Heimilisritið - 01.02.1945, Blaðsíða 41

Eftir WILLIAM L. SHIRER
FYRSTU DAGARNIR í BERLÍN EFTIR AÐ STYRJÖLDIN BRÝST ÚT
Berlín, 1. sept. 1939.
Klukkan sex í morgun hringdi
Sigrid Shultz — guð blessi hana.
Hún sagði: „Þá er það byrjað!“
Eg var úrvinda af svefni — lam-
aður af svefnleysi á líkamaogsál.
„Þakka þér fyrir, Sigrid“, umlaði
ég og velti mér fram úr rúminu.
Stríðið er skollið á
Síðar: Það er „gagnárás! “ Hiti-
er réðst gegn Pólverjum í dögun í
morgun. Þetta er óskaplegt ofbeld-
isverk, ástæðulaust og óafsakan-
legt. En Hitler og æðsta herráð
hans kalla það „gagnárás“. Nú er
drungalegur morgunn og hra'nn-
aður himinn. Fólkið rölti um göt-
urnar ósnortið af þessum atburð-
um, þegar ég ók til útvarpsstöðv-
arinnar í morgun stundarfjórð-
imgi eftir átta. Beint á móti Adlon
’var árdegisflokkur verkamanna
önnum kafinn við hina nýju bygg-
ingu I. G. litaverksmiðjunnar,
eins og ekkert hefði í skorizt.
Enginn verkamannanna keypti
aukaútgáfur blaðanna, sem dreng-
ir buðu með ópum og köllum.
Fram með austlægu meginbraut-
inni var loftvamarliðið að koma
fyrir byssum sínum til þess að
vemda Hitler á meðan hann flutti.
ávarp sitt í Ríkisþinginu klukk-
an tíu árdegis. Við Jordan urðum
að vera í útvarpsstöðinni á meðan
til þess að búa ræðuna undir
Ameríkuútvarp. Mér fannst, með-
an ég hlýddi á ræðuna, að í henni
allri væri kynlega þvingaður tónn,
eins og Hitler væri hálfruglaðuc
af þessari klípu, sem hann hefur
komið sér í, og kenndi örvætning-
ar. Hún var einhvemveginn ekki
sannfærandi og miklu minna var
um fagnaðarlæti í hópi þingmanna
en oft áður við minni háttar tæki-
færi. Hann var beygður, þegar
hann tilkynnti þingheimi, að Italir
tækju ekki þátt í ófriðnum, vegna
þess „að vér erum ófúsir að leita
aðstoðar annarra til þess að heyja
þessa baráttu. Vér munum Ijúka
HhlMILISRITIÐ
39