Læknablaðið - 01.01.1915, Page 18

12
LÆKNABLAÐIÐ
Heilsufar.
Helztu fréttir úr héruðum.
Mænusótt (polyom. ant.). í haust sem leiö veiktust 4 börn á A k u r-
e y r i, sitt á hverju heimili, 1 í nóv., 3 í des., það síSasta 11 des. Ekk-
ert rekjanlegt samband milli sjúklinganna. Til vonar og vara höfS sam-
gönguvarúS viS þessi heimili og sótthreinsun eftir á. Veikin reyndist
væg, börnin öll i afturbata. Veikinnar varS ekki vart eftir 11. des..
Snemma i janúar veiktist ungbarn liér í R e y k j a v í k, tók sótthita og
varS máttlaust í öSrum handlegg. Var fariS eins meS þaS heimili. Því
barni heilsaSist vel; heimiliS var sótthreinsaS eftir þriggja vikna sam-
gönguvarúS. BarniS er a 1 b a t a. Ekkert liefir fundist til skýringar á
uppruna þessara tilfella. Ekkert frekar orSiS vart viS veikina. Land-
læknir hefir ráSgast viS héraSslæknana i Reykjavík og Akureyri um
nána aSgæzlu á veikinni, ef hennar kynni aS verSa vart á ný. Sbr. grein
Jóns H. SigurSssonar. Er nú fyrir alla lækna aS gefa gætur aS henni.
Skarlatssótt gerir stöSugt vart viS sig hingaS og þangaS en er nú
alstaSar svo væg, aS læknar geta ekki hönd á fest. Rétt nýlega varS
héraSslæknirinn í H ó 1 m a v í k var viS 1 sjúkling meS skarlatssótt og
komst þá aS því, aS hún hafSi gengiS á ýmsum öSrum heimilum í hér-
aSinu aS undanförnu, en svo væg, aS fólk grunaSi ekki neitt og vitjaSi
ekki læknis. Fyrir fáum dögum kom alveg þaS sama fyrir i S k i p a-
skagahéraSi; læknir rakst á einn sjúkling og frétti þ á fyrst til
veikinnar víSar. ÁSur í vetur fór á sömu leiS i HofsóshéraSi. Al-
staSar sama sagan: veikin mjög væg, útbrotin oftast lítil, hverfa fljótt,
lítil hreistrun, fólk grunar ekki aS þetta geti veriS skarlatssótt, fyr en
einhver veikist svo, aS þörf þykir á læknishjálp. Undanfarin ár hefir
stöSugt veriS beitt samskonar vörnum viS skarlatssótt, sem viS tauga-
veiki. SamgönguvarúS og sótthreinsun eftir á. Margoft hefir héraSslækn-
um tekist á þann hátt aS stöSva veikina. En „þegar hún er svona væg,
þá geturn viS ekki ráSiS viS hana“, segja þeir, — og segja þaS satt. Land-
læknir hefir þá jafnan faliS þeim, aS haga sér eftir kringumstæöum, beita
fullri varúS, ef veikin er átakanleg, en varast hugsunarlausan og gagns-
lausan tilkostnaS t. d. sótthreinsanir á fjölda heimila, þar sem þeim vitn-
ast aS veikin kunni aS hafa gert vart viS sig, en löngu um garS gengin.
ÞaS hefir komiS fyrir aS b a r n a v e i k i hefir gengiS á sama hátt úr
greipum lækna, af því aS hún hefir yfirleitt veriS svo væg, aS alþýSu
manna hefir „ekki dottiS í hug, að þetta væri annaS en kverkaskítur."
G. B.
SíSan þetta var ritaS hefir þaS frézt (6. febr.) aS mænusótt hafi gert
vart viS sig á 2 bæjum í SvarfaSardalshéraSi (ÓlafsfirSi og
Árskógsströnd). Ekkert kunnugt um þaS, livaSan veikin er komin eSa
hvernig hún hefir fluzt. Sömu sóttvörnum beitt og fyr er greint.