Nýi tíminn - 12.05.1949, Qupperneq 4

NÝI TÍMINN
Fimmtudagur 12. maí 1949.
coocoeoc>£>e«i>í>c>c><í><>o<&<3><&<&<3>oc>c<*>oe«3>c>cs><>e«®c>c^^
NÝI TÍMiNN
Útgefandi: Sameiningarfloklair aíþýdu —Sósialistaflokkurlnn.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Guunar Benediktsson.
Áskriítargjald er 15 krónur á ári.
Greinar i blaðið sendist til ritstjórans. Adr.: Afgreiðsla
Nýja tírnans, Skólavörðustíg 19, Reykjavík
Aígreiðsla og auglýsingaskrifstofa Skólav.st. 19. Sími 7500.
Rrentsmiðja Þjóðviljans h.f.
„Enda situr ríkisstjórnin enn“
Hermann Jónasson hefir undanfarið skrifað skarpar
greinar og að ýmsu leyti athyglisverðar 1 Tímann um
stjómmálaástandið innanlands. — Greinar þessar myndu
þó vekja meiri athygli ef það væri ekki orðin sú
reynsla að Hermann Jónasson er lítill spámaður í sínu
föðurlandi, flokki þeim sem hann á að heita fomiaður
fyrir og samherjar hans virðast sætta sig við sprikl hans
í þeirri einni von að það geti róað hina óánægðu kjós-
endur, sem verða fleiri með 'hverjum degi sem liður.
En allt um það er fróðlegt að lesa greinar Hermanns
Jónassonar, hann segir þar frá ýmsu um heimilisháttu
stjórnarinnar sem betra er að vita en vera ófróður um.
Nýlega gerir hann m. a. verzlunarmálin að umtalsefni og
kemst þar svo að orði:
„Ef ágreiningur verður í viðskiptanefnd, fjárhags-
ráði eða öðrum stofnunum verzlunarkerfisins getur minni-
hlutinn áfrýjað til ríkisstjórnarinnar. Kíkisstjóm sker úr
öllum ágreiningi. Ráðherrar Alþýðuflokksins — viðskipta-
málaráðherra — hafa því oddaatkvæðin, úrslitavaldið um
verzlunarhættina. Þessi atkvæði hafa ráðið og ráða verzl-
unarháttum þeim, sem nú eru í landinu“.
Viðskiptamálaráðherrann, Emil Jónsson, er þannig
ekki eins valdalaus og hann vildi vera láta í erindi því sem
hann flutti í Alþýðuflokksfélagi Reykjavíkur þegar hann
þó hendur sínar samkvæmt hinu ágæta fordæmi Pílatusar.
Og Hermann skýrir frá því hvarnig hann hafi notað vald
sitt. Fyrsta ákvörðunin var þegar íhöldin 1 ríkisstjóm
felldu að gera skömmtunarseðlana að innkaupaheimild
haustið 1947, en það hafði þá verið samþykkt í Fjárhags-
ráði. Og Hermann heldur áfram:
„Seinasta verkið — seiuasta meðferð úrslitaatkvæð-
anna er þetta: Fulltrúar Alþýðuflokksins í viðskiptanefnd
samþykktu, að sanivinnufélög skyldu fá 33% af innflutningi
vefnaðarvöru 1949 (samvmnufélögin eiga rétt á 46%. Sjálf-
stæðismenn áfrýjuðu og hótuðu. Aftur felldu Alþýðuráð-
herrarnir samþykktir sinna manna og færðu niður í 26%
— til bráðabirgða.
MiIIi þessara tveggja samþykkta er f jöldi l íkisstjórn-
arúrskurða gerðra fyrr og síðar. Alþýðuráðherrarnir hafa
næstum aíltaf notað úrslitaatkvæðin á einn veg, enda situr
ríkisstjórnin enn.“
„Enda situr ríkisstjórnin enn.“ Varla mun hægt að
löðrunga þann flokk sem Hermann Jónasson á að heita
formaður fyrir á öllu eftirminnilegri 'hátt 1 öðru máli jafn-
stuttu. Eftir að búið er að lýsa því að vilji íhaldsins, heild-
salavaldsins, sé.alltaf látinn ráða í verzlunarmálunum, ein-
hyerjiím brýnustu hagsmunamálum almennings, að æfin-
lega sé traðkað á yfirlýstri stefnu Framsóknarflokksins,
hagsmunum samvinnulireyfingarinnar, þá dregur Hermann
Jónasson ályktunina af þessum verknaði: ,,— enda situr
ríkisstjórnin enn.“ Hún sæti svo sem ekki enn, ef gengið
hefði verið á gróðahagsmuni heildsalaklíkunnar, ef einhverj
ar byrðar hefðu verið lagðar á auðstéttina, þá hefði ekki
staðið á $jálfstæðisflokknum að rjúfa stjórnarsamstarfið.
En-nú ræður vilji auðmannastéttarinnar ævinlega, og flokk-
urinn sem kennir sig við alþýðuna leggur fram sinn skerf
til þess að svo megi verða, og flokkurinn sem þykist tengd-
ur samvinnuhreyfingyimi maldar að vísu í móinn en situr
.samt sem fastast þó traðkað sé á öllu sem. eitt sinn raótaði
■ hiöjtiRfflíinji - ■■ ;;
stefpu hans. —•; „Enda situr rikfisstjórnih.ehú"; .-mætti veyá :
ikjöirorð íiámsóknarfíókfeaine — ag gr*fgkrift.' ■
ÞINGSJÁ
12. maí 1949.
og auBvaldsþjónusta
Hvað líður framkvæmd
„risaáætlunar“ ríkisstjórnarinn
ar um nýsköpun og framfarir á
Islandi? Furðulega sjaldan er
minnzt á þá áætlun á Alþingi,
hvað þá annarsstaðar, aðeins
einstöku sinnum þegar ráðherr-
arnir neyðast til að nefna banda
rísku múturnar, minna Alþingi
á að núverandi ríkisstjórn hafi
ekki treyst sér til að stjórna
landinu nema þiggja auðmýkj-
andi ölmusugjafir erlends rikis,
er ymprað á því að öll von þjóð
arinnar um framkvæmd risaá-
ætlunarinnar (sem hefjist þó í
fyrsta lagi löngu eftir að hin
fyrirlitna leppstjórn Stefáns
Jóhanns, Bjarna Ben. og Ey-
steins hefur hrökklazt frá völd-
um!) sé byggð á ölmusu- og
mútugjöfum bandaríska auð-
valdsins. Þeir segja það ekki
með þessum orðum, ráðherrarn-
ir, en þýtt af marshallensku
þeirra verður merkingin þessi.
Hvert nýsköpunarmál sem
leppstjómin snertir verður að
skrípamynd. Hneykslin við Hær
ingskaupin, svo nefnt sé
dæmi, voru slík að þegar málið
kom til efri deildar Alþingis
(sem staðfesting á bráðabirgða-
lögum um leyfi til kaupa á
skipinu) fékkst enginn maður til
að verja málið nema ríkisstjórn
in sem ábyrgð ber á hneyksl-
inu, í neðri deild var þingfíflinu
Jóhanni Hafstein att fram til
varnar málinu en í efri deild
varð annar íhaldsmaður, Gísli
Jónsson (sem sjálfsagt hefur
álíka vit á skipum og hver ann-
ar íhaldsþingmaður hvað sem
öðru líður), til að tæta sund
ur blekkingahjúp ríkisstjórnar-
innar um hneyksliskaupin á
hinu háaldraða skipi, sem Jón
Gunnarsson „hafði á hendinni. ‘
Ótrúlegt afrek þessa blessaða
Jóns Gunnarssonar að selja ann
að eins skip hefði sjálfsagt þótt
fréttnæmt í bisnesslandihu
Bandaríkjunum, en þó voru blöð
in í Portland frædd á öðru í sam
bandi við brottför Hærings. Eitt
birti mynd af viðhafnarhúsi
miklu með nákvæmri lýsingu á
herbergjaskipun, viði þeim sem
í það færi o. s .frv. með fyrir
sögninni Vessel Sails With Port-
land-Drawn Plans For Ship
Owner’s New Home in Iceland.
Hinn mikli Ship Owner var
reyndar enginn annar en Jón
Gunnarsson samkvæmt frásögn
blaðsins og segir fréttin að hann
hafi ekki einungis farið heim
með teikningar hins mikla húss
á skipi sínu Hæringi heldur
verulegan hluta af viði þeim
sem í húsið fer!
En hér á Alþingi íslendinga
sveittust skráveifur íhaldsins
og Alþýðuflokksins og töldu al-
þingismönnum trú um að Jón
Gunnarsson hefðj engra hags-
muna haft að gæta við sölu
skipsins Hærings, á sama tíma
og hann lætur opinber banda-
rísk blöð kalla sig Ship Owner
og það eftir að salan hefur far-
ið fram!
Áki Jakobsson varð fyrstur
til að benda á þetta stórhneyksli
í umræðunum á Alþingi, af-
gömlu skipi, bráðónýtu, er
prakkað inn á Islendinga; hvort
hinn mikli Ship Owner Jón
Gunnarsson hefur grætt á þvi
einn eða fleiri fengið ríflegar
sporzlur, veit ég ekki. Félagið
Hæringur, og þar með talinn
Reykjavíkurbær og Síldarverk-
smiðjur ríkisins hafa tapað. Ný
sköpunarhugmyndin um fljót-
andi síldarverksmiðju, fyrst
flutt af sósíalistum á Alþingi
(Áka Jakobssyni) hefur verið
eyðilögð í framkvæmd með
gróðagræðgi og pólitískri spill-
ingu núverandi stjórnarflokka.
Hvorki sementsverksmiðja né
áburðarverksmiðja eru mál
sem leppstjórnin hefur fundið
upp, um bæði málin er byggt á
rannsóknarundirbúningi frá tið
nýsköpunarstjórnarinnar. Sem-
entsverksmiðjan virðist enn
eiga langt í land. „Framkvæmd"
Kaldaðarnessráðherrans,
Bjarna Ásgeirssonar, á því máli
virðist sú ein að draga málið á
langinn með nýjum og nýjum
„raxmsóknum", nýrri nefnd und
ir forustu Jóns Vestdals (!),
nýjum utanförum „verkfræðings
ins“ með bandaríska. pungapróf-
»
ið, sem af tilviljun er sonur
Kaldaðarnessráðherrans. Við
þessa „framkvæmd“ dundar ráð
herrann sjálfsagt þar til hann
veltur úr stólnum. Þannig er
Ferill annars nýsköpunar-
máls, áburðarverksmiðjunr.ar,
hefur verið rakinn ýtarlega hér
í blaðinu, vegna þess að þar
hafa mætzt binar miklu and-
stæður: nýsköpunarhugsjón
, ,nýsköpun“ leppstjórnarinnar!
sósíalista og „nýsköpun" lepp-
stjórnarinnar. Þar hefur tillaga
sósíalista um 30—40 þúsund
smálesta áburðarverksmiðju,
byggða á stórvirkjun Þjórsár,
Framhald á 6. síðu.
■aM
«y »■ -.... , \ H: x. ' j