Vér mótmælum allir - 01.05.1946, Qupperneq 5

STEFÁN ÖGMUNDSSON, varajorseti Alþýðusambands íslands:
Venim á verði tslendingar!
Nýr þáttur er hafinn í baráttu þjóðar vorrar
gegn aísali íslenzkra landréttinda.
Þær yfirlýsingar, sem fram komu í útvarpsum-
ræðurn frá Alþingi s. 1. föstudag gefa gleggst til
kynna, hver þörf hefur verið þeirra umræðna,
sem fram ltafa farið unt þetta mál, hver nauð-
syn hefur verið þess vökula auga alþýðu og
menntamanna, sem hvílt hefur á hinum leyndu
hræringum, er miðað hafa til þess að fá valda-
menn þjóðarinnar til samninga um skerðingu á
landi og frelsi íslendinga.
Hinar opinberu yfirlýsingar stjórna íslands og
Bandaríkjanna í herstoðvamálinu staðfesta í öll-
um atriðum þær upplýsingar, sem fram hafa
komið í umræðum undanfarinna rnánaða um
þetta mál og réttlæta ekki aðeins þann ótta, sem
gripið hefur um sig vegna þeirra sömu fregna,
sem almenningi bárust til eyrna, heldur
staðfesta yfirlýsingar ríkisstjórnanna það, að
liann hefur ekki verið meiri en efni stóðu
til.
Eins og sakir standa er ekki unnt að leggja
dóm á mikilvægi þeirrar afdráttarlausu afstöðu,
sem yerkalýðshreyfingin og menntamenn tóku til
sjálfstæðismálsins, jregar í öndverðu, slíkt mun
auðveldara að meta síðar, þegar öll gögn liggja.
fyrir. Þess er þó rétt að geta, að áður en nokkurt
svar barst við hinni frómu ósk verndara vorra
um afsal íslenzkra landsréttinda þeim til handa.
höfðu samtök alþýðunnar þegar tekið sína af-
istöðu til málsins. Þann 2. nóv. s. 1. samþykkti
fundur fullskipaðrar sambandsstjórnar Alþvðu-
sambands íslands ályktun þess efnis, að hún liti
á „hvers konar tilburði erlendra ríkja og inn-
lendra erindreka þeirra til íhlutunar, áhrifa eða
sérstöðu hér á landi . . . livaðan, sem hún kann
að korna og í hvaða mynd sem hún birtist, sem
ógnun við sjálfstæði vort og tröðkun á yfirlýst-
um vilja hinna Sameinuðu þjóða um að virða
sjálfstæði og sjálfsákvörðunarrétt smáríkjanna
og telja það ótvíræða skyldu valdhafa landsins
þings og stjórnar að svara hverri slíkri móðgandi
áleitni með liiklausri neitun“.
Síðan þessi ályktun var gerð, hefur ekki linnt
mótmælum alþýðu og menntamanna, sem geng
ið hafa mjög í eina og sömu átt, og loks haf i
knúð fram þær yfirlýsingar opinberra aðila, sem
nú liggja fyrir.
Eftir að ríkisstjórn íslands hafnaði kröfu
Bandaríkjanna um miðjan október s. I. féllst
stjórn þeirra á, að málið yrði stöðvað ,,að minnsta
kosti í bili“, og er það sigur, sem allir þjóðhollir
íslendingar hljóta að telja mikils virði. Þetta er
þó aðeins áfangi af langri leið, þar sem svar
Bandaríkjastjórnar getur naumast skilizt á ann-
an veg en þann, að hún hyggist að reifa málið
með öðrum hætti, næst þegar hún ber að dyrum
íslendinga.
Því má heldur ekki gleyma, að svo tvíræð var
og er afstaða margra þingmanna, svo treg og
loðin eru svör þeirra, að ekki mun af veita,
að þeir verði studdir þaðan, sem þeir nú eru
staddir, jalnvel þótt óttinn við dónt almennings
hafi borið þá áleiðis til rétts vegar fram að þessu.
Öruggast er þó að eiga það ekki á hættu að fela
slíkum mönnum varðveizlu á fjöreggi þjóðar-
innar, sem luin Jrarf að vaka yfir hverja stund,
svo að Jieir selji ekki af hendi frelsi liennar um
ár og ókomna tíma.
Þótt sigur hafi unnizt í fyrsta áfanga barátt-
unnar gegn hinni nýju ásælni, sem fram kemur
við oss á þann hátt, sem flestar Jrjóðir munu
fordæma, Jrar sem landið er hersetið af þeim,
er sérréttindanna óska, benda öll leiðarmerki
til þess, að Jreir, sem gleggst skilja, hver alvara
er á ferðum, samtök aljrýðu og menntamanna,
þurfi að Jrjappa enn betur bökum saman og
vera viðbúin hverju, sem að höndum kann að bera.
Krafa íslendinga er í dag:
Brottför Bandaríkahers af íslandi!
Engar herstöðvar á Islandi handa nokkrum
erlendum her!
VÉR MÓTMÆLUM ALLIR! 5