Fjarðarpósturinn - 03.02.2011, Blaðsíða 8

8 www.fjardarposturinn.is Fimmtudagur 3. febrúar 2011
LANDSBANKINN | 410 4000 | landsbankinn.is
Frístundabíllinn
á lægra verði
Landsbankinn í Hafnarfirði hefur ákveðið að styrkja
viðskiptavini sem kaupa áskrift að Frístundabílnum um
2.500 kr. Frístundabíllinn er akstursþjónusta í Hafnarfirði,
ætluð börnum og unglingum á aldrinum 6-20 ára.

Landsbankinn endurgreiðir viðskiptavinum 2.500 kr. fyrir fyrsta
barn, 2.000 kr. fyrir annað barn og 1.500 kr. fyrir þriðja barn.

Komdu við í útibúinu í Fjarðargötu eða Bæjarhrauni og sæktu
um endurgreiðslu. Afrit af ferðakorti þarf að fylgja umsókn.

Tilboðið gildir út febrúar 2011.
Nú á tímum niðurskurðar og
hagræðingar er rétt að horfa á hlut­
ina í víðu samhengi. Til að ræða
framtíð Hafnarfjarðar þarf að ræða
fortíð hans. Fyrir hvað viljum við
standa, hvert stefnum við og hvaða
sérstöðu höfum við hér í Hafnar­
firði? Boðaður niðurskurð ur, enda­
laus hagræðing og skert þjónusta
verður daglegt brauð
sem okkur er gert að
venj ast, eða hvað? Eirík­
ur Jónsson for maður
Kenn ara sam bands Ís ­
lands spyr í Vísi á dög­
un um hvort sveit ar ­
stjórn armenn séu gengn­
ir af göflunum? Þar
skrif ar hann um tilvilj­
unar kenndar sam ein ing­
ar á skólum og að flest
sveitafélög kvarti undan fjár hags­
legri byrgði af rekstri skóla! Ég tek
heilshugar undir spurningu Eiríks
og efast um að fagleg sjón ar mið,
langtíma áherslur og ígrund aðar
ákvörðunartökur hafi verið teknar
hjá Hafnarfjarðarbæ og stjórnsýslu
hans.
Áður en bæjarfélagið sker meira
niður í fræðslu­ og skólamálum
sem bitnar á börnum okkar og
ungl ingum væri rétt að við bæjar­
búar yrðum upplýstir enn frekar
um fortíðina og ákvörðunartöku
liðins tíma. Hver var stefna bæjar­
ins í uppbyggingu, velferðamálum
og uppeldismálum? Svarið ætti
ekki að vera lóðafjölgun og stækk­
un bæjarins í allar áttir. Var e.t.v.
bara verið að ræða hvaða skóli
fengi nýtt íþróttahús og fyrir­
lestrasal, sund laug og mötuneyti?
Hvað með okkar ástkæru
íþrótta félög? Var einungis verið að
rífast um hver fengi stærstu stúk­
una, stærsta húsið og flestu bíla­
stæðin? Hver var málefnalega um ­
ræðan og stefna stjórnsýslunnar í
heild sinni í þessum málum. Magn
er nefni lega ekki það
sama og gæði.
Hvað gerðist hérna,
hvernig voru ákvarðanir
teknar, var það gert fag­
lega eða útfrá exelskjali
með rauðum og grænum
tölum? Var talað faglega
um þá iðkun og það starf
sem hvert hús ætti að
hýsa?
Við þurfum að skoða
verklags reglur vegna fram­
kvæmda, lán töku og vilyrða. Við
þurfum að geta axlað ábyrgð, horft
t.d. á íþrótta félögin okkar, fram­
kvæmdir þar, rekstur og fram­
tíðarmöguleika. Það er ekki nýtt
„góðæri“ handan við hornið, en
það er ekkert sem réttlætir það að
við getum skorið endalaust niður á
kostn að barna okkar. Íbúar Hafnar­
fjarðar verða að fá að sjá hvað er
gert til að koma í veg fyrir óábyrgar
ákvarð anir, hagsmunagæslu og
ógagnsæi. Hægri eða vinstri, upp
eða niður, það er nú sem við
þurfum alvarlega á því að halda að
hlutirnir séu gerðir af fagmennsku,
af ábyrgð og af langtíma sjónar­
miðum, ekki með pólitíkst plott
eða pot að leiðarljósi.
Það er staðreynd að skólastjórar
og starfsfólk skólanna í Hafnarfirði
hafi byggt upp gott starf á löngum
tíma sem taki ekki langan tíma að
rífa niður.
Mikið hefur verið rætt um sam­
einingu sveitafélaganna sem einn
af aðal hagræðingarkostum höfð­
ur borgarsvæðins. Það má vel færa
rök fyrir því að það sé rétt, en sjálf
er ég á því að áður en við höldum
lengra með þá umræðu þurfi að
skilgreina betur þau gæði og gildi
sem við höfum. Það er sérstakt að
búa hérna. Við getum verið sam­
mála um hversu gott er að hafa
hraun ið, álfana, höfnina og frábær
útivistarsvæði allt í kringum okkur.
Hér er vel hægt að sækja alla þá
þjónustu sem bæjarfélag þarf á að
halda til að vera sjálfbært. En erum
við að nýta alla þá möguleika sem
bærinn hefur? Er verið að skipu­
leggja framtíðina í dag? Við þurf­
um að koma miklu sterkari frá
þessu tímabili en við vorum þegar
„góðærið“ grasseraði. Það getur
vel verið að við höfum haft fjár­
magnið, hugsjónina höfðum við
ekki og því stöndum við þar sem
við erum í dag.
Til að geta haldið áfram þarf að
nást sátt. Það þarf að horfast í augu
við gerða hluti og tryggja að þeir
gerist ekki aftur með sömu for­
merkjum. Við viljum fá að sjá
upp gjör við fortíðana, finna fyrir
ábyrgð hjá stjórnsýslunni og von
um breytt vinnubrögð. Hér er ekki
verið að tala um sökudólga, blóra­
böggla eða hengja bakara fyrir
smið. Við þurfum að horfast í augu
við fortíðina til að sjá framtíðina.
Höfundur er arkitekt.
Farvegur til framtíðar?
Borghildur Sölvey
Sturludóttir.
Hafnarfjarðarbær greiddi
33,1 millj. kr. fyrir iðkun barna
í tómstundastarfi síðustu 4
mánuði ársins en hafði greitt
43,2 millj. kr. fyrir fyrstu 5
mánuði ársins. Langmest er
vegna íþróttaiðkunar þó skil­
greining á íþróttaiðkun og ann­
arri iðkun sé óljós í gögnum
Hafn ar fjarðarbæjar og meira
farið eftir félagsaðild að Íþrótta­
bandalagi Hafnarfjarðar.
Heildarkostnaður var því
76,3 millj. kr. en skv. útkomuspá
sem gerð var í tengslum við
fjár hagsáætlunargerð Hafnar­
fjarð ar var gert ráð fyrir 67,5
millj. kr.
Skv. yfirliti frá íþróttafulltrúa
var á vorönn greitt með iðkun
2145 einstaklinga sem sóttu um
vegna einnar greinar, 803 fengu
greitt vegna 2ja greina, 106
fengu greitt vegna 3ja greina,
10 fengu greitt vegna 4 greina
og 2 fengu greitt vegna 5
greina. Ekki voru til sam bæri­
leg ar tölur fyrir haust önn ina.
Skv. þessum tölum nýttu 53%
nið ur greiðslur af þeim börn um
sem rétt eiga á þeim.
Stærsti hópurinn sem nýtt
hefur niðurgreiðslurnar er á
aldrinum 7­12 ára en mesti
kostnaðurinn er vegna iðkunar
13­16 ára eða tæpur helmingur
niðurgreiðslanna.
4274 sinnum greitt með
iðkun barna á haustönn
53% barna nýta niðurgreiðslur