Unga Ísland - 01.10.1918, Blaðsíða 5

UNGA ÍSLAND
77
ari. Þetta heyrði Snati-Snati, og sagði
Hringi. Ræður hann nú Hringi til,
að biðja kóng að ljá sér tvær axir,
svo hann hefði aðra lil taks, ef hin
kynni að brotna. Morguninn eftir
biður kóngur þá Hring og Rauð að
Höggva fyrir sig skóg. Þeir taka því
vel. Hringur fær tvær axir, og svo
fer sinn í hvora áttina.
Þegar Hringur er kom-
inn út á skóginn, tekur Snati
öxina og fer að höggva með
kóngssyni. Um kvöldið kom
kóngur að líta yfir dagsverk
þeirra, eins og Rauður hafði
lagt fyrir. Var þá viðarköstur
Hrings meira en lielmingi
stærri. Kóngur mælti þá:
»Þetta grunaði mig, að Hring-
ur mundi engin mannleysa
vera, og hefi eg aldrei séð
þvílíkt dagsverk«. Varð Hring-
ur nú í miklu meiri metum
hjá kóngi eftir en áður.
Rauður þoldi mjög illa
yfir þessu. Einn dag kemur
hann til kóngs og segir:
»Fyrst Hringur þessi er slíkur
íþróttamaður, sem hann er, þykir
mér þú inega biðja hann að drepa
blótneytin hérna í skógnum og flá
þau sama dag, en færa þér hornin
og húðirnar að kvöldi«. Kóngur
mælti: »Sýnist þér slíkt ekki forsend-
ing? F*ar eð þau eru mannskæð, og
enginn hefir enn komið, er þorað hafi
að ganga á móti þeiin«. Rauður seg-
ir, að liann hafi þá ekki nema eitt
líf að missa; það sé gaman að reyna
karlmensku hans, og kóngur hafi þá
heldur orsök til að tigna hann, ef
hann vinni þau. Kóngur lætur nú til-
leiðast fyrir þrámælgi Rauðs, þótt
honuin væri nauðugt, og einn dag
biður hann Hring að fara og drepa
fyrir sig naulin, sem þar séu á skógn-
um, og færa sér af þeim hornin og
húðirnar að kvöldi. Hringur vissi
ekki, hvað ill naulin voru viðureign-
ar, og tekur vel máli kóngs. Fer
hann nú þegar af stað. Rauður verð-
ur nú glaður við, því hann taldi
Hring þegar danðan.
Þegar Hringur kemur í augsýn
nautanna, koma þau öskrandi á móti
honum; var annað hræðilega stórt,
en hilt minna. Hringur verður ákaf-
lega hræddur. Þá segir Snati: »Hvern-
ig líst þér nú á?« — »Ula«, segir kóngs-
son. Snati segir: »Ekki er um annað
að gera fyrir okkur, en að ráðast að
þeim, ef vel á að fara, og skaltu
ganga á móti litla nautinu, en eg á
móti hinu«. í sama bili hleypur Snati
að stóra bola og er ekki lengi að
vinna hann. Kóngsson gengur skjálf-
andi móti hinum, og þegar Snali
kemur, þá var nautið búið að leggja
Hring undir; var hann nú ekki seinn
að hjálpa húsbónda sínum. Síðan
flógu þeir sitt nautið hvor; en þegar
Snati var búinn að flá stóra nautið,
var Hringur vart búinn að hálf-flá
hitt. (Frh.).