Foreldrablaðið - 01.12.1951, Síða 5

Leiksýning á jólaskemmtun í Austurbæjarskólanum. — Ljósm.: Vignir.
Engir leikarar leggja meiri alúð við hlut-
verk sín en börn. Engir áhorfendur eru
bakklátari en börn. Enginn þarf að
skammast sín fyrir að skrifa fyrir börn,
tví að ekkert það í skáldskap, sem börn-
um er ætlað, mun verða langlíft og vin-
sælt meðal þeirra, nema því aðeins að
það sé listaverk, sem fullorðnir kunna
eugu síður að meta og njóta. — En þetta
var útúrdúr. — Við nánari athugun kem-
Ur í ljós, að í bekknum er fleira listafólk
en leikarar. Það er upplýst, að einn er að
Isara á slaghörpu, annar leikur á gítar,
tuiðji stundar dans eða ballettnám, hóp-
ur úr bekknum hefur sungið saman, og
uu er þess krafizt, að enginn liggi á liði
Sluu, en listamenn eru hlédrægir. Það
terf að spyrja mömmu og pabba, og svo
er maður feiminn, en einhvern veginn
^er það þó alltaf svo, að flestir bekkir lofa
að leggja til a. m. k. einn skemmtikraft.
svo byrja æfingarnar. — Einhvern
tíma voru uppi raddir um, að börnin, sem
taka þátt í þessu, glepjist um of frá
náminu, en þær eru nú löngu þagnaðar,
því að öllum er orðið ljóst, að sá, sem
æfir hlutverkið sitt í leikriti eða annað
það, sem verða á til skemmtunar, er líka
að læra, og neytir til þess allrar orku
sinnar, en það er meira en sagt verður
oftast um annað nám. Þess vegna sam-
einast foreldrar og kennarar um að hjálpa
börnunum og leiðbeina þeim til þess að
leysa verkefnin vel. Svo nálgast skóla-
skemmtunin óðfluga. Ungu listamennirn-
ir verða andvaka eða æða á fætur fyrir
allar aldir. Föt eru saumuð eða fengin að
láni, svo að álfadrottningin skarti eða úti-
legumaðurinn verði ægilegur. Það er
skroppið upp í skóla á kvöldin til þess að
halda aðalæfingu, spilað og sungið, lesið
og lært.
Svo er hátíðin hafin. Þegar hringt er
inn, hleypur enginn eða treðst. Allir ganga
FORELDRABLAÐIÐ 5