Skólablaðið - 01.10.1951, Síða 9

- 9 -
Prh. bls.7
körfu, og munum vér ei á það ncinar
hrigður hera, en hins vegar vildum vér
leggja að mönnum að vai-ast öll óþörf
skipti við hið erlenda setulið, vera
fyrirleitnir og standa á verði um hug
sjnn og þjóðerni, forðast málspjöll af
mönnum og alla glysmenning, því annars
mun illa fara,
Tap og f.jör
Þá er vér nefnum íþróttir, flýgur oss
margt í hug. fþróttir eru á vorum dögum
orðnar svo milcið mál, að einn mætur kenn-
ari þessa skóla lét svo um mælt, að nú
réðu öllu í heiminum tveir flokkar manna,
það eru kommúnistar og sportiddjótar.
Sá góði maður hefur mikið til síns máls,
því að forráðamsnn þjóðarinnar víla því
eklri fyrir sér, að veita hóp manna stórfé
og allan heina til þess eins, að þeir
geti hlaupið til kapps við blökkumenn
suour í löndum um nokkrar hæjaleiðir.
Morð f jár er ausið £ félög ýmis , til
þess að strákar og eðjótar geti hoppað
nolckrum sentimetrum hærra £ loft upp en
ella, og það er hásúnað út um allar jarð-
ir, ef einhverjir menn ætla að sparka
fótbolta s£n á millum, Ver stöndum sem
steini lostnir yfir ósköpum þessum, þv£
oss finnst það hæði öfugsnúið og hörmu-
legt, að ungir menn vilji heldur fá
kröftum sinum útrás þjóðinni til ógagns
en gagns, Þvi ekki, góðir hálsar, ef
þörf kref\ir, að hlaupa upp i sveit og
moka flórinn fyrir hóndann ókeypis eða
gera vegi um landið þvert og endilangt
óheðnir, eða þreyta hlaup við styggar
kiudur um fjöll og firnindi með hros á
vör ? Þar munduð þið slá þrjár flugur i
einu höggi; svala unglingsfjöri ykkar,
stæla skrokkinn og verða þjóðinni þarfir,
en hinu getum vér ekki lofað; medalium
eða húrrahrópum.
Það er nú svo me'ð það
áður höfðum vér farið með langt mál
um kennslu og höggvið á margt það, er
oss þótti ótili að, Greinarkorn vort
varð til þess, að kallað var til kennara-
fundar og þar rætt um, hvort tilhlýði-
legt væri, að Skólablaðið hirti gagn-
rýni á kennslu skólans. Það var kveðið
á, að skipa nefnd, er skyldi málið
spjalla, og eiga í henni sæti að eiga
rektor, Ingvar Brynjólfsson og einhver
úr hópi nemenda, Ekki getum vér neitt
við nefnd þessa sagt annað en það, að
vér óskum henni góðs gengis og andlegr-
ar spektar.
ályktarorð
Þa er hér er komið máls, höfum vér
ritað margt og komið víða við, Ver
höfum beint skeytum vorum £ ýmsar áttir
og vonum þó,að vér höfum ekki ^erzt of
hvatskeyttir. Fleira hefðum ver fús-
lega viljað ræða, en bæði er nenning
vor að minnka og oss segir hugur um, að
þolinmæði lesandans sé að þverra.
Sjáum vér oss því þann kost vænstan að
setja enda á þanka vora með punkti
miklum; illgjarnir menn munu segja, að
oss sé þorrið hrjóstvit, Að lokum
þykir oss samt til hlýða, að láta í
ljós þá frómu osk vora, að nemendur
hljóti veturinn góðan og happsælan, en
beztan enda.
Eversharp.
Bandi menn, frh, af hls, 11.
utan um sig, en eigi til stórlýta,
Býður af ser góðan þokka, enda smekk-
maður á klæði, kvirmur og skæði, Söng-
rödd hefur hann góða (haryton og hassi),
og telcur oft lagið í glöðum vinahópi.
Mun játast undir merki Eskilápusar, eins
og hans var von og vísa.
Með slíkum manni er gott að vera,
0g þess vildi ég óska, kæri bróðir, að
er okkar hérvistardögum lýkur, mættum
við verða samferða yfir fljótið eilífa,
og svifa síðan faðm í faðm á dulrænum
öldum ljósvakans, hærra og hærra i
ómælisdjúp víðernisins, syngjandi eitt
allsherjar hallelújah Drottni til dýrðaj.
Guð blessi þig vinur.
Amicus vervecis.