Árbók VFÍ - 01.01.1989, Side 81

Vegagerð ríkisins 79
vegur yrði lagður. Sú lausn hefði að sjálfsögðu bætt samgöngurnar verulega, en hins vegar
hefðu vegfarendur og Vegagerðin áfram setið uppi með tvö vandamál þ.e. sandfok og
snjóþyngsli, sem hefðu orðið óbreytt áfram. Hins vegar hefði þessi lausn orðið 4-5 sinnum
ódýrari í stofnkostnaði en nýr vegur.
Þegar vegáætlun fyrir árin 1987-1990 var í smíðum var ákveðið að leggja nýjan veg um
Mýrdalssand, milli Hjörleifshöfða og Skálmar. Skyldi vegurinn liggja á svipuðum stað og
línan frá 1975. Til framkvæmdarinnar voru heimilaðar 15,0 m.kr. á árinu 1988 og 22,5 m.kr. á
árinu 1989.
Vorið 1987 var hafist handa við hönnun vegarins og endanleg veglína valin. Var hún um flest
svipuð og lfnan frá 1975 nema hvað hún lá nú beint á brúna yfir Skálm, en sú fyrri hafði legið
mun nær Alftaveri.
Sumarið 1987 var ákveðið að hefja framkvæmdir strax það ár og voru útboðsgögn tilbúin um
haustið. Framkvæmdir voru hafnar skömmu síðar.
Brú á Blautukvísl var síðan byggð sumarið 1988. Vinna við undirbyggingu vegarins gekk
hins vegar mun hægar en gert hafði verið ráð fyrir, og lauk henni ekki fyrr en upp úr miðju ári
1988.
Bundið slitlag var síðan lagt á veginn þá um haustið. Við hönnun vegarins var sýnt að ekki
væri auðvelt að sjá hvar hafa þyrfti ræsi í gegnum veginn, þar sem fátt var um vatnsfarvegi.
Var því ákveðið að setja þar ræsi sem þess þyrfti auðsjáanlega, en sjá að öðru leyti til.
Veturinn 1988-89 kom í ljós að mikið vantaði á að þau ræsi sem sett höfðu verið í gegnum
veginn nægðu fyrir það vatn sem kom fram sandinn. Kom m.a. í ljós að á a.m.k. einum stað,
þ.e. í Vestri Kælinum myndi ræsi ekki nægja og þyrfti þar að byggja 10 m langa brú. A öðrum
stöðum myndi nægja að fjölga ræsum. Þá þyrfti einnig að byggja nokkuð af görðum til að veita
vatninu í ákveðna farvegi. Er ákveðið að gera þetta vorið 1989.
Þegar þessum framkvæmdum verður lokið, má telja veginn fullbyggðan, nema hvað þá er
eftir að sá í sandinn til að hefta sandfok og byggja garða við Blautukvísl, verði þess þörf.
2 Ölfusárós
2.1 Forsaga brúargeröar
Hér á eftir eru taldir upp helstu atburðir sem marka leiðina að því lokamarki að ráðist var í
byggingu brúar yfir Ölfusárós og lagningu vegar að henni:
1930. Jón Víðis mælir lauslega Óseyrartanga og Ölfusárós. Ekki er Ijóst hvort þessi land-
mæling var vegna undirbúningsathugana á vega- og brúargerð á þessum stað.
1951. Tillöguflutningur á Alþingi: Sigurður Ó. Ólafsson leggur fram þingsályktunartillögu
um að fela ríkisstjórninni að láta rannsaka brúarstæði yfir Ölfusá hjá Óseyramesi og gera
kostnaðaráætlun um brú þar (68. mál) og Jörundur Brynjólfsson leggur fram frumvarp til laga
um að brú á Ölfusá hjá Óseyrarnesi verði sett á brúalög (73. mál).
1952. Vegagerð ríkisins mælir snið yfir Ósinn, gerir tillögu að brú og áætlar lauslega kostnað
við brúargerðina.
1954. Alþingi tekur brú á Ölfusárós á brúarlög.
1955. Alþingi tekur veg að brúnni á vegalög.
1960. Tillöguflutningur á Alþingi. Unnar Stefánsson og Eggert G. Þorsteinsson flytja þings-
ályktunartillögu um „að skora á ríkisstjómina að láta undirbúa byggingu brúar yfir Ölfusá á
Óseyrarnesi og lagningu vegar sem tengi Þorlákshöfn við þorpin Eyrarbakka og Stokkseyri og
nærsveitir."
1962. Fyrirspum á Alþingi (Unnar Stefánsson).
1962. Gísli Sigurbjömsson sendir Ingólfi Jónssyni samgönguráðherra teikningar af brú yfir