Litli Bergþór - 01.12.2009, Page 9

Frá tónleikunum 6.6.2009 í Gethsemanekirkjunni.
í ljós, sem við vissum ekki fyrr en stuttu áður en við fór-
um út, að á þessum tónleikum var hún að kveðja kirkju-
kórinn sinn, eins og við vorum í raun að kveðja Hilmar
Örn, okkar gamla kórstjóra. Þetta gaf tónleikunum sérstakt
gildi í hugum allra kórfélaga, þýskra sem íslenskra.
Við íslensku kórfélagarnir fengum aðstöðu í Söng-
skólanum hennar Elísabetar, sem var handan götunnar við
kirkjuna, til að skipta um föt fyrir tónleikana, sumir fundu
tíma til að fá sér smá bita líka. Og svo var klukkan að
verða fimm og komið að því að stilla sér í raðirnar inni í
safnaðarheimilinu og ganga upp á pallana. Toj-toj.
Tilfinningin var mögnuð að syngja í þessari stóru og
fallegu kirkju frammi fyrir 2000 áheyrendum. Okkur leið
allavega vel og allir sem við töluðum við eftir tónleikana
lofuðu flutninginn. Þetta voru langir tónleikar, enda fluttar
tvær heilar messur, Berlínarmessa eftir Arvo Párt og
Brynjólfsmessa Gunnars Þórðarsonar. Freyja
Gunnlaugsdóttir klarinettuleikari flutti auk þess
klarinettukonsert í A-Dúr eftir Mozart með hljómsveitinni
og svo söng Skálholtskórinn tvö íslensk sönglög einn og
óstuddur á milli atriða.
Lengd tónleikana olli sumum vissum vanda eins og
fram kemur í vísu, sem Meistari Halldór Páll orti, um
leiðangur þeirra Braga í „hléi“. En þetta hafði hann að
segja um Freyju: „Klarenettu konsertinn hennar Freyju
Gunnlaugs var stórglæsilegur. Hún er algjör snillingur hún
Freyja, enda vorum við íslendingar að rifna úr stolti vegna
frammistöðu hennar (Gulli pabbi hennar er stúdent frá ML
1969). Þessi konsert er víst aðal inntöku-stykki
klarenettuleikara í alla helstu listaskóla heimsins sagði
Freyja mér eftir tónleikana. Hún hefur flutt þetta nokkuð
oft og sögðu mér aðrir síðar um kvöldið að hún væri talin
með þeim betri í þessum konsert.
Fyrir fólkið á pöllunum, allavega fyrir kalla sem ekki
pössuðu upp á það að drekka hóflega vatnið fyrir tónleika,
reyndist þetta erfitt. Bragi var fyrir framan mig, rétti sig
upp í rólegum kafla tenórsins og spurði: „Er ekki hlé“. Ég
taldi svo vera - en það var ekki. í klappi eftir
klarenettukonsertinn brugðum við okkur af bæ og
töppuðum aðeins af. Þegar við komum til baka fannst
okkur klappað sérstaklega fyrir okkur, enda sérlega
glæsilegir menn.
Pissupása
Halldór og Bragi þeir hoppuðu palla
sem liestar tveir komnir með streng.
Tindilfœttir þeir teljast nú varla
tveir gamlir karlar í spreng.
Eftir tónleikana höfðu félagar í þýska kórnum
undirbúið samkvæmi í safnaðarheimilinu, sem
bæði var kveðjuteiti fyrir Elísabetu og því
tilfinningaþrungið, en jafnframt gleðipartý og
samvera með okkur íslensku þátttakendunum. Þar
voru bornar fram veitingar, sungið og spilað fram
undir miðnætti, haldnar ræður og gefnar gjafir.
Að sjálfsögðu var komið við á hótelbarnum á leiðinni
heim, enda frjáls dagur framundan.
Eða eins og Halldór Páll orðaði það:
Tónleikaeftirpartý
I Gethsemane var gleði við völd
með Guðaveigum og hlýju,
haldið var áfram þá húmar um kvöld
í herbergi þúsund og tíu !
A samkomu eftir tónleikana í safnaðarheimili kirkjunnar. A myndinni
má þekkja Arnheiði í Gýgjarhólskoti, Elísabetu kórstjóra, Ósk frá
Hrosshaga, Geirþrúði á Miðhúsum og Helgu Agústsdóttur kennara í
Reykholti.
Sunnudagur 7. júní. Gengið um Berlín með Hilmari
Erni.
A kóræfingum í vetur kom upp sú skemmtilega hug-
mynd að Hilmar myndi fara með kórfélagana í hjólatúr
um Berlín til að sýna okkur helstu kennileiti. En þegar á
hólminn kom guggnuðu hetjurnar samt - þó að
skemmtilegt hefði verið að sjá þá Óla á Torfastöðum,
Hallgrím á Miðhúsum og Braga á Vatnsleysu geysast um
strætin á hjóli. - Það var ákveðið að ganga um miðborgina
í staðinn, leiðin lá um „Unter den Linden“ frá Alexander-
platz til Brandenborgarhliðsins. Hilmar reyndist ágætur
leiðsögumaður og saga borgarinnar varð ljóslifandi, í
A tröppum Berlínardómkirkjunnar. Hilmar Örn segirfrá.
-------------------------------------- 9 Litli Bergþór