Læknablaðið - 01.01.1915, Blaðsíða 7

[iKNlELHfllfl
i. árgangur. Janúar 1915. 1. blað.
Læknablaðið.
í „Læknafélagi Reykjavíkur" hefir því veriS hreyft oftar en eitt sinn,
hvort eigi væri ti'ltækilegt, að stofna íslenzkt læknablaS. Um þetta mál
hafa skoSanir verið skiftar. Sumir hafa talið þetta nauösynjamál, öSrum
vaxiS erfiSleikarnir í augum. FélagiS tók þá þaS ráS, aS leita álits ís-
lenzkra lækna víSsvegar um land, láta atkvæSi þeirra ráSa úrslitum. Var
þeim ritaS um máliS í desember síSastliSnum, spurt hvort þeir væru
því hlyntir og hvort þeir vildu kaupa slíkt blaS. MeS næsta pósti komu
svör frá 24 læknum. Allir vildu kaupa blaSiS, ef þaS kæmist á fót, og
flestir voru málinu rnjög hlyntir. Nú var þess engin von, aS allir gætu
svaraS á svo stuttum tíma, en undirtektirnar voru svo eindregnar hjá
þeim, sem svaraS höfSu, aS ganga mátti aS þvi vísu, aS ekki stóS á
læknastéttinni.
Nú kom aftur til kasta „Læknafél. Rvk.“ Fundi var skotiS á 20. jan.
og skýrt frá undirtektum lækna.
Félaginu þótti skylt aS láta ekki sitt eftir liggja og samþykti aS stofna
blaSiS. Voru þrír menn kosnir í ritstjórn þetta áriS : G u S m. H a n n e s-
s o n, M a 11 h. E i n a r s s o n og M. J ú 1. M a g n ú s.
Þessi eru þá tildrögin til stofnunar „LæknablaSsins", sögS í sem fæst-
um orSum.
*
* *
Mótbárurnar gegn sliku blaSi eru auSvitaS margar og liggja í augum
uppi. Flestar stafa þær af því hve fáir vér erum. Útlendu læknarnir skrifa
mikiS og þó eru þaS ekki ýkja margir af hundraSi hverju sem viS ritstörf
fást. ÞaS svaraSi líklega til þess aS einn eSa tveir af íslensku læknunum
skrifuSu aS nokkrum niun i læknablaS. ÞaS þykir því viSbúiS aS íslenzkt
læknablaS verSi stutt af fáum, lendi í efnisskorti eSa öll ritstörf á örfáum
mönnum sem verSi fljótlega leiSir á því aS halda blaSinu uppi.
Önnur mótbára er sú, aS blaSiS hljóti aS vera dýrt — 10 kr. á ári —■„
aS þetta sé tilfinnanlegur skattur á íslenzka lækna eftir því sem þeir’eru
efnum búnir. Þeir muni því tæplega kaupa blaSiS til langframa eSa borg-
un koma meS seinni skipunum. Því er heldur ekki aS leyna, aS íslenzkt
læknablaS getur ekki sparaS læknum kaup á erlendu læknariti. Til þess
verSur þaS of lítiS.
ÞriSja, og líklega alvarlegasta, mótbáran er aS lokum sú, aS læknar
muni ekki fást til aS láta blaSinu í té nauSsynlegar fréttir og skýrslur,
muni hvorki hafa hirSusemi eSa nenningu til þess. Ef þetta rætist er