Nýi tíminn - 06.10.1960, Blaðsíða 9

47 — ÖSKASTUNDIN
Fimmtudagur 6. október 1960 — 19. árgangur — 26_ tbl.
Riddarinn
Framliald af 3. síðu.
va'r gefinn út áður en
hans hágöfgi hertoginn
af Bejar náði að skipta
aftur um skoðun.
Hvílíka storma vakti
bókin á miðalda-Spáni.
Aðalsmenn og, prestar
stórhneyksluðust, en al-
þýðan tók bókinni með
mikilli gleði. Jafnvel þeir
sem reiddust yfir virð-
ingarleysi og ósvífni
Cervantes gátu ekki
annað en naft gaman af
bókinni. Og ekki .leið á
löngu áður en frægð
Don Quixötes barst út
um alla Evrópu, bókin
var þýdd á önnur tungu-
mál. Don Quixote setti
sölumet á bókamarkaðin-
um.
En Miguel de Cervant-
es fékk aðeins lítilfjör-
iega peningaupphæð fyr-
ir verk sitt. Ófullkomin
lög um höfundarrétt
gerðu það að verkum að
hann gat ekki fengið
það, sem honum bar af
ágóðanum fyrir þýðingu
bókarinnar í öðrum
löndum, eða nýjar útgáf-
LAUSN Á HEILA-
BROTUM
Vesalings ráðskon.an gat
ekkert að þessu gert,
lykillinn kom í pósti og
var settur í boxið hjá
hinum póstinum, svo hús-
bóndi hennar framdi
hróplegt ranglæti, þegar
hann rak hana eftir
dygga þjónustu.
ur af henni, HÖfundar-
réttur var svo lítils met-
inn á’ þeim tímum að
jafnvel óþekktur höfund-
ur tók sig til og skrifaði
framhald af Don Quixote
og gaf það út. Cervant-
es var fátækur alla ævi.
í dag vitum við að
Don Quixote er stórkost-
leg bók. Hún er það
Það hefur orðið smá-
misskilningur í sambandi
við brúðusamkeppnina.
Þrjár stúlkur komu með
brúðurnar sínar til okk-
ar, en brúður í sam-
keppnina eigið þið að
búa til sjálf. Brúðurnar
þrjár voru ljómandi fall-
egar og við höfum þær
hérna hjá okkur og leyf-
um þeim kannski að vera
rneð í glugganum um
jólin, en verðlaun verða
alls ekki veitt nema fyr-
ir brúðu sem þið hafið
búið til sjálf.
Við fengum eina frá
Hafnarfirði alveg ein-
staklega skemmtilega.
Hún heitir reyndar ekki
neinu skrautlegu nafni,
blessunin, Todda trunta
er hún kölluð. Hún er í
grænni móherkápu með
brún augu (tölur) og af-
skaplega hlýlegan ullar-
trefil. Halldóra Magnús-
dóttir 12 ára, Stekkjar-
braut 15, Hafnarfirði,
hefur búið brúðuna til.
Við þökkum henni kær-
lega fyrir og sendurn
henni kveðju.
Þið hin eruð sjálfsagt
bezta sem var skrifað á
Spáni á sextándu og
sautjándu öld. Það er
g'aman að skrifa það, að>
sú frægð sem hertoginn
af Bejar hefur öðlazt á.
hann eingöngu að þakka
því að nafn hans er
prentað á titilsíðu fyrstu
útgáfunnar á Don Quix-
ote. — (Þýtt úr ensku).
að búa til eitthvað
HLUSTIÐ ÞIÐ EKKI Á
ÚTVARPIÐ?
Ekkert bréf hefur kom-
ið í skoðanakönnunina:
— Hvað finnst ykkur
skemmtilegast í útvarp-
inu?
Það getur ekki verið,
að þið hlustið ekki á
útvarpið? Hvers vegna
ekki að stinga niður
penna og segja álit sitt
á dagskránni?
Myndina klippti Theó-
dóra Thoroddsen 10 ára.
SKRÍTLA
Úti var versta slagveð-
ur. Maja litla rís upp úr
rúmi sína og horíir yfir
í rúm móður sinnar.
Móðirin: Hvað viltu?
Maja: Liggja í þínu
rúmi;* því það rignir í
mitt.
BRÚÐUSAMKEPPNIN
Riddarinn Don Quixote
söðlar sinn hvíta hest
Riddari í skínandi
brynju (kannski lítils-
háttar fallið á brynjuna)
þeysir á hesti sínum og
stefnir beint á vind-
myll.u með lensuna bú-
inn til bardaga. Hann
gefur ekki gaum aðvör-
unum skjaldsveinsins
feita, sem lötrar á eftir
á asna. Vindmylla! Nei,
þetta er risi — vondur
og grimmur risi. Hann
ætlar að berjast við
þennan risa, sem veifar
handleggjunum. Hann
hefur strengt þess heit
að frelsa heiminn frá
öllu illu. Þetta er ódauð-
leg gamansaga.
Don Quixote er lar.g-
ur, dapurlegur riddari
en Saneho Panza skjald-
sveinn hans er feitur og
sauðtryggur. Hvílíkir
menn þeir félagar! Ævi"-
týri þeirra eru jafn
skemmtileg nú, sem þau
voru á þeim degi fyrir
þrem hundruð árum. er
Cervantes skráði þau. Cg'
þótt hún bryti í bág við
bókmenntahefð þeirra.
tíma er hún var skrif-
uð á varð hún spmt
fræg, eða kannski hef.ur
hún einmitt öðlazt fræ^ð
Framhald á 2. siðu.
.— Fimmtudagur 6. október 1960 — NÝI TÍMINN — (9
LítiII b.átur leggur úr vör
milli fjalla liorður við y/.ta
haf. I bátnum karl og kona.
Þau hafa kvatt 10 börn á
ströndinni undir fjöllunum.
Báturinn stefnir út, hverf-
ur fyrir næsta núp. Það er
haust, og þau eiga langa
Ieið fyrir höndum. Það seg-
ir ekki af ferðum þ.eirra
fyrr en þau birtast regnsval-
an haustdag á Þingvöllum
sem liðsmenn í hópi þeirra
íslendinga sem enn kre’fjast
þess að í.slenzka þjóðin fái
að vera frjáls og sjálfstæð,
lifa í friði án hers og múg-
morðstækja — og ráða land-
inu síuu ein.
Þessi sonur og dóttir ís-
len/krar þjóðar l'árust lítt
á og valdamenn landsins
gerðu ekki st.áss að för
þeirra. En það verður bjart
í íslandssögunni um nöfn
lijónanna norðan af Strönd-
um, Önnu Guðjónsdóttur og
Kristins Jónssonar löngu
eftir að allir hluthafar her-
námsgróðans hafa grafizt í
þögu’.t helmyrkur smánar-
innar.
— Er það ekki rétt munr )
að Drangar séu nyrzti bygg )i
bærinn á Ströndum? spyr ó?
Kristrn bónda, þegar funuu' í
okkur ber saman Þingval! -
furilardagana.
— Jú, D'angar eru rú
nyrzti bærinn, Reykjarf jör
ur, sem er norðar, fór í ’eýi'-L
Framhald a 10. siöt.
„Þjóðvegurinn'' þeirra til næstu
byggðar er Norðuríshaíið. En þegar
rakkar hernámsílokkanna íyrir sunn-
an glefsa að þeim sem ætla ís-
iendingum þann manndóm að vera
sjálfstæð þjóð í frjálsu landi koma
þau að norðan og skipa sér í hópinn
sem vill vera íslendingar. Þegar
brjóstmylkingar dollaragróðans fyr-
ir sunnan amra: Við lifum á tak-
mörkum hins byggilega heims, svara
þau að norðan og skipa sér í hópinn
norður á.Ströndum. Þegar auðsveip
hernámshjú biðja: Lofið fleirum að
sópa, svara þau: Veiðið fleiri seli.
Þegar ,,sérfræðingar" stjórnarherr-
anna reikna gjafakorn og mútufé
ræða þau um aukna dúntekju. Þeg-
ar foringjar hernámsílokkanna hvísla
u.m að lifa á tekjum af varanlegu
hernámi koma þau að norðan og
segja: Herinn verður að fara svo ís-
lenzk' þjóð geti lifað í landinu.
Slíkt regindjúp skilur íslepding og
dollaraþý.
Hjónin frá Dröngum, Anna og Kristinn, á Þingvallafundi, — (Ljósm. Þjóðv. A. K.) f