Aðventfréttir - 01.02.2008, Blaðsíða 4

Mynd: Guðmundur Brynjarsson
Bænasíðan
Að bænalífið verði sýnilegra og skipulegra innan safnaðanna, hvort sem
það er í formi bænahópa eða bænakvölda o. þ. h.
(Tillaga sem samþykkt var á aðalfundi Kirkjunnar í maí 2006)
Reyndu Guð
Mig langar til að segja ykkur eina sögu
af þvl hvernig Guð hefur svarað
bænum. Þetta gerðist er ég var við nám
I Rúmeníu. Ég og Þóra systir mín fórum
frá skólanum, sem við vorum í, í
verslunarleiðangur I nálæga borg.
Þegar innkaupin voru búinn, þá fórum
við af stað til að taka strætó til baka. Ég
vissi hvað númer vagninn okkar var og
einhver var búinn að segja mér að taka
hann rétt hjá stóru kirkjunni. Þannig að
við fórum á þessa strætóstöð, en þá
komumst við að því eftir að hafa spurt
nokkra aðra strætóbílstjóra, að þetta
var vitlaus staður. Ég hafði eitthvað
miskilið þetta, því stöðin var hjá annarri
stórri kirkju í hinum enda mið-
borgarinnar.
Dagskrá
• Bænastund í Loftsalnum í Hafnar-
firði kl. 20.
Fyrirbænaþjónusta
Þarftu á fyrirbæn að halda. Hittumst öll
mánudagskvöld.
Hafið samband í síma 867-1640/ 588-
0848 eða sendið tölvupóst á
viadislinda@hotmail.com. Fullum
trúnaði heitið. Kveðja, Vigdís Linda,
Sandra Mar, irina og Lilja.
Við vorum þ.a.l. orðin mjög sein, og til
að gera þetta enn meira stressandi fyrir
okkur þá var þetta síðasti vagninn sem
við gætum tekið til þess að ná I skólann
áður en við yrðum læst úti (hefðum
sjálfsagt komist inn en...). Við ákváðum
því að drífa okkur í skyndi á hina stræt-
óstöðina, vandmálið var bara að við
vissum varla hvar hún var. Við
stoppuðum til að biðja til
Guðs að koma okkur
heim á réttum tíma. Fljót-
lega eftir að við Iukum
bæninni, sáum við mann
úr sígaunakirkju um 30
mín. akstur frá borginni.
Þetta var kirkja sem ég
hafi heimsótt í mesta lagi
3. sinnum. Við fórum til
hans og heilsuðum
honum. Okkur tókst að
gera okkur skiljanleg við
hann (hann talaði ekki ensku) og út-
skýrðum að við þyrftum að taka strætó,
en vissum ekki alveg hvaðan hann færi.
Þá leit hann á klukkuna sina, benti
okkur á að hoppa inn í bílinn sinn og
svo skaust hann með okkur að stræt-
óstöðinni. Það var ekki nóg með það
þegar við komum fyrir hornið sáum við
okkur til mikillar skelfingar að strætóinn
var búinn að loka hurðunum og var að
fara keyra af stað. Þá stekkur bílstjórinn
okkar út og veifar bílnum og nær að
stöðva strætóinn. Og við þurftum að
hlaupa út og fara í vagninn sem nú var
að bíða eftir okkur. Hjúkket...
Eftir á hugsðum við, hver eru líkindin að
þetta hafi verið tilviljun? Við vorum of
sein og það var ekki möguleiki fyrir
okkur að ganga heim í skólann. Þá allt [
einu sjáum við mann, sem við
þekktum, I 300.000 manna
bæ í Transilvaniu! Og hann
var með bíl (ekkert algengt að
allir eigi bíl) og við rétt náðum
vagninum, sem var trúlega
aðeins of seinn. Það er ekkert
tilviljun, og Guð er rosalega
duglegur að svara bænum, og
gerir það oft betur en við
getum ímyndað okkur. Þannig
að ég vona að þið reynið Guð
líka á þennan hátt og hann
mun koma ykkur skemmtilega á óvart.
En honum, sem I oss verkar með krafti
sínum og megnar að gjöra langt fram
yfir allt það, sem vér biðjum eða
skynjum, honum sé dýrð I kirkjunni og í
Kristi Jesú um öll æviskeið, öld eftir öld.
Amen (Ef. 3:20),
Hlynur Sigurðsson
| AÐVENTFRÉTTIR • Febrúar 2008