Nýi tíminn - 04.09.1958, Blaðsíða 8

8) — N'ÝT TÍMINN — Fimmtudagiir 4. september 1958
Brezku ræningjamir gerast hræddir:
alþfóðalög - breiÓa
Þegar Bretar lentu í landhelgisdeilu við Egypta, pá skutu peir af pvílíkri snilld á
eina egy-pzka borg, P.ort Said, að púsundir létu lifið, drjúgur hlutinn konur og börn
Nýlega var þess einhvers-
staðar getið til marks um
umburðarlyndi okkar Islend-
inga gagnvart brézkum tog-
urum, að þrátt fyrir allt
þeirra ofríki á íslandsmið-
um hefðum við aldrei skotið
á þá nema varðskip okkar
icrfáum sinnum sent sakíaus
viðvörunarskot fyrir fram-
an stefnið á veiðiþijófum sem
hefðu reynt að stíma burt
með þýfið. En þetta er ekki
allskostar rétt. íslendingar
hafa hvað eftir annað skotið
á brezka togara, ekki bara
fyrir framan stefnið, heldur
oft og tíðum beint á þá, já
einmitt beint á þá — upp á
líf og dauða. Hinsvegar hafa
Islendingar aidrei notað til
þessa fallbyssur af þeirri
gerð sem prýðir nú leiðang-
ur brezkra veiðiþjófa á mið
okkar — heldur línubyssur.
Þetta er sem sé ekki í
fyrsta sinn sem brezkir tog-
aramenn biðja um aðstoð við
Islandsstrendur. Við höfum
fyrr heyrt neyðarköll þeirra.
Hitt er nýtt að heyra þá
biðja ' um aðstoð herskipa
gegn okkur, fulltingi fall-
byssna til að hafa í frammi
við okkur hroka og ofríki.
Við erum vanari þeim neyð-
arköllum þeirra þar sem að-
stoðarinnar var einmitt
beiðzt af okkur. Eða (svo
tekið sé aðeins eitt dæmi)
hverskonar byssa var það
sem bjargaði þeim við
Látrabjarg? Var það fall-
byssa á brezku herskipi?
Var það.ekki línubyssa.sem
nokkrir íslenzkir sjómenn og
bændur fluttu um erfiðí.n
veg og ofan þv.erhnípt bjarg-
ið og iögðu líf sitt í hættu til
að geta skotið úr henni á
hinn brezka togara — og
hittu. Hvaða gagn hefði
orðið að brézkum heims-
veldishroka í briminu undir
Látrabjargi nóttina þá ?
Eg sá um daginn. úrkb'ppu
úr brezku blaði þar sem far-
ið var háðulegiim orðum um
hina nýju landhelgi okkar
Isierdinga, enda mundu
svona smákallar eins og við
aldrei getá varið hana, ætt-
um ekki nema 5—7 iitlá
koppa búna fallbyssum, og
kynnum sennilega ekki að
skjóta úr þeim fallbyssum,
þó við fegnir vildum.
Okkur dettur auðvitao
ekki í hug að bera á móti
því að Bretar séu meiri
skyttur en við. Enda skort-
ir ekki sannanirnar um skot-
fimi þeirra. Til dæmis fyrir
tveim árum þegar Bretar
lentu í Iandhelgisdeilu við
Egypta, þá skutu þeir af þvi
þvílíkri snil'd á eina egypzka
borg, Port Said, að þúsundir
létu lífið, drjúgur hlutinn
konur og börn, og varla stóð
steinn jTir steini eftir hrið-
ina. Nei, okkur dettur ekki
í hug að keppa við Breta t
skotfimi.
Aðeins viljum við minna
Breta á það, að fallbyssur
duga ekki allstaðar. Það er
til dæmis tilgangslaust að
skjóta fallbyssukúlum á
brimið undir Látrabjargi.
Og þó við Islendingar séum
klaufar að skjóta úr fail-
byssum, þá eigum við nokk-
ra menn sem hafa sýnt að
þeir kunna að skjóta úr
linubyssum.
Við erum að visu ekki
heimsveldi eins og Bretar.
En einmitt kannski þess
vegna eigum við bágt með
að bera virðingu fyrir fall-
byssum. Hinsvegar kunnum •
við vel að meta línubyssur.
Og þó að brezkir togara-
menn híæi kannski að byss-
u.m okkar í dag, þá hafa
þeir ekki alltaf gert það,—
og munu kannski ekki alltaf
gera það.
Og einmitt kannski líka
vegna bess að við erum
lítil bjóð en ekki heimsveldi,
þá eigum við bágt með að
hata.nokkra þjóð. Og þess-
vegna getum við sagt við
Breta i fuilri einlægni, að
þó heir séu reiðubúnir að
skjóta á okkar skip úr fall-
bvssum sínum í dag, þá
muuum v:ð ekki síður verða
reiðubúnir að skjóta á
þeirra skip úr línubyssum
okkar, —• ef þeir skýldu
einhverntíma aftur æskja
þess.
•Jónas Árnason
í síðari fréttatíma útvarpsins
í gærkvöld var lesin eftirfarandi
frétt frá fréttaritara á Aust-
fjörðum, sem staddur er um
borð í einu varðskipanna:
Vorum staddir ú: af Gletting:
klukkan 18 í dimmri þoku. Hitt-
uni stóran, nýjan togara, sem
hafði breitt yfir rafn cg númer,
og hefuv langt til eins mikla ferð
og vid á fulhi. Við misstum af
honum í þokiumi annað slagið.
Hann hringsólaði í kringum her-
skipið Iiound. Húðirnar sem
breiddar eru yfir naftiið blöktu
og við gátum smám saman les-
ið nafnið Lord Beatty og síðan
náð númerinu, 112 Hull. Við
kölluðum til lierskipsins og vokt-
Hérskip kennir
Framhald af 11. síðiu •• • •.•<• - ••«•«.**
til, að brezku íhaldsstjórninni
hafi með aðgerðum sínum
tekizt eitt til fullnustu: Að
vekja á íslandi slíka andúð
gegn öllu sem brezkt er, að
fjöldi brezkra mánna, jafnvel
alsaklausra af öllum yfir-
gangi, bíði af því tjón.
^ Herskip kenna
Islendingum
Annað hefur Bretum tekizt
undanfarna daga: Að kenna
Islendingum hvert er raun-
verulegt eðli hernaðarbanda-
lags Bretlands og Islands og
Bandaríkjanna, Atlanzhafs-
bar.dalagsins. Þegar Bjarni
Benediktsson og kumpánar
voru að fleka ísland inn >
það hernaðarbandaiag, sögðu
þeir Islendingum að stjórnir
Bretlands og Bandaríkjanna
væru svo fínar og fullkomnar
lýðræðisþjóðir að aldrei kæmi
til mála að þær hæfu árásar-
strið gegn nokkurri þjóð utan
bandalagsins, þetta væri ein-
göngu varnarbandalag. Hvað
þá að slík óheyrileg tíðindi
gætu gerzt að ein þess-
ara fyrirmvndarlýðræðis-
þjóða myndi gera sér lítið
fyrir og ráðast með herskipa-
flota á einu bardalagsþjóðina,
sem engan hefinn á!
Þeim var að vísu sagt það
þá þegar og margoft síðan
hvers eðlis brezka nýlendu-
veldið væri, hvers eðlis banda-
ríska auðvaldið væri, og
hvernig þær höguðu sér i
'sáinskiptum við aðrar þjóðir.
En allt of margir íslending-
ar. tóku þó í. hrek.kleysi sínu
mark á’ lýðræðisskrumi
Bjarna Ben. og kumpána um
Atlanzhafsbanidalagið.
Þessa dagana eru brezku
hersldpin að sanna Islend-
ingum hverjir höfðu rétt fyrir
sér um eðli Aiian/.liafsbaiida-
lagsins, um lýðræðisást auð-
vaklssíjórna Bretlands og
Bandaríkjanna, um liinn sér-
kennilega skilning þeirra rík-
isstjórna á „verad smáþjóð-
anna“. Nú munu fáir íslend-
ingar taka trúanleg (og jafn-
vel blygðast sin fyrir að
haf.a nokkurn tíma trúað)
blekkingum Bjarna Bene-
diktssonar og annarra Atlanz-
hafsbandalagspostula um auð-
valdsstjórnir þessar sem
hornstein lýðræðis og vemd-
unar smáþjóða i vondum
heimi.
um athygli á þessu broti á al-
þjóðaiögrum, og fengiur, það eitt
svar, að togarinn væri á úlhaf-
inu. Hins vegar var því engu
svarað þegar vakin var a 'iiygli
á því að barmið við að breiða
yfir nafn oy númer giiti hvar-
vetpa, aðeins lostið upp ögrunar-
ópum, þar sem skipshöfn her-
skipsins hafði hópazt saman
aftast á skipnu
Vöruskiptajöínuourinn
óhagstæður um 240 milli
I júlímánuði sl. varð vöru-
skiptajöfnuðurinn við útlönd
óhagstæður um' 26,3 miiljónir
kr. Út voru fluttar vöruf fyr-
ir 62.6 millj. en inn fyrir
rúmlega 89 millj. Sjö fyrstu
mánuði þessa árs hefur vöru-
skiptajöfnuðurinn orðið óhag-
stæður um 240.6 millj. kr. Á
því tímabili hefur útflutningur
! íslenzkm vara numið 530.2
; millj. kr. en innflutningurinn
| 770.8 millj. kr.
j í júVmánuði í fyrra var-vöru-
skiptajöfnuðurinn óhagstæður
um 50.6 millj. kr. Þá voru flutt-
ar út íslenzkar vörur fyrir 42,5
millj. en innflutningurinri nam
93.1 millj.
A tímabilinu jan.—júlí í fyrra
! var vöruskiptajöfnuðurinn ó-
1 hagstæður um 197,4 millj. kr.
Á því tímabili voru fluttar ,út
vörur fyrir 508,5 millj. en inn
fyrir 706 'millj.
Framhald af 3. síðu
metunum, en Kornið fvllir
mælinn. En nú stöndum við
svo vel að víei að vera fuligiid-
ir þátttakendur í samtökurn.
allra (eða flestra) f-ulivalda
þjóða, Sameinuðu þjóður.um.
En höfum við notfært okkur
þann dýrlega rétt með -skyn-
samlegum tillögunr og einarð-
legum málflutningi? Höfum við
stutt lítilmagnann og undirok-
aðar þjóðir? Nei. Við erum
orðnir svona vanir „handjárri-
unum“, að ieiðtogar tíkkár hafa
ekkert talið sjálfságðara en að
láta ,,háridjárna“ sig einnig
þar,
Góðir Islendingar! Við viljum
frið og vinsamleg samskipti við
allar þjóðir. Við munum ekki
fremu^ hér eftir en hingað til
troða illsakir við aðrar þjóðir.
En við heimtum að fá að lifa í
friði í okkar eigin landi. Við
heimtum að leiðtogar þjóðar-
innar snúi við af þeirri giap-
ræðisbraut, sem þeir hafa
teymt okkur út á. Við heimtum
tafarlausa úrsögn úr Atlanz-
hafsbandalaginu. því þangað
átturn við aldrei neitt erindi.
Við heimtum að allur erlend-
ur her og allar hans vígvélar,
hverju nafni.sem þær nefnast,
víki tafarlaust burt úr landi
okkar. Við heimtum að aftur
verði tekið upp algjört og æ-
varandi hlutleysi í hernaðar-
átökum. Allt þetta heimtum
við vegna þess, að við eruin
þess fullvissir að það er eina
skynsamlega leiðin til að end-
urheimta og viðhalda sjálfs-
virðingu okkar, og að það er
sá eini skerfur sem við getum
lagt fram til eflingar- friðarins
í heiminum.