Læknablaðið - 01.11.1919, Qupperneq 11

LÆKNABLAÐIÐ
169
ist sífelt hreint, jafnvel án þess opna þurfi glugga. Þá eru og fráveitu-
pípur fyrir óhreint loft og er loftiS stundum sogaö út. í kolavandræSun-
um höfSu rnenn neySst til þess, aS hætta viS lofthitunina og láta 'sér
nægja ofnana, en þá kom þaS upp úr kafinu, aS hitinn reyndist eigi aS
siSur nægur og loftiS virtist engu lakara á sjúkrastofunum en fyr. Var
því á mönnum aS heyra, aS þeir myndu aldrei taka þessa lofthitun upp
aftur og spara heldur alt þaS fé, sem til hennar gengi. AuSvitaS gerist
þá frekar þörf aS opna glugga, en þess þarf í raun og veru hvort sem er.
HurSirog glugga höfSu menn reynt aS endurbæta, en tekist
misjafnlega. Á nýjustu spítölunum voru allar hurSir sléttar utan og inn-
an, gerSar úr ,,krydsfiner“ og eru þaS fleiri lög úr tréþynnum, sem límd
eru saman. Verpast vildu þessar hurSir og var þá erfitt viS aS gera.
Þröskuldar voru engir, en nokkur bunga á gólfi undir hurSum, svo aS
heita mátti aS hurS og gólf mættust. Þrátt fyrir öll heilabrot sýndust
reglulega góSar hurSir ekki vera til, og framförin ekki mikil frá gömlu
tréhurSunum.
Sama mátti segja um gluggana og allan þeirra umbúnaS. Kuldi þótti
stafa af þeim, enda allir á hjörum, hvort sem þeir voru nokkru sinni
opnaSir eSa ekki, svo framarlega sem ekki stóS vænn ofn undir þeim,
en ef hann var, þótti glugginn óaSgengilegur og ilt aS vera viS hann.
Þá var margskonar útbúnaSur til þess aS opna gluggana (efstu) og víSast
var yfir honum kvartaS. SumstaSar þótti sá galli á, aS ómögulegt væri aS
þvo gluggana. ÞaS er vist ekki fjærri sanni þó sagt sé, aS reglulega góSa
glugga kunni menn ekki aS smíSa. Má aS visu svipaS segja um margt er
aS byggingum lýtur.
BúnaSur sjúkrastofa var hvervetna hinn prýSilegasti, en á
þekkur víSast hvar: Járnrúm gljámáluS (hvít) meS „spiral“-botnum og
gengu gormarnir þ v e r s u m. Þykir þaS ólíku traustara og betra en
garnla aSferSin aS láta þá stefna langsetis. Aldrei verSa þó þessi nýtísku
rúm jafn þægileg og gömlu fjaSrarúmin. Af þeirri ástæSu voru gamal-
dags fjaSrarúm á „Det röde kors klinik“ í Kristjaníu og átti þar hver
hlutur aS vera valinn. BorS og stólar voru víSast hvít og gljámáluS, en
fegurSin vill fljótt fara af, er málningin slitnar af brúnunum og sér í
viSinn undir henni. Á sænsku spítölunum var viSarliturinn látinn haldast
og fór þó vel. Á sjúkrastofunum voru ætiS ein eSa fleiri fastar þvotta-
skálar úr hvítum leir og veitt í þær heitu vatni og köldu, en veggurinn
allur aftan þeirra þakin gleruSum plötum. Hvergi var þessi útbúnaSur
jafn smekklegur og á Ríkisspitalanum. Aftur var þaS mikil húsaprýSi á
Bispebjærg, aS snotur málverk voru máluS á veggina í sjúkrastofum, eitt
á hvern aSalvegg.
U m a S g e r S a s t o f u r (operationsst.) skal eg vera fáorSur. Þar
reyndu allir aS yfirganga sjálfa sig. í Lundi voru allir veggir og loftiS
þakiS gleruSum plötum. Auk þess aS allur útveggur stofunnar var
venjulega stóreflis spegilglersgluggi, þá var loftiS hálft glergluggi (ofan-
ljós). Þó var slíkt ofanljós ekki matiS mikils af öllum, og hafSi einn yfir-
læknirinn látiS byrgja fyrir þaS. Þá var ekki lítiS lagt í aS lýsa
stofurnar meS rafmagni. Þar sem alt skyldi sem mest vanda voru miklir
rafmagnslampar fyrir o f a n loftsgluggann, og sáust því hvergi er inn