Sameiningin - 01.01.1912, Page 13

333
syndgaði gegn sjálfum sér, þarsem hann lét of mikið eft-
ir girndum sínum, og fyrir það varð hann að hœta með
því að verða fyrir hörmunga-reynslu þeirri, sem sagan
segir frá. Það atriði, sem áherzlu á að leggja á, er það,
að faðir hans sakfelldi hann aldrei, og sagði hann með
opnum örmum velkominn aftr heim. Ekki eitt orð um
iðran hans eða syndajátning.
„Og eins á oss ávallt að hafa skjátlazt í því, hvernig
oss hefir skilizt það, sem sagt er um eldra bróðurinn.
Þar á ekki að vera sýndr ranglátr og öfundsjúkr Farísei,
heldr allrabezti maðr, sem föðurnum hafi þótt langtum
vænna um en hinn bróðurinn, þann er týndist, en kom
svo aftr heim. Faðirinn sá enga galla hjá eldra bróð-
urnum. Hann þurfti ekki að iðrast. Og eftir honum
ættum vér öll að keppast við að breyta og verða honum
íík.“
Svona er nú biblíusliýring nýju guðfrœðinnar, ekki
aðeins í persónu Campbell’s þessa, heldr og hjá öllum,
sem tilheyra sama andlega brœðralagi.
-----o------
Nýárs-óskir.
Eftir séra Ilaralcl Sigmar.
Aramótin eru nýliðin hjá. Vér erum, svo sem að
sjálfsögðu, að horfa tilbaka og hugleiða sittlivað af því,
sem fyrir hefir komið á árinu liðna, og yfirleitt í liðinni
tíð. En í sambandi við þetta yfirlit liðinna æfistunda
lítum vér fram og reynum til að greina eittlivað af því,
sem liggr hulið í ókominni tíð. En oss gengr það ekki
vel. Vér erum svo skammsýn. En þótt vér fáum ekki
að sjá, þá er oss ekki bannað að bera fram óskir hjartna
vorra ókominni æfi viðvíkjandi. Og svo erum vér þá á
þessum tíma að bera fram nýárs-óskir vorar.
Eg fer þá meðal annars að renna augunum yfir sögu
kirkjufélags vors og trúmála vorra. Og þótt greina
megi þar margt, sem vér liöfum guði fyrir að þakka,
þótt margt sé þar að líta gleðilegt og blessað, þótt sjá
megi ýmsar ánœgjulegar framfarir, og gleðileg tákn