Fréttatíminn - 16.11.2012, Qupperneq 35

Við vildum
eitthvað meira
krefjandi en
að leika tré.
Þórunn Arna Kristjáns-
dóttir útskrifaðist frá
leiklistardeild Listaháskóla
Íslands vorið 2010 og var
þá ráðin til Þjóðleikhússins.
Hún er Ísfirðingur í húð og
hár og ferill hennar spannar
ótrúlegan fjölda verka
þrátt fyrir ungan aldur. Hún
býr í Vesturbænum með
ketti og kærastanum Vigni
sem einnig er leikari. Hún
menntaði sig fyrst í söng,
áður en hún fór að leika
en fannst það ekki eiga við
sig. Hún vill sjá konur verða
duglegri við að skapa sér
rými innan leikhússins, það
sé á þeirra færi að breyta.
V
iltu rabarbara-
gos?,“ spyr
Þórunn Arna
Kristjánsdóttir þar
sem ég bíð inni í
stofu heimilis hennar í gamla
Vesturbænum. Þórunn Arna
útskrifaðist frá leiklistardeild
Listaháskólans 2010 og hefur
síðan starfað á sviði Þjóðleik-
hússins. Hún hefur þar tekist á
við hvert verkið á fætur öðru og
leikferill hennar er glæstur þrátt
fyrir ungan aldur. „Ég verð tutt-
ugu og níu ára á laugardaginn,“
segir hún á milli þess sem hún
ber í mig heimabakað brauð og
súkkulaði. Í vetur leikur Þórunn
í Dýrunum í Hálsaskógi, Jóns-
messunótt, Macbeth og nýju ís-
lensku verki, Karma fyrir fugla,
sem Þórunn segist vera mjög
spennt fyrir.
Heimsfræg á Ísafirði
„Ég er búin að vera rosalega
heppin með hvað ég fæ mikið að
gera. Ég hef verið alveg á fullu
síðan ég kom úr skólanum. Það
er mjög mikill svona skrekkur
í manni eftir að maður klárar
og það er því alveg frábært að
vinna mikið og fá reynsluna.“
Þórunn Arna ólst upp á Ísa-
firði. Hún er yngst í systkina-
hópnum og var því ein í koti
mömmu og pabba frá sex ára
aldri.
„Foreldrar mínir eru alveg frá-
bært fólk. Þau hafa alla tíð sýnt
mér mikinn stuðning. Þau inn-
réttuðu meira að segja fyrir mig
eitt herbergi þar sem ég æfði
mig í leik og söng. Þau mæta
líka á allar frumsýningar hjá
mér.“ Þórunn segist hafa reynt
að troða upp við hvert tækifæri í
æsku. „Við vorum tvær vinkon-
urnar sem vorum alltaf að koma
eitthvað fram. Ég og besta vin-
kona mín, Herdís Anna Jónas-
dóttir.”
Herdís Anna er óperu-
söngkona sem nýtur mikillar
velgengni í Evrópu. „Við vorum
óaðskiljanlegar og erum enn í
dag miklar vinkonur. Við vorum
alltaf að og stofnuðum til að
mynda leikhóp, því okkur hugn-
aðist ekki hlutverkin sem úthlut-
að var í skólanum. Við vildum
leika eitthvað aðeins meira
krefjandi en tré,“ segir hún
og skellir upp úr. „Við tókum
málin bara í okkar hendur. Við
sungum dúett og tróðum upp á
elliheimilinu, við þóttum ekki
beint töff á meðal hinna krakk-
anna. En ég man mér fannst ég
vera heimsfræg á Ísafirði,“ segir
hún og hlær dátt.
Að menntaskólanámi á
Ísafirði loknu hélt Þórdís Arna
til höfuðborgarinnar og hóf
nám í söng við Listaháskólann.
„Planið mitt var alltaf að verða
söngkona. Ég ætlaði að vera í
óperunni og Herdís átti að spila
undir, þetta vorum við búnar
að ákveða. Það er svo fyndið
hvernig hlutirnir fara svo öðru-
vísi en ætlað er.“
Hún segir að sér hafi aldrei
þótt gaman í söngnáminu.
„Þegar ég var komin á þetta
prófessjonal stig í náminu lang-
aði mig eiginlega að kasta upp
af leiðindum á daginn. Ég elska
að syngja, en söngnámið hent-
aði mér bara ekki.“ Þrátt fyrir
leiðann lauk Þórunn náminu.
Hún snéri sér svo að leiklistinni
að því loknu og hóf nám við leik-
listardeild Listaháskólans.
Heyrði hryllingssögur af
leikkonum
Þórunn segir að oft geti reynst
erfitt að vera kona innan veggja
leikhússins þar sem mun færri
hlutverk eru í boði fyrir þær.
Hún segist þó bjartsýn á að
það komi til með að breytast í
nánustu framtíð. „Konur eru
orðnar miklu duglegri að skapa
sér rými innan leikhússins. Þær
eru fleiri og fleiri að skrifa og
leikstýra. Stundum erum við svo
duglegar að kvarta og bíðum
þess að einhver karlanna geri
hlutina fyrir okkur. Við lítum
upp til karlleikstjóra og finnst ef
til vill að þeir einir geti bjargað
þessu, þegar við getum það
fullvel sjálfar. Við þurfum bara
að standa, vinna og gera meira
saman.“ Hún segir að margt sé
að breytast konum í vil innan
Framhald á næstu opnu
viðtal 35 Helgin 16.-18. nóvember 2012