Heimilisritið - 01.02.1945, Blaðsíða 60

Martin ef til vill þykja miður, að
liann skyldi ekki hafa verið
spurður ráða, áður en ákvörðun
var tekin.
„Eg er þér mjög þakklát,
Matilda", sagði hún. „Eg ætla
að spyrja Martin, hvort..“.
Gamla konan tók fram í fyrir
henni ákveðinni rödd.
„Eg tala við Martin. Eg veit
að þú myndir spyrja hann,
hvort hann langaði til að fara,
og hann væri alveg eins líkleg-
ur til að segja, að hann vi'di
alls ekki fara. Nei, takk! Láttu
mig eiga við piltinn!"
Anna gat ekki varist brosi,
þegar hún fór, þótt hjarta henn-
ar væri hlaðið áhyggjum. Henni
fannst hún vera flækt í einskon-
ar neti, og þvi meira sem hún
reyndi að losa sig því flæktari
yrði hún.
En hún hlakkaði til væntan-
legrar skemmtiferðar. Þá myndi
hún að minnsta kosti hafa Mart-
in út af fyrir sig um tíma. Zena
Gaye — London — þetta nýja
leikrit — yrði fjarri þeim. A
þeim tíma, sem þau yrðu sam-
an, yrði hún að vinna Martin
aftur.
TlUNDI KAPlTULI
NÆSTU DAGAR voru anna-
samir fyrir Önnu. Hún sá Mart-
in sjaldan, því að hann var önn-
un kafin við að ganga frá ýmsu
varðandi jarðeignunum fyrir
ferðalagið.
Hann minntist lítið á ferðina
við hann, en hana grunaðí að
honum væri sízt á móti skapi
að fara. Það var eins og hann
væri fegin því að komast í burt
frá Englandi dálítinn tíma.
Loks rann brottfaradagur-
inn upp. Mestur farangur þeirra
hafði verið sendur um borð, og
eftir morgunyerð lögðu þau af
stað.
Þau komu til Tilbury skömmu
eftir hádegi, og gengu um borð
í hið stóra, hvíta skip, sem yrði
heimili þeirra næsta hálfa mán-
uð. Matilda var þreytt og Anna
leiddi hana inn í klefa hennar.
„Þér líður vonandi betur, þeg-
ar þú hefur hvílt þig“, sagði
hún. „Þú ættir- að leggja þig og
ég skal koma með eitthvað að
borða handa þér, þegar þú vakn-
ar“.
Hún laut yfir Matildu, þar sem
hún lá og kyssti magra og
þreytta kinn hennar. Gamla kon-
an greip hönd hennar.
„Þú ert gott barn, Anna“,
sagði hún. „Eg vona að augu
Martins opnist fyrir því, iivað
hann á góða konu“.
Anna hugsaði vun Martin, þeg-
ar hún gekk þangað sem hún
bjóst við að hann væri. Hún var
viss um að hann hafði ekki farið til
London nokkra undanfarna daga.
Skyldi hann hafa misst áhuga
á leiksýningu Zenu? Var hugsan-
legt, að hann hefði ákveðið að
hætta að umgangast leikkomma
og ætlaði sér nú að helga sig
starfi sínu á Monks Longton?
58
HEIMILISRITIÐ