekst þaS ekki, en því
miSr láta Islendingar stórmennskuna ‘impónera’ sér;
og þeir, sem taka munninn fullan af stórum orSum, fá
furSanlega komiS fram vilja sínum. Eg hefi nýlega
lesiS um, livernig þeir komu á háskólanum á alþingi,
og er sú saga allt annaS en lvstileg. Undir-niSri ræSr
mest launagræSgin fyrir sig og sína vandamenn, en svo
tala þeir hátt um þjóSarmetnaS. — —. Og svo sigla allir
nýju stúdentarnir til Hafnar, en viS sitjum eftir meS
alla prófessorana.“
-----o-------
Megin-túlk nýju guSfrœSinnar á Bretlandi má víst
telja Reginald J. Campbell, sem stórkirkjan ein í Lon-
don (City Temple) hefir fyrir prest. Um hann var um
hríS meira rœtt en flesta aSra kennimenn á Englandi og
víSar meSal ensku-mælanda fólks. 1 síSustu tíS hefir
lionum þó veriS veitt fremr lítil eftirtekt þar heima fyr-
ir; forvitni þeirra mörgu, er fyrst sóktu aS honum til aS
heyra eitthvaS nýtt í staSinn fyrir kristindóminn gamla,
varS bráSum södd. Og er svo var komiS, réSst Camp-
bell þessi seint á árinu liSna í einskonar fyrirlestra-för
vestr um haf. Þeiúri för hefir hann svo haldiS áfram
um meginlandiS hér fvrir sunnan. Rétt fyrir jólin var
hann í Cliicago. Þar lilustaSi dr. Oerberding (sá af
kennurunum viS prestaskólann lúterska, sem Islending-
ar hér í álfu kannast einna bezt viS) á hann, er hann
flutti boSskap sinn í Sunday Evening Club svo nefndum.
Og farast dr. G. svo orS (í „The Lutheran“ frá 21. Des.)
um Campbell og andastefnu hans: