Gangleri - 15.05.1925, Blaðsíða 11

jeg horaður, fölur og fár, er jeg Jcvaddi Adyar , að
fjelagar mínir •voru að hafa orð á þv.í við mig hvað
eftir annað. Auðvátað höfðu þeir líka lagt a±’. En
af samferðaf jelögum mííium var jeg einna þynstur í
roði.
Praman af dv.öl minni í Adyar har eJcAi neitt á n
neinu. Hitinn var mjer ekki verulega þungtær, enda
vissi jeg ekki til að hann væri nokkurntímar. meiri en
o
3° á C, í skugga, en um 60 - 65- móti sól. Eh hann
var altaf um þetta bil meða.n jeg dvaldi eystra. í
raun og veru var það ekki hitinn, sem fór verst með
okkur heldur hitt. hve lof tið þar er vætuþrungið.
Það gerir það svo ákaflega þjakandi. Þoldi jeg það
ainlægt ver og ver að sama skapi sem jeg var þar
lengur. Og varð jeg lifandi feginn er jeg komat
þaðan a hrott.. .Þó var frá mörgu góðu að hverfa.,
eins og þið getið nærri. Jeg hafði notið nokkurra
ógleymanlegra, ánægjusjtunda þar eystra, undir ræðum
og í návist ágætra manna. En jeg lifi nú svo mikið
7