Unga Ísland - 01.02.1936, Blaðsíða 9

19
UNGA ÍSLAND
Fjallgangan.
Síðastliðið sumar átti ég heima að bæ
einum í Langadal í Húnavatnssýslu.
Austan megin dalsins er Langadals-
fjall og er það víðast allhátt.
Ég hafði fyrir löngu ákveðið að
ganga upp á fjallið um einhverja sum-
arhelgina, þá er gott skyggni væri, og
horfa yfir landið, þegar ég 16. sunnu-
daginn í sumri — hinn 11. ágúst — lét
verða af því.
Þann dag var glaðasólskin og norðan
andvari. Himininn var ein skýjalaus
bláhvelfing og loftið var þrungið blóma-
ilm og fuglasöng. Með öðrum orðum:
Veðrið gat ekki verið betur fallið til
skemmtiferðalaga.
Ég lagði af stað að heiman að aflíð-
andi hádegi, með sólfylltan hug og í
sumarskapi. Föruneyti mitt var ekki
annað en svartur hundur, svo að það
gat hver sem var séð, að ekki var stór-
höfðingi á ferð, heldur einungis óbreytt-
ur förupiltur.
„0, jæja, það skiptir nú ekki svo
miklu máli“, hugsaði ég með mér um
leið og ég fetaði mig áfram upp eftir
fjallinu, móður og sveittur, sveiflandi
húfunni í hendinni.
Útfl. á árinu 1935
Fiskur ................... 69905 smál.
Lýsi....................... 4828 —
Síld.................... 143582 tn.
Síldarafurðir............. 12744 smál.
Kjöt....................... 3019 —
Skinnavörur................. 990 —
Innfluttar vörur eru hins vegar aðal-
lega brauðvörur, kol, salt, byggingar-
vörur (járn, timbur, sement), verkfæri,
veiðarfæri og fatnaður.
Öðru hvoru var ég að líta eftir, hvort
enn væri langt ófarið upp á fjallsbrún,
því að mér þótti seint sækjast ferðin.
En það smástyttist nú samt; óðum víkk-
aði sjónhringurinn — og loksins stóð
ég á brúninni, umvafinn sólvermdum
fjallablænum.
Ég stóð og horfði í leiðslu á náttúr-
una, á fegurðina umhverfis mig.
Fyrir neðan mig teygðu byggðirnar
út arma sína, fyrst og fremst Langidal-
urinn, prýddur skrautböndum Blöndu,
er liðast um undirlendið og myndar ó-
teljandi eyrar og hólma, grónum feg-
urstu eyrarrósum.
Þar út frá lágu nærsveitirnar, hver
með sínum einkennum og örnefnum. -
1 norðvestri risu Strandafjöllin, eins og
bergtröllaherskari, en um þau kringd-
ist ljósblár særinn, er svo þandi úr sér
til endimarka minnar sjónvíddar.
í austri var ekkert sjáanlegt annað
en fjarlægðarblá Skagafjarðarfjöllin,
er liggja í margföldum, samanofnum
fellingum, og voru þau sumstaðar
mjöllu krýnd.
Ég leit fram til öræfanna, og þá blasti
við mér tíguleg sýn. í einum svip leit
ég tvo jöklahöfðingja, Hofsjökul og
ef til vill Eiríksjökul, en vegna afstöðu
hans getur það eins vel hafa verið
Langjökull, og skal ég þar eigi tryggt
um tala. Það glampaði á þessa hvítu
heiðabúa í sólskininu, en það gerði þá
svo góðlega og fagra, að mig undraði.
Auk jöklanna gafst mér að líta ótal fell
og fjöll, sem ég kann eigi að nefna, en
sem juku öll mjög á stórfengleikann í
þessari yfirlitsmynd.
Þaðan leit ég í vestur, og sá ég þá
svo ákaflega skýrt, að gufumóðu lagði
upp af Svínavatni í hitanum, og eyddist