Foreldrablaðið - 01.12.1951, Qupperneq 9

ur og fallegar ástarsögur. Er sagan um
Hinemoa þeirra fegurst og bezt, enda
heimsfræg. Frásagan um þjóðflutningana
frá Indlandi til Nýja-Sjálands hefur
ainnig geymzt í minni Maóríanna. Þeir
eru líka afbragSs vefarar, prýðilegir
söngmenn, dansmenn góðir og síðast en
ekki sízt skurðhagir mjög. Skreyta þeir
hús sín, dyrastafi og burstir, og ýmiss kon-
ar áhöld af undraverðum hagleik. Þykja
útskurðarmyndir Maóríanna hinir mestu
kjörgripir. ' — Maóríarnir kunnu og að
hagnýta sér hveri og hverahitann, bæði
til suðu og upphitunar að nokkru leyti.
Samskipti Maóríanna og hinna hvítu
manna voru í upphafi og lengi fram eftir
bæði ill og ógiftusamleg. Voru hvalveiði-
menn og aðrir sjómenn og ævintýramenn
hinir mestu friðspillar. Maóríarnir voru
ákafir stríðsmenn, svifust einskis í orust-
um og létu hvergi hlut sinn, nema síður
væri. En þó fór svo að lokum, að góðir
w menn af beggja hálfu gengu á milli og
saminn var ævarandi friður milli hinna
, brúnu og hvítu manna. Þetta gerðist árið
1840, og eru hinir afdrifaríku friðarsamn-
ingar kenndir við Waitangi. Hefur þetta
vopnahlé orðið giftudrjúgt og til ómetan-
legs gagns fyrir báða aðila. Hafa Maórí-
arnir tekið upp menningu, siði og háttu,
hinna hvítu manna, án þess þó að varpa
fyrir borð sínum eigin einkennum og
sterkum þáttum sinnar fornu menningar.
Er nú svo komið, að frumbyggjar Nýja-
Sjálands standa fullkomlega jafnfætis
hinum hvítu mönnum í hinu sjálenzka
þjóðfélagi og eru mikils metnir þjóðfélags-
borgarar.
» Það þykir ekki nú í frásögur færandi,
þótt kennarinn, læknirinn eða ráðherr-
Efsta myndin: Maóríahús í Nýja-Sjálandi. Takið
eftir tréskurðinum. — 2. mynd: Tveir Maóría-
drengir við útskurð í skóla. — Neðsta myndin:
Blandaður hópur, brúnir og hvítir, í nýsjálenzk-
um skóla.
■