Sameiningin - 01.03.1912, Qupperneq 5

4
Múnaðarrit til stuðnings lcirlcju og kristindómi íslendinga.
gefið út af hinu ev. lút. kirlcjufélagi Isl. í Yestrheimi
RITSTJÓRI JÓN BJAIINASON.
XXVII. árg. WINNIPEG, MARZ 1912. Nr. i.
Kærleikr guðs sjálfs á píslarferli.
í bœn þeirri liinni mildu og einstaklegu, sem Jesús
bar fram fyrir föður sinn kimneskan á skírdagskvöld,
bœninni, sem hann vígði sig með til friðþægingar-písl-
anna, standa þessi orð: „Faðir! stundin er komin; gjör
son þinn dýrðlegan, til þess að sonrinn gjöri þig dýrð-
legan.“ Það eru upphafsorð þeirrar bœnar. Bœn sú
var lieyrð. 0g bœnhevilslan birtist eða kemr fram í
kvalasögunni, sem tafarlaust að bœninni lokinni tók við
fyrir frelsaranum. Dýrð drottins skín útúr sögu þeirri
allri frá upphafi til enda, konungleg dýrð fórnarkær-
leikans af hálfu guðs. Aldrei hafði það áðr orðið ljóst
einsog í sögu þessarar guðlegu fórnargjörðar, nú í fyll-
ing tímans, hve heitt og sárt guð elskar mennina, mann-
kynið syndum og sorgum hlaðið, — mennina meðan þeir
þó enn eru óvinir lians. Elska eða kærleikr er fagrt orð
— eitthvert hið allra fegrsta í mannlegu tungumáli.
Allir hafa það orð í hávegum. Og er menn sjá kærleik
hjá einhverjum samferðamanna sinna, hreinan, óeigin-
gjarnan, göfugan kærleik, á píslarferli, — horfa á ein-
hvern þann, er kastað hefir sér útí stríð og sársauka af
kærleik til annarlegra mannslífa, — þá hljóta allir, sem