Foreldrablaðið - 01.01.1960, Síða 24

eigi að leitast við aS koma börnum sín-
um til lestrarnáms, áSur en þau verða
skólaskyld?
Ég álít, að foreldrar eigi að treysta
skólunum og sérlærðum mönnum til
að kenna börnum sínum að lesa. En
sýni barn áhuga og getu, þó að ungt
sé, þá er gott að sinna því, en lofa því
þá að bjarga sér sem mest sjálfu. Eigi
barnið hins vegar að læra gömlu að-
ferðina, stöfun, geta foreldrar auðvitað
gert þetta heima. En það er ástæðulaust
að flýta lestrarnámi of mikið. Margt
annað getur barnið lært í heimahúsum
sér til gagns, sem kemur í góðar þarfir,
þegar skyldunámið hefst.
— HvaS segir þú um málþroska barna
(6—7 ára) hér í Reykiavík nú? Hefur
orSið breyting þar á s. I. 20—30 ár?
Málþroska 6—7 ára barna hér í
Reykjavík er mjög ábótavant. Þau ráða
yfir mjög takmörkuðum orðaforða, hafa
bjagaðan framburð og brenglaðar beyg-
ingar, skilja enda oft ekki orð, sem þau
nota. Vandsvarað er, hvaða breytingar
hafa orðið á þessu s. 1. 20—30 ár. •—
Minna má samt á, að borgarmenning
okkar er enn laus í reipunum og í sköp-
un. Meðan svo er, mun aukið þéttbýli
©
Fjögurra ára snáði er úti á hlaði að
leika sér að lítilli dós. Mamma er nær-
stödd, en- drengurinn hefur gleymt
henni og talar við sjálfan sig:
„Nú ætla ég að henda henni alveg
upp í himininn. Bara að Guð vilji þá
taka við henni.“
Síðan kastar hann, og dósin fellur
niður við fætur hans.
„Nei, hann vill hana ekki. Bannsett-
ur Guð. Hann skal nú samt fá hana.“
Og hann býr sig til að kasta enn
hærra.
og einhliða verkskipting vinna á móti
eðlilegri og æskilegri þróun, hvað þetta
snertir. Börnin slitna úr nauðsynlegum
tengslum við fullorðna fólkið, óviti lærir
málið af óvita.
—- Er nokkuð sérstakt, sem þú vilcLir
að lokum benda foreldrum á að gera
fyrir börn sín, áður en þau eru send í
skóla?
Ég hef nú starfað fyrir og með börn-
um höfuðborgarinnar i rúman hálfan
fjórða áratug. Það hefur verið ánægju-
leg þjónusta, og stofninn er ótvirætt
góður.
En hvað sem önn dagsins líður, er
okkur foreldrum eitt bráðnauðsynlegt,
en það er að ætla augasteinunum okkar,
bömunum, jafnan einhverja stund á
degi hverjum til að ræða við þau, segja
þeim sögu, kenna þeim vers eða vísu,
leika við þau, veita þeim leikrými og
gefa þeim starfsmöguleika.
Þetta er miklu meira virði til undir-
búnings skólanámi en stagl við stöfun
eða því um líkt, og það er miklu meira
virði en fjöldi þeirra gæða, sem margir
foreldrar kappkosta að veita börnum
sinum, stundum í óhófi.
© #
Pétur var fjögurra ára. Hann var
mjög spurull, eins, og títt er um börn á
þeim aldri.
Eitt sinn var hann úti með pabba
sínum að kvöldi til. Hann sá tunglið,
sem þá var alveg fullt.
„Hvað era tunglin mörg?“ spurði
hann.
„Það er nú ekki nema eitt, væni
minn,“ svaraði faðir hans.
„Jæja,“ sagði Pétur. „Ég sá þó fyrir
nokkru tungl, sem var skorið í sundur.“
22 FORELDRABLAÐIÐ