Gangleri - 15.05.1925, Blaðsíða 51

aagt haf t fregnir af því, áöur en þessi "blöð komast
heim. Sleppi jeg því aö tala frekar um það. Yrði
það aðeins endurtekning á því, sem þið hafið þegar
heyrt. Þó vil jeg geta þessa:
Þegar Krishnajnurti mcolti lokaorðin, sem á var
minst, þótti sumum. sem hann ummynda.ðist að nokkxu
lcyti. En ekki varð jeg var við það. Hið eina sem
jor. tólc eftir var þetta: að það dróg niðri í honum
og að rödd hans varð enn mýkri en áður, og, að_ sam-
stundis frsrðist óumrœðilegur friður yfir okkur öll
og að jeg hafði á tilfinningunni að eitthvað óvenju-
at-órfenglegt vcori að gerast. Jeg varð allur að augum
og eyrum, án þess jeg vissi hversvegna, því að jeg
heyröi ekki orðin nema að hálfu leyti, sökum þess
hve lágt þau voru töluð og hins hve heyrn mín er
slcom. En annars fanst mjer ekki meira vert tim
Krishnamurti þessa stund, en margar a*r^v, —
Jeg get ekki sagt þjer rar-ira nú, Gangl^1*
minn. Þið verðið aö hafa þolinraoði þo.r til j eS
47