Unga Ísland - 01.09.1938, Blaðsíða 11

UNGA ISLAND
99
þú drífur þig að verða læs, þá geturðu
víða lesið um eldgos.
Alltaf var það sama sagan, alltaf
þurfti hann fyrst af öllu að læra að lesa.
Það var ómögulegt að vita neitt, nema
maður kynni að lesa. Og ómögulegt að
vera maður, nema vita mikið og vilja
vita meira.
— Kemur þá eldur upp úr jörðunni,
mamma ?
— Já, það kemur eldur upp úr jörð-
unni og oft kemur líka mikið bráðið
grjót, sem kallast hraun. Stundum hef-
ur hraunið runnið yfir marga bæi og
gjöreyðilagt þá. Eldgosin eru voðaleg.
Hann stóð með opinn munninn og
starði út um gluggann.
— Hefur þá ekki líka fólkið dáið?
spurði hann.
— Stundum, stundum getað flúið.
Þau stóðu við gluggann, öll fjögur, og
horfðu á mökkinn. Siggu langaði til að
segja eitthvað, upplýsa eitthvað í mál-
inu. Hún hafði ábyggilega lesið það
einhversstaðar, að þessir logar, sem
sjást þegar eldgos eru, séu ekki raun-
verulegur eldur. Átti hún að segja það?
Nei, mamma sagði, að það væri eldur
og þá hlaut það að vera rétt.
— Getur þetta eldgos þá ekki eyði-
lagt bæinn okkar? spurði Skúli Bjart-
mar.
— Ég veit ekki, væni minn, sagði
marnrna hans. Þetta er sjálfsagt mjög
langt í burtu, en ef það stendur lengi
getur það sjálfsagt haft illt í för með
sér fyrir alla á þessu landi. Þess eru
mörg dæmi á íslandi.
— Island er allt orðið til af eldgos-
um, ég hefi lesið um það í skólanum,
sagði Sigga.
Frh.
Áskell Snorrason
tónskáld.
Skrifstafirnir.
Lga: Gamli Nói.
Okkur höllum,
okkur höllum,
ögn til hægri. Sko!
Höldum höndum saman.
Hæ! Það er svo gaman.
Jafnir, háir,
jafnir, lágir.
Jónsi skrifar svo.
Ekki hvassir,
ekki þröngir.
Allir syngja í kór:
Að gera okkur gleiða,
geispandi og leiða,
það er kattar-,
það er kattar-,
það er kattar-klór.
Valdimar Össurarson.