Nýi tíminn - 04.09.1958, Blaðsíða 2

2) — NÝI TÍMINN — Fimmtudagur 4. septamber 1958
Ummæli Lúðvíks Jósepssonar sjávarútvegsmálaráðherra í útvarpinu
Við Iivikuiii ekki frá 12 míliia fiskveiðilandlielgi
O
og sanmingar um undanslátt koma ekki til greina
Öll íslenzka þjóðin er einhuga um nauðsyn stækkunar íisveiðilándhelg-
innar. Einhugur okkar og einbeittni eru okkar sterkustu voon. Engin her-
skip ccr enaar hótanir geta unnið bug á einhuga þjóð, sem aðeins heimtar rétt
sinn til líísöry^gis. Við munum ekki láta hótanir eða ögranir brezkra út-
gerðarmanna egna okkur til ílaustursverka, en bað er jaínvíst að við hvikum
ekki írá 12 mílna íisveiðilandhelginni og samningar um undanslátt koma
ekki til greina. Við óskum eftir samstarfi og vináttu við Breta eins og
aðrar bjóðir en við krefjumst réttar okkar til að lifa. 12 mílna fiskveiði-
landhelgin verður framkvæmd með einhuga samstöðu allrar þjóðarinnar.
Þannig komst Lúðvík Jósepsson að orði er Iiann ræddi í
íréttaauka útvarpsins sl. laugard. um landholgismálið í ræðu
sinni skýrði Lúðvik frá nýju reglugerðinni um veiðar íslenzku
togaranna innan 12 mílna' takniarkanna.
Ummæli Lúðvks Jósepsson-
ar um landhelgismálið voru
á þessa leið:
Eftir tvo sólarhringa kem-
ur til framkvæmda hin nýja
fiskveiðilandhelgi íslands. Frá
kl. 24 á sunnudagskvöld
brevtist fiskveiðilandhelgin úr
4 sjómílum frá grunnlínum í
12 mílur.
Síðustu daga hefur að von-
um mikið verið rætt um land-
helgismálið. I erlendum blcð-
um einkum í Bretlandi og á
Norðurlöndum eru fréttir um
stækkun íslenzku fiskveiði-
landhelginnar forsíðufréttir.
Hér heima er málið einnig
mikið rætt og meira en nokk-
urt annað mál í svipinn.
Hingað til lands hafa komið
tugir erlendra fréttamanna í
tilefni af þessu máli.
Margt af því sem sagt hef-
ur verið um málið í erlendum
blöðum og fréttastofum er
villandi, eða með öllu rangt.
Málstaður okkar er þar af-
fluttur á lrinn herfilegasta
hátt.
Nokkrir aðilar erlendis hafa
hinsvegar tekið málstað okk-
ar og túlkað sjónarmið okkar
af sanngirni.
Ákvörðun okkar um 12
mílna fiskveiðilandhelgi hefur
verið mótmælt af ýmsum
þjóðum, en nokkrar hafa við-
urkennt stækkunina eða hafa
ekki séð ástæðu til mótmæla.
Mótmælin nú koma frá sömu
aðilum og mótmæltu stækkun
fiskveiðisvæðisins 1952. Mót-
mæli þeirra eru í öllum aðal-
atriðum sama eðlis og þau
voru þá.
Og enn eru það brezkir tog-
araeigendur og brezkir tog-
araskipstjórar eem. í frammi
hafa mestar hótanir og f jand-
samlegastir eru í okkar garð.
Þegar fiskveiðitakmörkin voru
færð út árið 1952 sögðu þess-
ir s"mu menn, að stækkunin,
ef fram næði að ganga, myndi
gjörsamlega eyðileggja fisk-
veiðar Breta í Norðurhöfum
og mikinn hluta af brezkum
fiskiðnaði.
Þá sögðust þeir aldrei
mundu viðurkenna stækkun-
ina og veiða áfram upp að
gömlu þriggja mílna línunni.
Þá kröfðust þeir herskipa-
verndar eins og nú og hótuðu
Islendingu m valdbeitingu.
Nú hefur revnslan sann-
nð að ölí gífurvrði brezkra
togareeigenda um stækk-
unina 1952, voru röng.
Þeirra eigin skýrslut sýna
nú, að þeir hafa fengið
meiri fisk við ísland eftir
friðunina en áður, en að-
eins þurft að taka aflann á
öðrum slóðum.
Andstæðingar stækkunar
fiskveiðilandhelginnar við Is-
land hafa mj"g reynt að
halda því fram, að afstaða
okkar væri óbilgjörn, þar sem
við neituðum samningum um
deilumálið, en settum þess í
stað einhliða reglur um stærð
fiskveiðilandhelginnar.
Hér er mjög ranglega skýrt
frá afstöðu okkar.
íslendingar hafa um 10 ára
skeið leitað eftir samkomu-
lagi um landhelgismálið á al-
þjóðavettvangi. Sjónarmið
okkar hefur verið, að eðlileg-
ast væri að alþjóðareglur yrðu
settar um stærð landhelginn-
ar. Samkvæmt því lögðu Is-
lendingar til árið 1949, að
alþjóðalaganefnd S. Þ. sem
fjallaði um alþjóðalagareglur
á hafinu skyldi einnig falið að
gera tillögur um stærð land-
helgi. Þær þjóðir sem nú á-
saka okltur fyrir, að vilja ekki
semja um deiluna, stóðu gegn
þessari tillögu okkar. Þær
\i!du ekki alþjóðareglur um
stærð Iandhelgi.
Síðar lögðum við til, að
Allsherjarþing Sameinuðu
þjóðanna tæki afstöðu til
deilunnar um stærð landhelgi.
Sörnu þjóðir stóðu þá gegn til-
lögu okkar.
Á Genfarráðstefnunni í vet-
ur lögðum við íslendingar enn
mikla áherzlu á, að samkomu-
lag gæti náðst um málið.
En Bretar og fleiri þjóðir
stóðu þá bjargfastir gegn
þeirri lausn sem augljóst var
að meirihluti þjóðanua að-
liyllist.
Við höfum alltaf bent á, að
samningar um landhelgismál-
ið verða að vera á alþjóðleg-
um grundvelli, en ekki sér-
samningar við einstök riki.
Slíkir sérsamningar eru í
raun og veru óframkvæman-
legir nema veita eigi einstök-
um þjóðum sérréttindi innan
landhelginnar. Vilji Breta nú
til þess að semja um fiskveiði-
landhelgi íelands, aðeins við
þjóðir Vestur-Evrópu, einmitt
þær þjóðimar sem andstæð-
astar hafa verið sjónarmiðum
okkar allan tímann, er þvx
ekki sönnun um vilja þeirra
til eðlilegra samninga um •
stærð fiskveiðilandhelgi, held-
ur sönnun um, að þeir vilja
fá sern sterkasta aðstöðu til
þess að ná sérsamningum um
fiskveiðiréítindi innan ís-
Ienzkrar fiskveiðilandhelgi.
Einhliða yfirlýsing okkar
um 12 mílna fiskveiðiland-
helgi var tekin eftir margi’a
árg tilraunir til þess að fá al-
þjóðlegar reglur um stærð
fiskveiðilandhelgi. Ákvl'rðun
okkar er studd sterkum al-
þjóðlegum rökum.
I fyrsta lagi er það stað-
reynd, að margar þjóðir hafa
þegar tekið sér 12 mílna land-
helgi.
í öðru Iagi hefur alþjóða-
laganefnd Sameinuðu þjóð-
anna, sem skipuð var heims-
kunnum þjóðréttarfræðingum
viðurkennt,
að engar fastar reglur eru
gildandi um víðáttu land-
. helgi.
að landhelgi geti verið frá 3
—12 mílur, en ekki yfir
12 mílur.
Með því hefur hún viður-
kennt að 12 mílna landhelgi
er heimil að alþjóða lögum.
Og í þriðja lagi kom ótví-
rætt fram á hinni geysifjöl-
mennu þjóðaráðstefnu í Genf
um landhelgina, að meirihluti
'þjóðanna styður regluna um
12 mílna fiskveiðilandhelgi.
Þennan lagalega stuðning
höfum við frá alþjóðavett-
vangi fyrir ákvörðun okkar.
Það er engin nýlunda að út
sé gefin einhliða yfirlýsing
um breytingu á landhelgi.
Þannig hafa nær allar þjóðir
farið að. Þannig breyttu
Norðmenn elnni landhelgi síð-
ast með einhliða yfirlýsingu,
en ekki með samningi við eina
eða fáar þjóðir. Og þannig
lýstum við einnig yfir stækk-
un okkar 1952, en töldum
ekki fært að semja við f^ar
þjóðir um málið.
Hótanir þrezkra útgerðar-
manna um valdbeitingu eru
fjarstæðukenndar. Þannig er
öllum Ijóst, að hótanir þeirra
um að veiða innau fiskveiði-
landhelginnar í hópum og
undir herskipavernd, fá ekki
staðist.
Slíkar fiskveiðar er ekki
hægt að stuiida við ísland
og allar tilraunir í þá átt
eru fyrirfram dæmdar íil
að mistalrast.
Þetta vita brezkir togara-
menn og hafa þegar sagt það
í brezkum blöðum
Það er móðgun af versts.
tagi við okkur ísleuding.i,
bjóða okkur peningalán með
þeim skilyrðmn, að við hveif-
um frá rétti þjóðarinnar ti
þess að vemda dýrmætustu
eign okkar, fiskimiðin í kringi
um landið.
Samniugar um slík lán,
væru hliðstæðir þvi, að við
seldum hluta af Iandi okk-
ar fyrir peninga.
Við íslendingar höfum gert
glögga grein fyrir nauðsyn
þess að ráðast í stækkun fisk-
veiðilandhelginnar.
Afkoma þjóðarinnar bygg-
ist á fiskveiðum og grunhmið-
in við Iarnlið verður því að
vernda gegn ofveiði.
Ákvörðun okkar var tekin
af lífsnauðsyn, en ekki af
fjandskap við neina þjóð.
Dettur nokkrum manni í
hug, að forustumenn Bret-
lands hefðu horft aðgerðar-
lausir á það, ef f jölmennur er-
lendur fiskiskipafloti hefði
verið að eyða fiskimiðunum
við strendur Bretlands og
heildartekjur Bretlands af út-
flutningi væni 95% sjávaraf-
urðir. Nei, engum dettur slikt
í hug, Auðvitað hefðu for-
ustumenn Breta ákveðið að
vemda þau auðæfi við strend-
ur laisisins, sem afkoma
þjóðarinnar byggðist á.
Þetta sanna ýmsar ráðstaf-
anir Breta. • Þeir hafa t. d.
ekki hikað við að lýsa yfir
sem lokuðu hafsvæði 100
mílna breiðu svæði í kringum
Jólaey í Kyrrahafi þar sem
þeir gera atómsprengjutilraun-
ir sínar og með því hafa þeir
með einhliða tílkynningu )ok-
að viðurkeimdmn fiskinúðum
japanskra fiskimanna.
Öil íslenzka þjóðin er ein-
huga um nauðsyn stækkuriar
fiskveiðilandhelginnar.
Einhugur okkar og ein-
beittni eru okkar sterkustu
vopn. Engin herskip og engar
hótanir geta unnið bug á ein-
liuga þjóð, sem aðeins heimtar
rétt sinn tíl lífsöryggis.
Við munum ekki láta hótan-
ir eða ögranir brezkra útgerð-
armanna egna okkur til
flaustursverka, en það er
jafnvíst, að \rið hvikum ekki
frá 12 mílna fiskveiðiland-
helgi og samningar um und-
anslátt koma eldti til greina-
Við óskum eftir samstarfi
og vináttu við Breta eins og
aðrar þjóðir, en við kref jumst
réttar okkar til að lifa.
12 mílna fiskveiðiland-
helgin verður framkvæmdl
með einhuga samstöðu allr-
ar þjóðarinnar.
Tilkynnf ng
Nr. 18/1958
Iiinflutningsskrifstöfan hefur ákveðið eftirfarandi
hámarksverð i smásölu á framleiðsluvörum Raf-
tækjaverksmiðjunnar h.f., Hafnarfirði.
Eldavél, Gerð 2650 Kr. 2725.00
— — 4403 — 3550,00
— — 4403A — 3670,00
— — 4403B — 4170,00
— — 4403C — 4375,00
— — 4404 — 3935,00
4404A .................. — 4065,00
— — 4404B — 4575,00
— — 4404C — 4975,00
Sé óskað eftir hitahólfi í vélarnár, kbstar þá'ð auka-
lega ................................. Kr. ' 4Í5.00“
Kæliskápar L-450 .................... Kr. 6300,00
Þvoriapottar 50 1 ........................— 1960,00
Þvoriapottar 100 1 ...................... — 2600,00
Þilofnar, fasttengdir, 250 W ............. — 605,00
— — 300 W.............— 320,00
— 400 W..............— 340,00
— — 500 W.............— 395,00
— 600 W — 435,00
— 700 W — 470,00
— 800 W..............— 530,00
— — 900 W — 590,00
— 1000 W — 670,00
— 1200 W — 775.00
— — 1500 W — 900.00
1800 W..............— 1075,00
Á ö/nini ver.zhm;irstöðúm en í Reykjavik og Hafn-
arfirði má bæta sannanlegum flutningskostnaði við
c* t tigreint hámarksverð.
Söluskattur og útflutningssjóðsgjald er innifalið
5 rerðinu.
Reykjavík I, ágúst 1958.
V'erðis.gssitjó'riim.