Litli Bergþór - 09.10.1980, Blaðsíða 11

„Hverjum Oddinum þá, Drottinn minn?”
Biskup noldiur í Skólsiholti var mjog guöhrœddur og
geröi á hverju kvöldi bæn sína í dómkirkjunni, Ráös-
maöur staöarins hét Oddur, og f jósastráluírinn hét sama
nafni, Biskup átti dóttur uppkomna, sem var hinn bezti
kvenkostur, Oddi fjósastrák lék forvitni á aö vita,
hvaö biskup væri aö erinda i kirkjunni á kvöldin,
Klæddi hann sig J>á í hvítan hjúp, fór út í ldbrkjuna
á undan biskupi og setti sig í stellingar uppi á
altarinu, Kom biskup aö vörmu spori, en tók ekki eftir
strák, því aö skuggsýnt var i klrkjunni, ICraup biskup
viö gráturnar og fór aö biöjast fyrir upphátt, Meöal
annars baö hann drottin áö opinbera sér, hverjum hann
ætti aö gifta dóttur sina. Þá svaraði stráliur: Honum
Oddi, Biskup leit upp og sá hvitklædda veru uppi á
altarinu. Hélt hann, aö petta væri engill af himnum
sendur, iaut höföi i auðrnýkt og mælti: Hverjum Oddinum
pá, drottinn minn? Þá svaraöi strákur: Þeim, sem
kamrana mokar og kaplana hiröir. Skiptust þeir svo
eklci fleiri oröum.
Upp frá þessu fór biskup aö dubba upp fjósastrákinn
Var hann settur til mennta og reyndist mjög námfús.
Aö loknu námi fékk hann biskupsdótturinnar og var um
leið vigður til bezta brauðsins i stiftinu.
(Þjóösagnasafniö Grima)