Orðlaus - 01.03.2005, Blaðsíða 16

Margur maðurinn heillast af myrkrinu en aðrir óttast það og
forðast, kveikjandi elda og bál til að flæma burt þá fjanda
sem dvelja aðeins á dimmum stöðum. Að sama skapi er
tvíbent afstaða mannsskepnunnar til Myrkrahöfðingjans,
sem heitir þúsund nöfnum, Djöfull og Satan og Belsebúb.
Fá tákn eru jafn öflug og viss með að tendra heitar
tilfinningar í huga þeirra sem hlotið hafa kristilegt uppeldi.
Ef mark væri takandi á táknum kynni að hvarfla að manni
að nú lifðum við sannarlega síðustu tíma, enda merki
og tákn Djöfulsins alls staðar, frá Manson-gengjum til
strikamerkja. En trúir einhver í alvöru á Andskotann?
Síðastliðin þrjú ár hefur
óteljandi sinnum verið
bent á í ræðu og riti að
hryðjuverkamenn eins eru
frelsishetjurannars. Aðbreyttu
breytanda getum við sagt að
guðir þeirra sigruðu verða
að djöflum sigurvegaranna.
Og í aðeins minna mæli að
guðir eins séu djöflar annars.
Því ef við spyrjum: „Hvað er
djöfladýrkun?", fer svarið,
eins og endranær, að miklu
leyti eftir því hvern við
spyrjum. Suðurríkjabaptisti
af róttækari gerðinni til hægri
myndi að líkindum svara okkur
á þá leið að Djöfulinn dýrkuðu
allir þeir sem ekki hefðu
meðtekið Jesú Krist sem sinn
frelsara, og höguðu sér eins
mun skilgreina djöfladýrkun
sem andstæðu réttrar trúar
og góðra siða, og það er
alræmt hversu hrikalega
afstæð og menningarbundin
hugtök "rétt trú" og "góðir
siðir" eru. "Satan" merkir
"andstæðingur", og hvorki
"hann sjálfur", né átrúnaður
eða ofsóknir í eða gegn
hans nafni, þrífst ekki
nema í námunda við önnur
trúarbrögð. Við komumst
því seint að neinni skýrri
niðurstöðu eftir þessari leið. í
besta falli endum við í öfugum
Laxnes Atómstöðvarinnar:
„Hinn sanni Satan er það
Satan þegar öll Satan hafa
verið leidd fram og sagt: Ekki
það, ekki það?"
WON'T THE REAL
SATAN PLEASE
STAND UP?
Satan er besti vinur kristinnar
kirkju og hefur haldið
henni uppi öll þessi ár. Svo
ritaði Æðstiprestur hinnar
kalífornísku "Church of
Satan", Anton Szandor LaVey
árið 1966, í metsölubókinni
The Satanic Bible; fáanleg í
öllum helstu bókaverslunum
í ódýru kiljubroti. í kirkju
Satans játa meðlimirnir Satan
trú sína og tryggð, halda
messur og aðrar athafnir, eiga
sín "helgirit" í skrifum Antons
LaVey og loks er kirkja Satans
viðurkennd sem trúfélag af
bandarísku alríkisstjórninni
„Skemmst er frá þuí aö segja að á einhverjum
mánuðum skellti Anton saman klippiverkinu
The Satanic Bible og bókin varð "hit". I\lú
varð ekki aftur snúið; innsiglunum hafði
verið lokið upp og Fjandinn var laus."
og Suðurríkjabaptistum þykir
sómi að. Sem sagt allir sem
ekki eru Suðurríkjabaptistar,
að meðtöldum rómversk-
kaþólskum kristnum. Vel
á minnst, kaþólska; það
er skemmtileg staðreynd
að drjúgur hluti þeirra
"galdrabóka"og"djöflatákna"
sem notuð voru sem
sönnunargögn í galdramálum
á 16. og 17. öld, bæði hér
sem á meginlandi Evrópu,
voru kaþólskar Maríubænir á
latínu eða hlutir sem þurfti til
framkvæmdar hinnar kaþólsku
messugerðar. Þess lags hlutir
voru í augum tiltölulega
nýfrelsaðra lúterskra og
kalvínskra "siðbótarsinna"skýr
og klár merki um handbragð
húsameistara Helvítis. En ef
maðursnýrsérfrá öfgadæmum
af þessu tagi þá verður svarið
við spurningunni: „Hvað er
djöfladýrkun?" allltaf að
meira eða minna leyti þessu
marki brennt. Sá sem svarar
En okkur er alvara með
spurningunni. í Ijósi þess
hvað orðin "Satan" og
"djöfladýrkun" eru öllum
kunn og vekja alltaf viðbrögð
af einhverju tagi hljótum við
einhvers staðar að finna fólk
sem bókstaflega og orðrétt
játar trú á Satan. Og sú er
vissulega raunin. Og ef við
förum að grennslast nánar
fyrir líður ekki á löngu áður en
okkur verður Ijóst að við höfum
um leið rekist á meginrót
þess popp-satanisma sem
hvarvetna verður á vegi okkar
barna Rosemary í menningu
samtímans.
— njótandi þar með hlunninda
og skattaívilnanna sem slíkt.
Satanskirkjanerþvíeinsnálægt
því og hægt er að komast að
teljast skipulögð trúarbrögð.
Við skulum því láta það nægja
sem svar við spurningunni
hvað djöfladýrkun er og hverjir
séu djöfladýrkendur að segja:
að minnsta kosti meðlimir
"Church of Satan", að eigin
sögn.
Satanskirkjan er
ein af skemmtilegri
birtingarmyndum
evangelískrar kristni.
Stofnandinn og
æðstipresturinn Anton LaVey
var um margt merkilegur
karakter. Hann fór ungur
að árum að vinna fyrir
sér í ferðafjölleikahúsi og
skrípasýningu, tók Ijósmyndir
af glæpavettvöngum fyrir
lögregluna og gat leikið ýmsar
listir, meðal annars ágætlega
á orgel. Árið 1966 gefur
hann svo út Biblíu Satans
og lýsir yfir að samnefnd
kirkja sé nú grundvölluð.
Uppruni biblíu LaVeys er um
margt athyglisverður; Anton
LaVey var ekki dreginn af
djöflamergð niður í ellefta
hring Helvítis og sagt að skrifa.
Satansbiblíuan, sem skreytt er
fimmhyrndri stjörnu í hring
með stílíseruðum geitarhaus
dreginn inn í stjörnuna,
svk. Bafómetstjarna,
og hefur fyllt margan
bókabúðarstarfsmanninn ugg
og ótta var skrifuð eftir beiðni
vinar Antons, sem starfaði í
bókaaútgáfu. Vinurinn vildi
að Anton setti saman eitthvað
verulega krassandi sem hægt
væri að markaðssetja með
glæsilegum árangri á þeim
óvissutímum sem skráðir eru í
sögubókum sem "the sixties".
Skemmst er frá því að segja að
Helgiathafnir "Church
of Satan" eru nokkuð
fjölskrúðugar. Vert er að
nefna sérstaklega að þær eru
ekki kallaðar "svartar messur"
heldur er það aðeins ein gerð
af "satanískri" helgiathöfn.
LaVey kunni vel að setja
upp leiksýningar og skapa
stemmingu. Þá kunnáttu nýtti
hann sér til að púsla saman
ýmsum "helgiathöfnum"
sem birtust ári seinna í
fylgiriti Satansbiblíunnar,
The Satanic Rituals. I báðum
þessum bókum raðar LaVey
saman allslags brotum úr
goðsögum og misfrægum
gömlum galdraritum, bætir
við einhverju frá sjálfum sér og
gefur athöfninni heiti eins og
'"'Die elektrischen Vorspiele".
Óskandi væri að eitthvert
á einhverjum mánuðum skellti
Anton saman klippiverkinu
The Satanic Bible og bókin
varð "hit". Nú varð ekki aftur
snúið; innsiglunum hafði verið
lokið upp og Fjandinn var
laus.
SATAN LÚSÍFERSSON,
SÚPERSTAR
Kjarninn í skoðun LaVeys er
hressilega krítísk og upplýst
einstaklings- og nautnahyggja
og er dregin saman í níu
yfirlýsingar, meðal annars:
leikfélagið tæki sig til og sett
upp eina af athöfnum LaVeys,
því að sem leikverk og "show"
eru þær stórgóðar. Varast
skyldi þóaðtaka þæralvarlega;
og raunar satanskirkjuna
og samtök sprottin af henni
yfirhöfuð. Það leikur enginn
vafi á því að til er fólk sem
kallar sig satanista, og þar af
dýrka sumir Satan, og af þeim
fremja sumir illvirki. Meira er
vert að hafa í huga að þeir eru
mun fleiri sem fremja illvirki
án þess að lýsa yfir að það sé
gert í Satans nafni.
"Satan stendur fyrir nautn í
stað bindindis"
""Satan stendur fyrir kærleika
til þeirra sem eiga hann
skilið í stað þess að sóa ást á
vanþakkláta!"
"Satan stendur fyrir allar
hinar svokölluðu syndir, þar
sem þær leiða til likamlegrar,
andlegrar eða tilfinngalegrar
fullnægju!"
Guðs náð og frið í Ésú
nafni.
Böðvar Yngvi Jakobsson