Fjarðarpósturinn - 16.04.2009, Qupperneq 6

6 www.fjardarposturinn.is Fimmtudagur 16. apríl 2009
Einn af ástsælustu grínistum
þjóðarinnar er Gaflarinn Þór -
hallur Sigurðsson, Laddi. Eftir
að blaðamaður Fjarðarpóstsins
hafði hlegið sig máttlausan á
sýningu hans „Laddi sextugur“
sem reyndar bar upp á 62. af -
mæl is dag Ladda lá beinast við
að forvitnast meira um þennan
einstaka mann. Sötrandi yfir
kaffibolla birtist Hafnarfjörður
fyrri ára í frásögn Ladda.
Laddi er alinn upp á Nönnu -
stíg 13, lítilli götu út frá
Reykja víkurveginum, Gaflari í
húð og hár. Árið sem Laddi
fædd ist gaus Hekla eftir minni -
lega. Fór jafnmikið fyrir þér í
æsku? „Það voru gos, allavega í
skólanum. Það fór töluvert fyrir
mér, kannski vegna þess að ég
var ofboðslega feiminn, krakkar
fundu það út og mér var strítt.
Það fór oft í mig og ég stríddi á
móti, kannski alsaklausum
krökk um, jafnvel yngri.“
Varstu strax kallaður Laddi?
„Já, sagan segir að ég hafi hafi átt
erfitt með að segja Þórhallur.
Frænku mína, Hrafnhildi, kallaði
ég Habbidu og hún kallaði mig
Laddida og það átti að vera Þór -
hallur. Hver átti upptökin að
hvoru man ég ekki en svo styttist
Laddidi í Laddi, svona var þetta
bara,“ segir Laddi og hlær við.
Ofboðslega skemmtilegur bær
Hvernig var Hafnarfjörður á
uppvaxtarárum þínum? „Ég man
eftir honum ofboðslega skemmti -
legum. Það var alltaf farið niður í
bæ, mér fannst Strandgatan svo
skemmtileg ekki síst á planinu
við Reykjavíkurveginn, bensín -
stöð, leigubílastöð, Einar skreð -
ari, Bókabúð Böðvars, Einar
rakari og Mánabar, sem við sung -
um um einu sinni. Hann var þar
sem Súfistinn er núna, þar var
djúk box og hægt að fá ís. Ég átti
aldrei pening, við vorum mjög
fátæk þó við fengjum krónu og
krónu hjá mömmu. Ekki síst fyrir
bíóinu. Maður kom á síðustu
stundu og suðaði ákaft og sagði
að bíóið væri alveg að byrja og
oft virkaði þetta,“ segir Laddi og
brosir með minningarglampa í
augunum. Í afmælissýningu
Ladda mátti líka heyra fjölmörg
minn ing ar brot úr Hafnarfirði.
Sundmet og stangarstökk
Sundið heillaði Ladda enda
stutt í Sundhöllina og æfði hann
með SH um tíma. „Maður var í
sundi á hverjum degi og þar var
Ingvi Rafn að kenna og tók
stundum tíma. Eftir að hafa mælt
tíma minn dreif hann mig á æf -
ingu hjá SH daginn eftir. Ég tók
félaga mína með því ekki þorði
ég einn. Þetta gekk vel og ég setti
sveinamet í 50 m sundi sem var
ein hvers staðar nálægt 40 sek ef
ég man það rétt. Ég fór í nokkrar
keppnir en þegar vinirnir voru
ekki lengur með fór ég að hætta
að mæta á æfingar. En ég hef allt -
af haft gaman að sundi. Svo tók
ég svolítið þátt í frjálsum íþrótt -
um, ekki með neinu félagi fyrr en
á Hellu í sveitinni hjá afa og
ömmu og vann einu sinni stang -
ar stökkið á móti en áferðin var
víst ekki falleg á stökkinu og náði
einu sinni að stökkva yfir 3
metra. Ég hafði alltaf haft gaman
að íþróttum, ekki síst fimleikum
og dansaði einu sinni með kenn -
ar anum tja, tja, tja á höndum und -
ir harmónikkuspili en ég gat
geng ið eins lengi á höndum og ég
vildi. En það var þá. Ég gekk í
Fim leikafélag Hafnarfjarðar en
fór aldrei í handboltann, fannst
fót boltinn skemmtilegri.
Slegist með spýtum og
skóflum
Aðspurður um hvort sagan um
villingana í Vesturbænum sé rétt
segir Laddi að þar hafi alltaf
verið mikið fjör og barist milli
gatna í hverfinu. „Það var stund -
um slegist með spýtum og skófl -
um og menn stundum stór -
slasaðir. Við vorum saman
Nönnu stígurinn og Vesturbrautin
á móti Garðaveginum og fleiri
göt um svo það var oft erfitt að
labba í sund eftir átök og maður
tók stundum á sig stóran krók.“
Með afa á sjóinn
„Við vorum alltaf niðri á
bryggju, við fórum í Málm á
Aust urgötunni og keyptum snæri
á priki og fengum öngla og
veidd um næstum á hverjum ein -
asta degi niðri á bryggju eða af
bát um. Svo var afi með tryllu og
ég man eftir að hafa farið með
honum kl. 5 að morgni á grá -
slepp una. Ég fékk að stýra á
spegil sléttum sjónum, þetta var
bara opin trylla með örlitlum
mót or. Þá voru allir að fiska í
soðið.“
Hafnfirsk sýning
Það kom mér á óvart hversu
hafnfirsk sýningin þín var, þarna
voru Steinn Ármann, Hjörtur
Hows er, Egill Rafnsson, Halli
bróð ir þinn og Gréta Boða auk
þess sem margar tilvísanir voru í
upp vaxtarár þín í Hafnarfirði og
góðkunna Hafnfirðinga. Ertu
mikill Hafnfirðingur í þér? „Já,
ég er fæddur í heimahúsi, alvöru
Gaflari en hef ekki komist að því
klukkan hvað ég fæddist, það var
greinilega ekkert verið að velta
fyrir sér smáatriðum. Mér finnst
voða sérstakt að vera Gaflari og
er mjög stoltur af því og þykir
mjög vænt um Hafnarfjörð. Ég
var reyndar einu sinni voðalega
vond ur og ætlaði aldrei að flytja
hing að aftur. Það var þegar Norð -
ur bærinn var byggður og mér
fannst verið að eyðileggja hraun -
ið. Svo sá ég að margir hlífðu
hraun inu og ég gæti nú alveg
hugs að mér að búa þar með
hraunið í garðinum. Engidalurinn
er enn ósnortinn þar sem við
vorum oft í fótbolta og þar voru
reyndar sett upp böll.“
Hljómsveitartíminn
Laddi lærði húsgagnasmíði á
Húsgagnaverkstæði Hafnar fjarð -
ar en lauk aldrei náminu. Rétt
undir tvítugu varð svo upphafið
af skemmtanaferli Ladda því þá
hitti hann félaga sinn úr Reykja -
vík sem var að fara að stofna
hljómsveit. „Ég var búinn að
eign ast gítar sem ég kunni þrjú
grip á og honum fannst ég ofsa -
lega flinkur og sagðist vanta
gítar ista. Það kom svo í ljós á
fyrstu æfingu hversu lítið ég
kunni og ég fékk með mér heim
þykkan doðrant af hljómum sem
ég fékk eina viku til að læra,
senni lega til að losna við mig.
Félaginn fékk þá ekki að fara á
æfing una og ég spurði hvort ég
mætti prófa trommurnar og það
endaði með því að ég trommaði
og söng þar sem ég kunni alla
textana. Svo var ég í Föxum í um
fimm ár og ég var alltaf með ein -
hver fíflalæti og við þóttum mjög
skemmtilegir. M.a. valdi blökku -
maðurinn Al Bishop okkur með í
túr um landið og til Noregs. Ekki
vegna þess hversu góðir við
vorum, heldur vegna þess hversu
skemmtilegir við vorum. Við
vor um í þrjá mánuði í Noregi og
var tekið við okkur eins og
Bítlunum, hlaupið á eftir rútunni.
Eftir þetta ævintýri fór ég að
vinna í leikmunadeildinni í Sjón -
varp inu þar sem Halli bróðir
vann. Hafði þá verið í Kassa gerð -
inni og hafði gaman af því að
teikna og hafði teiknað myndir af
vinnufélögum mínum á afgangs -
pappa. Þetta sá yfirmaður Halla
sem kom til okkar og hreifst af og
vildi fá mig í Sjónvarpið.
Segist Laddi alltaf hafa haft
gam an af að teikna en segist ætla
að geyma málverkin þar til í eldri
borgara starfinu.
Í hlutverki uppi við töflu
„Við Halli vorum alltaf með
einhver fíflalæti baksviðs og það
var einstaka sinnum verið að leita
til okkar með raddir þegar var
ver ið að búa til dúkkur í Stundina
okkar. Þá mundi ég allt í einu eftir
að ég hafði búið til rödd þegar ég
var lítill gutti í Hafnarfirði. Þá var
ég með þessa Skrámsrödd í
hrauninu þegar ég var að tala við
krakk ana svo þannig byrjaði
þetta. Flosi Ólafsson sagði að það
þyrfti að nota þessa stráka og við
vorum teknir í áramótaskaupið.
Ég ætlaði aldrei í leiklistina, ætl -
aði alltaf að vera í hljómsveit en
hitt var bara tilviljun. Ég var
feng inn í Kalla á þakinu og síðan
fest ist ég Borgarleikhúsinu og
hef tekið þátt í 6 verkum og þykir
mjög gaman.
Ég fór alltaf í hlutverk þegar ég
var kallaður upp á töflu í skól an -
um, ég gat aldrei farið sem ég
sjálf ur. Ég fann ekkert fyrir feimn -
inni þegar ég var í hlutverki og
það var svo ekki fyrr en um 14
árum síðan sem ég þorði að koma
fram sem ég sjálfur en þá fyrst
sam an með karakterunum. Söng -
urinn hefur líka hjálpað mér en
mér hefur alltaf fundist gaman að
syngja,“ segir Laddi þó hann hafi
aldrei lært söng. „Guðmundur
Guð jónsson í Sjónvarpinu kenndi
mér þó að ég ætti alltaf að syngja
brosandi svo ég væri ekki
klemmd ur. Það hjálpaði mér mik -
ið. Þessi sýning mín, Laddi sex -
tugur, sýnir mér hversu mikið ég
hef lært að vera ég sjálfur og að
vera afslappaður. Fyrst þegar ég
var að byrja var ég alltof hrað ur og
brandararnir misstu oft marks.“
Laddi segist ekki vera eftir -
herma en segir karektarana mót -
ast af ýmsu. Taktar koma kannski
frá ákveðinni persónu en röddin
og annað sé hreinn uppspuni.
Hver er uppáhaldskarakterinn
þinn? „Það er Eiríkur Fjalar, mér
þykir svolítið vænt um hann.
Elstir eru Saxi læknir og Múi
gamli. Eiríkur er svolítið hin
hliðin á mér með feimnina, ég á
svo mikið í honum. Annars eru
þeir allir í uppáhaldi hjá mér.“
Hvað er það sem gerir svona sýn -
ingu fyndna? Nú voru flestir bún -
ir að heyra flesta brandarana aftur
en samt lá salurinn. Hvað veldur?
„Þetta eru líklega tím setningarnar
þær skipta öllu máli. Þetta var líkt
og í þrjú bíó á fremsta bekk í
Bæjar bíó þar sem við sáum sömu
myndina aftur og aftur og alltaf
jafn gaman.
Spurður um álag á sálina segist
Laddi geta orðið þunglyndur.
„Ég get orðið andlega þreyttur
þeg ar ég hef gefið mikið af mér.
Væntingarnar til manns geta
stund um valdið mönnum erfið -
leikum, stundum þyrmir yfir
mann og maður missir trú á að
mað ur geti hlutina. Mér finnst oft
erfitt að fara á staði þar sem
margt fók kemur eins og Kringl -
una og slíka staði en læt mig hafa
það með konunni.“
Atvinnuskemmtikraftur
Laddi starfaði um tíma við
fasteignamiðlun, kynnti fast -
eignir á Spáni en nú starfar hann
eingöngu í skemmtana iðnað -
inum. Hann vinnur við talsetn -
ingar, les inn á teiknimyndir,
mest yfir vetrartímann og svo
skemmtir hann og leikur. Sýn -
ingin Laddi sextugur stóð í rúm
tvö ár og hafa fáar leiksýningar
notið viðlýkrar hylli. Hún hefur
verið gefin út á DVD diski og
selst í metupplagi og var sýnt frá
sýningu hans á Stöð 2 sl. föstu -
dag. Sýningarnar áttu að vera ein
eða tvær en uppselt var á 130
sýningar samfleytt.
Skrámur varð til í hrauninu
Viðtal við skemmtikraftinn ástsæla, Ladda
Kátur eftir vel heppnaða sýningu á 62. afmælisdaginn sinn.
Á heimaslóðum á Nönnustígnum.Þórhallur Sigurðsson.
L
jó
s
m
.:
G
u
ð
n
i
G
ís
la
s
o
n
L
jó
s
m
.:
G
u
ð
n
i
G
ís
la
s
o
n
L
jó
s
m
.:
G
u
ð
n
i
G
ís
la
s
o
n