Unga Ísland - 01.02.1936, Blaðsíða 6

UNGA ISLAND
16
Forsætisráðherra :
Yðar hátign, eins og á stendur get
ég ekkert aðhafst.
K o n u n g u r i n n :
Þá getið þér sagt af yður stöðu yðar.
Enginn dró upp klukkuna í gærkvöldi.
Súpan var viðbrennd og kekkir í grautn-
um. Þetta má ekki eiga sér stað.
Forsætisráðherra :
Yðar hátign. — Þegnar yðar þarfn-
ast svefns. Án svefns eru allir ófærir
til alls.
K o n u n g u r i n n :
Þið viljið fljóta sofandi að feigðarósi.
Eg fæ höfuðverk af þessu hjali.
Forsætisráðherra :
Yðar hátign, ef ég mætti gerast svo
djarfur, álít ég að einnig þér þurfið að
sofa.
Konungurinn
(reiður): Ég! Hvaða vitleysa. Hvernig
dettur yður slíkt í hug?
Forsætisráðherra :
Afsakið, yðar hátign, en þér eruð
ekki í yðar vana góða skapi í dag.
Konungurinn
(bálvondur): Geðstirður í dag. Bull og
vitleysa. Hvílík ósvífni.
Forsætisráðherra :
Jú, yðar hátign, af sannleikanum
verður hver sárreiðastur. (Við varðm.):
Leyfið börnunum inn. (Inn koma fjór-
ir drengir og þrjár stúlkur með Elsu í
fararbroddi, sem heldur á skrá. Þau
ganga að hásætinu og hneigja sig
djúpt).
E 1 s a :
Yðar hátign, viljið þér hlusta á bæn-
arskrá vora?
K o n u n g u r i n n :
Lestu hana, barn.
E 1 s a
(les): Börn þessa lands senda konungi
sínum þessa bænarskrá og biðja hann
allra mildilegast að bænheyra þau. Þau
játa, að stundum hafa þau neitað að
hátta, þegar þau áttu að gera það. Þau
álitu, að ekkert væri eins sælt og að fá
að vera sí-vakandi. Nú hefir ekki sála
sofnað í landi þessu í þrjá sólarhringa.
Börnin skæla, sjúklingarnir veina og
fullorðnir menn skjálfa og titra. Eng-
inn er kátur, lífsgleðin er horfin úr
landinu. Við, börn þessa lands, höfum
sannfærst um, að svefninn er dýrmætur.
Við biðjum yður um, að láta Óla Lok-
brá lausan, svo þessari hræðilegu plágu
af völdum svefnleysisins verði aflétt.
Konungurinn
(kuldalega): Þessi maður frá nágranna-
landinu er óvinur minn. Öldum saman
hefir land glaumsins hatast við ríki
svefnsins, og nú er Óli Lokbrá fangi
minn. (Börnin drjúpa höfði vonleysis-
lega. Allt í einu heyrist Bíbí syngja.
Hún kemur inn, raular vögguvísu og
stráir fíngerðum sandi á varðmennina
um leið og hún fer fram hjá þeim. Hún
gengur hægt fram fyrir konunginn).
Konungurinn:
Þetta er fallegt lag. Hver ert þú?
B í b í :
Bíbí heiti ég, Óli Lokbrá er pabbi
minn. Hann er frjáls.
Konungurinn:
Fy'jáls. Það er ómögulegt. Ég hefi ekki
gefið skipun um að láta hann lausan.