Unga Ísland - 01.05.1939, Blaðsíða 6

64
fyllti náttmyrkrið. Hann var æðis-
genginn af reiði yfir því að Mowgli
var ekki afhentur honum.
,,Já, öskraðu bara“, muldraði Bag-
heera, „það mun koma sá tími, sem
litli nakti froskurinn mun hlusta á
þig öskra á allt annan hátt og með
öðru lagi, ef ég þá þekki mennina
rétt“.
„Fallega af sér vikið“, sagðiAk-
ela. „Mennirnir og börn þeirra eru
mjög vitrir. Og með tímanum getur
hann orðið okkur að miklu liði“.
„Já, vissulega; frelsari á augna-
bliki neyðarinnar, því að enginn get-
ur gert sér von um að vera foringi
flokksins um aldur og æfi“, sagði
Bagheera.
Akela sagði ekkert. Hann hugsaði
til þess dags, sem fyr eða síðar hlaut
að koma, þegar kraftar foringjans í
flokknum bila, og honum fer smám
saman að hrörna, uns að lokum úlf-
arnir sjálfir drepa hann, og kjósa
sér nýjan foringja — sem svo aftur
verður drepinn, þegar hans tími er
kominn.
„Far þú á brott með hann“, sagði
hann við Úlfapabba, „og æfðu hann
í íþróttum þeim, sem hinum frjálsa
úlfi sæmir“.
Svona vildi það til að Mowgli varð
viðurkenndur félagi í flokki hinna
frjálsu Seeoneeúlfa, vegna þess, að
Baloo mælti með honum, og Bagheera
keypti frelsi hans og líf fyrir einn
uxa.
★
Þó að þér ef til vill leiðist það, þá
verður þú að sætta þig við að bregða
þér tíu til tólf ár fram í tímann, og
láta þér nægja að gera þér í hugar-
lund hið furðulega líf, sem Mowgli
------------- unga ísland
iifði á meðal úlfanna; því ef segja
ætti alla þá sögu, myndi það fylla
margar bækur. Hann óx með hvolp-
unum, þó að þeir — eins og gefur
að skilja — löngu væru orðnir stórir
og fullþroskaðir úlfar, áður en hann
sjálfur var orðinn stálpaður dreng-
ur. Úlfapabbi kenndi honum, hvað
hann ætti að starfa, hvað hitt og
þetta þýddi í skóginum, að þekkja
skrjáfið í laufinu, lyktina, sem barst
með hinum milda kvöldblæ, væl ugl-
unnar yfir höfði sér, hljóðið, þegar
moldvarpan gróf göng sín í moldina,
þegar leðurblakan flaug nærri hljóð-
laust og hvíldi sig á trjánum; allar
skvettur fiskanna í ám og tjörnum,
og allt þetta hafði jafnmikla þýðingu
fyrir Mowgli, eins og allar hinar mis-
munandi tölur, sem bókhaldarinn
verður að gæta, þegar hann heldur
skrifstofubækur sínar. Þegar Úlfa-
pabbi var ekki að kenna honum, lá
Mowgli úti í sólskininu og svaf. Og ef
hann var mjög syfjaður eða óhreinn,
synti hann í hinum djúpu skógar-
tjörnum, og ef hann langaði í hun-
ang — því að Baloo kenndi honum
að meta hunang og hnetur eins og
hrátt kjöt — þá klifraði hann upp í
trén og sótti það. Bagheera kenndi
honum að klifra. Pardusinn lagðist
flatur á grein uppi í trjánum og kall-
aði til hans: „Og komdu nú, litli
bróðir“. Fyrst í stað hélt Mowgli sér
eins fast og hann gat í greinarnar —
rétt eins og letidýr, en smátt og smátt
komst hann á lagið að sveifla sér
grein af grein — fimlega, eins og
hinir gráu apar.
Hann átti líka sitt fasta sæti á þingi
úlfann. Og hann fann, að ef hann
horfði fast í augu úlfanna, þá neyddi