Læknablaðið - 01.10.1916, Qupperneq 15

LÆKNABLAÐIÐ _________________________I#
eg kem þessu í verk læt eg ósagt, en eg hef góöan vilja á því, hvernig
sem það nú tekst.
Eg vil aö endingu ekki gera neinar tillögur í málinu, heldur styöja til-
lögur þær, sem Ól. Lárusson hefir komiö meö í júníblaðinu þ. á., aö því
viöbættu, aö eg vil hvetja þá kollega, sem hafa sjúkrahús líkt og eg, a'5
veita þar aðgang stúlkum, sem vilja læra sjúkrahjúkrun.
En eg veit vel og hefi sjálfur oft fundið til þess, aö viö læknar erum
ófullnægjandi kennarar fyrir hjúkrunarkonur. Ef vel á aö vera, þarf viö
hvern spitala aö vera yfirhjúkrunarkona, vel lærö og æfö, sem gæti kent
hjúkrunarnemum bæöi til munns og handa. Tilsögn hjá læknum gæti verið
góö þar að auki. Og þannig veröur þaö í framtíöinni. En „est quodam
prodire tenus, si non datur ultra“.
Akureyri, 27. júlí 1916.
Steingr. Matthíasson.
Taugaveiki.
í síðasta Lbl. skrifar próf. Guöm. Hannesson um varnir gegn tauga-
veiki. Segir hann þar meðal annars aö Stefán Jónsson læknir (sem aö
líkindum tekur við dócentsembætti í bakteriologia o. fl. nú um áramótin)
muni geta feröast um á sumrum til aö kenna læknum aö finna og rann-
saka taugaveikissóttkveikju o. s. frv. Þetta er nú víst alveg ógjörningur,
slikt lærist ekki á nokkurra daga „námsskeiöi“. Til þessháttar rannsókna
þarf umbúnað og tæki, sem héraöslæknar hvorki hafa ráö á aö afla sér,
né þekkingu til aö nota.
Þótt ekki verði neitt úr þessu kensluferðalagi Stefáns, þá bíöur hans
samt verk viökomandi taugaveikis-vörnum, sem hann ætti aö geta leyst
af hendi næsta sumar, og bráö nauösyn er á aö ekki dragist mikiö
lengur. Verkiö er þaö, aö finna hver er fóstri taugaveikissóttkveikjunnar
í Skálholti í Biskupstungum.
Um síöastliöin aldamót fluttist Skúli læknir búferlum frá Kópsvatni í
Hrunamannahreppi aö Skálholti. Skömmu áöur haföi margt fólk legið í
taugaveiki á Kópsvatni, en allir voru þeir heilbrigöir, sem aö Skálholti
fluttu; þó hefir taugaveikin legiö þar viö síöan. Árlega hafa einn eða
fleiri sýkst þar á bænum (oftast hefir það veriö aðkomufólk — verka-
fólk og ferðafólk — sem sýkst hefir). Veikin hefir yfirleitt lagst þungt
á, sumt hefir dáiö.
1 sveitinni hefir boriö meir á taugaveiki þessi árin en í nágranna-
sveitum, og venjulega veriö hægt að rekja sporin aö Skálholti.
í sumar hefir taugaveiki verið á þremur bæjum í Tungunum og 12
manns veikst, þar af tveir dáið, ungir bændur báöir. Sá, sem fyrst veikt-
ist, bóndinn á Brú, haföi komið að Skálholti c. J-2 mánuöi áður en hann
veiktist. Frá Brú álíta menn að veikin hafi borist á hina tvo bæina.
Hér í Reykjavík veröum við árlega, eöa fast að því, varir viö tauga-
veikissjúklinga, sem aö likindum hafa smitast í Skálhölti, þeir eiga